Ο Δεκέμβριος εξελίχθηκε σε έναν μήνα με εξαιρετικά μεγάλη κινητικότητα σε συμφωνίες και κοινοπραξίες και ο αμυντικός κλάδος ήταν ένας από τους πρωταγωνιστές.
Η κοινή ανησυχία για τις προκλήσεις ασφαλείας που προκύπτουν ολοένα και περισσότερο από αυταρχικά καθεστώτα δημιουργούν νέες συμμαχίες μεταξύ των χωρών και κατ’επέκταση μεταξύ των αμυντικών-αεροδιαστημικών βιομηχανιών τους.
Άλλωστε ας μην ξεχνάμε ότι ήδη εδώ και τέσσερα χρόνια, ορισμένοι εκπρόσωποι του αμυντικού κλάδου έχουν πρωταγωνιστήσει τόσο στα χρηματιστηριακά ταμπλό όσο και στην τελική γραμμή των αποτελεσμάτων λόγω της κάθετης αύξησης των αμυντικών δαπανών διεθνώς. (σ.σ: Περισσότερα μπορείτε να διαβάσετε εδώ και εδώ).
Ειδικά όσον αφορά την Ευρώπη, η προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία ενήργησε ως έκκληση για αφύπνιση και έθεσε τις αμυντικές δαπάνες εκ νέου στο επίκεντρο των ευρωπαϊκών χωρών.
Μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία η αφύπνιση μετατράπηκε σε εγρήγορση και εκτόξευσε την κινητικότητα στον κλάδο.
Έκτοτε ξεκίνησε ένας μεγάλος κύκλος ζυμώσεων, με αποκορύφωμα τη συμφωνία της 9ης Δεκεμβρίου μεταξύ του Λονδίνου, της Ρώμης και του Τόκιο, για την από κοινού ανάπτυξη μιας νέας γενιάς μαχητικών αεροσκαφών υπό τη σημαία του Global Combat Air Programme εφεξής GCAP.
Αυτό που είναι εντυπωσιακό είναι ότι πρόκειται για ένα καθαρά νέο μοντέλο συνεργασίας.
Η Ιταλία και το Ηνωμένο Βασίλειο μέχρι πρότινος ήταν εταίροι σε ευρωπαϊκά προγράμματα ανάπτυξης πολεμικών αεροσκαφών και πολλές φορές συνεργάστηκαν με τη Σουηδία μέσω του Future Combat Air System για τις ανάγκες της επόμενης γενιάς των μαχητικών αεροσκαφών Tempest.
Η Ιαπωνία από την άλλη έχει συνεργαστεί με τις Ηνωμένες Πολιτείες, προκειμένου να προχωρήσει το επιχειρησιακό σχέδιο για το μαχητικό αεροσκάφος FX.
(σ.σ: To Mitsubishi F-X -ανεπίσημα ονομάζεται F-3- είναι ένα μαχητικό stealth έκτης γενιάς σε εξέλιξη για την Ιαπωνική Αεροπορική Δύναμη Αυτοάμυνας (JASDF). Είναι το πρώτο εγχώρια αναπτυγμένο μαχητικό αεροσκάφος stealth της Ιαπωνίας και θα αντικαταστήσει το Mitsubishi F-2 μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 2030. Τον Οκτώβριο του 2020, η Mitsubishi Heavy Industries επιλέχθηκε ως κύριος προγραμματιστής).
Μια συνεργασία όμως μεταξύ Ιαπωνίας, Ιταλίας και Ηνωμένου Βασιλείου όσον αφορά τον επιμερισμό του κόστους και της τεχνογνωσίας σε αμυντικά συστήματα βλέπουμε πρώτη φορά και δηλώνει ξεκάθαρα την ευρύτερη σύγκλιση των στρατηγικών συμφερόντων μεταξύ των τριών χωρών, αλλά και την πεποίθηση τους ότι η ασφάλεια των περιοχών του Ευρωατλαντικού και του Ινδο-Ειρηνικού είναι στενά συνδεδεμένη.
Ειδικά για το Λονδίνο, το σχήμα αυτό είναι μέσα στους στόχους για αμυντική συνεργασία με το Ινδο-Ειρηνικό μπλοκ και αποτελεί το επόμενο βήμα μετά τη συμφωνία του Σεπτεμβρίου του 2021 περί αμυντικής τεχνολογίας μεταξύ Βρετανίας-Αυστραλίας και ΗΠΑ.
Οι εταιρείες πίσω από το κωδικό όνομα GCAP
Η BAE Systems του Ηνωμένου Βασιλείου, η ιταλική Leonardo και η ιαπωνική Mitsubishi Heavy Industries θα είναι οι τρεις ισότιμοι εταίροι του σχήματος.
Η ισοτιμία του σχήματος αποτελεί έκπληξη, ειδικά για το Ηνωμένο Βασίλειο που λόγω της πικρής εμπειρίας με τα πολυεθνικά ευρωπαϊκά προγράμματα αποφάσισε από τα τέλη της δεκαετίας του ‘90 να έχει ηγετική θέση στα έργα αμυντικών προμηθειών.
Θα καταφέρουν τα ισότιμα μέλη του σχήματος να βρουν τις ισορροπίες τους;
Μόνο ο χρόνος θα δείξει. Προς το παρόν και βάση του σχεδιασμού, η ομάδα του GCAP θα αντικαταστήσει μέχρι το 2035 στην Ιταλία και το Ηνωμένο Βασίλειο το αεροσκάφος Eurofighter Typhoon, με το Tempest έκτης γενιάς, το οποίο θα περιλαμβάνει συστήματα πτήσης που «διαβάζουν» το μυαλό και εξαιρετικά προηγμένη τεχνητή νοημοσύνη.
Στην Ιαπωνία, το Mitsubishi F-2 και τουλάχιστον μερικά από τα Boeing F-15J Eagle του στόλου της θα αντικατασταθούν κατά την ίδια περίοδο.
Υπενθυμίζουμε ότι το Typhoon από το 2003 βρίσκεται μέχρι στιγμής στην πρώτη γραμμή των επιχειρήσεων της Βασιλικής Αεροπορίας και κατασκευάζεται από μια κοινοπραξία των Airbus , BAE Systems και Leonardo. (σ.σ:Ο Οργανισμός Διαχείρισης Eurofighter και Tornado του NATO, που εκπροσωπεί το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Γερμανία, την Ιταλία και την Ισπανία, διαχειρίζεται το έργο και είναι ο κύριος πελάτης).
Όσον αφορά τώρα την Ιαπωνία αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι παρά τη γεωγραφική της απόσταση από το Ηνωμένο Βασίλειο, έχει χρησιμοποιήσει ξανά στο παρελθόν κοινές αναλύσεις απειλών βάσει των οποίων προχωρούν οι δύο χώρες σε αποκτήσεις πολεμικών αεροσκαφών.
Αυτή τη φορά η αντικατάσταση του στόλου της προήλθε πιθανότατα με αφορμή την ανάπτυξη από την Κίνα του βαρέος μαχητικού αεροσκάφους Chengdu J-20 με ικανότητα κρούσης ακριβείας.
Το Chengdu J-20, γνωστό και ως MightyDragon, είναι ένα twinjet μαχητικό αεροσκάφος stealth παντός καιρού που αναπτύχθηκε από την κινεζική Chengdu Aerospace Corporation για την Πολεμική Αεροπορία του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού.
Οι τρεις χώρες- εταίροι λοιπόν θα εργαστούν εφεξής πάνω στο πρόγραμμα ανάπτυξης των νέων μαχητικών αεροσκαφών έκτης γενιάς το οποίο αναμένεται να ξεκινήσει το 2024 και στοχεύει να σταθεί απέναντι από το MightyDragon.
Οι βαθύτερες αιτίες του νέου σχήματος
Και οι τρεις εταίροι έχουν συμφωνήσει να αποκτήσουν αεροπλάνα από το πρόγραμμα μαχητικών Lockheed Martin Lightning IΙ. Γιατί λοιπόν προχώρησαν στην απόφαση για τον σχεδιασμό και την ανάπτυξη του Τempest έκτης γενιάς;
To κλειδί στην ερώτηση αυτή είναι οι περιορισμοί στην «εξαγωγή» τεχνολογίας που εφαρμόζουν οι ΗΠΑ, όπως για παράδειγμα οι περιορισμοί στην ικανότητα της χώρας που αγοράζει τα μαχητικά να αναβαθμίζει ανεξάρτητα το λογισμικό ή να ενσωματώνει νέα οπλικά συστήματα στην πλατφόρμα.
Οι περιορισμοί αυτοί ήταν και η κινητήριος δύναμη της νέας συνεργασίας στο πεδίο των πολεμικών αεροσκαφών της Ευρώπης.
Προφανώς οι τρεις εταίροι θα συμφωνήσουν σε μια εξαγωγική πολιτική που κάτι μας λέει ότι θα είναι τελείως διαφορετική από την αντίστοιχη του έταιρου ευρωπαϊκού εξοπλιστικού προγράμματος με την επωνυμία FCAS, αξίας πολλών δις ευρώ και με βασικούς leaders τη Γερμανία και τη Γαλλία και τη συμμετοχή της Ισπανίας.
Πρόκειται για την πολιτική συμφωνία για την ανάπτυξη έως το 2040 του μαχητικού αεροσκάφους του μέλλοντος (FutureCombat Air System, FCAS), με τη Γαλλία όμως να έχει τη γενική εποπτεία, σε αντίθεση με το σχήμα της Ιαπωνίας, Ιταλίας και Ηνωμένου Βασιλείου όπου και τα τρία μέλη θα είναι ισότιμα.
Η Dassault και η Airbus έχουν αναλάβει την ανάπτυξη του συστήματος FCAS, αλλά αξίζει να σημειωθεί ότι διαπραγματεύονται πάνω από έναν χρόνο για την κατανομή καθηκόντων, στην οποία δεν έχουν καταλήξει ακόμα.
Λίγα λόγια για τις εταιρείες του νέου σχήματος
Η BAE Systems είναι βρετανική πολυεθνική εταιρεία όπλων, ασφάλειας και αεροδιαστημικής και ταυτόχρονα ο μεγαλύτερος αμυντικός εργολάβος στην Ευρώπη. Βάση των εσόδων του 2021 κατατάσσεται στην έβδομη μεγαλύτερη βιομηχανία του κλάδου.
Ο κύκλος εργασιών της αναπτύσσεται στο Ηνωμένο Βασίλειο και στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου η θυγατρική της είναι ένας από τους έξι μεγαλύτερους προμηθευτές του Υπουργείου Άμυνας των ΗΠΑ.
Άλλες μεγάλες αγορές περιλαμβάνουν την Αυστραλία, τον Καναδά, την Ιαπωνία, την Ινδία, τη Σαουδική Αραβία- είναι μεταξύ των τριών κορυφαίων πηγών των εσόδων της- την Τουρκία, το Κατάρ, το Ομάν και τη Σουηδία.
Η εταιρεία έχει πραγματοποιήσει μια σειρά από εξαγορές, όπως εκείνη της United Defense and Armor Holdings των Ηνωμένων Πολιτειών και πούλησε τις μετοχές της στις Airbus, Astrium, AMS και Atlas Elektronik.
Συμμετέχει σε πολλά μεγάλα αμυντικά έργα, όπως το Lockheed Martin F-35 Lightning II, το Eurofighter Typhoon, το υποβρύχιο κλάσης Astute και τα αεροπλανοφόρα κατηγορίας Queen Elizabeth.
Το BAE Systems Tempest είναι ένα προτεινόμενο μαχητικό αεροσκάφος έκτης γενιάς που βρίσκεται υπό ανάπτυξη στο Ηνωμένο Βασίλειο για τη Βασιλική Αεροπορία -RAF- από την «TeamTempest», η οποία περιλαμβάνει το Υπουργείο Άμυνας, την BAE Systems, τη Rolls-Royce, τη Leonardo και την MBDA UK. Υπόψιν ότι η βρετανική κυβέρνηση σχεδιάζει να δαπανήσει 2 δισεκατομμύρια £ για την αρχική φάση του έργου έως το 2025.
Μετά την 9η Δεκεμβρίου του 2022, στο σχήμα προστίθεται η ιαπωνική Mitsubishi Heavy Industries και όλες οι εταιρείες θα εργάζονται από κοινού για την κοινή ανάπτυξη κινητήρων και ραντάρ επίδειξης.
- τη Mitsubishi Heavy Industries να είναι ο κύριος ανάδοχος, με την IHI Corporation να χειρίζεται τους κινητήρες και τη Mitsubishi Electric να χειρίζεται τα ηλεκτρονικά.
-Τη BAE Systems να χειρίζεται τα αεροσκάφη, η Rolls-Royce τους κινητήρες και η Leonardo UK τα ηλεκτρονικά.
-Η Leonardo S.p.A και η AvioAero θα συμμετάσχουν στην ανάπτυξη από την Ιταλία και η MBDA θα συμμετάσχει επίσης στην ανάπτυξη πυραύλων.
Μέχρι το 2024 περίπου, θα αποσαφηνιστεί η λεπτομερής ανάπτυξη και ο επιμερισμός του κόστους για κάθε εταιρεία και η παραγωγή θα ξεκινήσει περίπου το 2030, με το πρώτο αεροσκάφος να αναμένεται να πετάξει στους αιθέρες το 2035.
Αποποίηση Ευθύνης
Το υλικό αυτό παρέχεται για πληροφοριακούς και μόνο σκοπούς. Σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να εκληφθεί ως προσφορά,συμβουλή ή προτροπή για την αγορά ή πώληση των αναφερόμενων προϊόντων. Παρόλο που οι πληροφορίες που περιέχονται βασίζονται σε πηγές που θεωρούνται αξιόπιστες, ουδεμία διασφάλιση δίνεται ότι είναι πλήρεις ή ακριβείς και δεν θα πρέπει να εκλαμβάνονται ως τέτοιες
