Της Βίβιαν Ευθυμιοπούλου
Δεν έχει περάσει δα και τόσος καιρός από τις Πλατείες της Αγανάκτησης για να έχουμε ξεχάσει την ανθρωπογεωγραφία τους και τη σημειολογία τους. Είναι αυτοί που εκπροσωπούνται στην κυβερνητική πλειοψηφία από τον κ.Πολάκη. Αυτοί που αποκαλούσαν τον Σόιμπλε «σακάτη», ντύνονταν με στολές των Ναζί για να υποδεχτούν τη Μέρκελ και έξω από την ελληνική Βουλή έβαζαν τα μεγάφωνα να παίζουν τους ναζιστικούς παιάνες ενώ οι ίδιοι πόζαραν με το χέρι προτεταμένο σε ναζιστικό χαιρετισμό για να κάνουν πλάκα. Είναι αυτοί που με φώτοσοπ έβαζαν στις φωτογραφίες από την πύλη του Άουσβιτς τη λέξη «Μνημόνιο».
Αυτοί εκφράζονται πολιτικά από τους κ.κ. Καμμένο και Πολάκη και ο κ.Τσίπρας τους αγκάλιασε αφού ο βασικός πυρήνας των οπαδών του ΣΥΡΙΖΑ δεν του έφτανε για να κατακτήσει την εξουσία.
Ο κ.Τσίπρας ήξερε πολύ καλά τι είναι στην πραγματικότητα οι κ.κ. Καμμένος και Πολάκης αλλά πίστεψε ότι θα τους είχε του χεριού του και θα μπορούσε να τους ξεφορτωθεί μόλις έπαυαν να του είναι χρήσιμοι. Μάλιστα, σκόπευε να αντικαταστήσει τους φασιστοειδείς ψεκασμένους με το ΚΙΝΑΛ γιαυτό άλλωστε έστησε και το θέατρο των Πρεσπών.
Αν το ΚΙΝΑΛ «τσίμπαγε» το δόλωμα τότε θα καθάριζε τους ΚαμμενοΠολάκηδες την επόμενη στιγμή.
Μόνο που δεν αξιολόγησε επιτυχώς τη Φώφη Γεννηματά και τον Γιώργο Α.Παπανδρέου. Και οι δύο τους, παλαιότεροι γαρ στο πολιτικό κουρμπέτι και γνωρίζοντας βέβαια καλύτερα από τον κάθε άλλο τον κόσμο του ΠΑΣΟΚ και όντας βέβαια οι ίδιοι αξιοπρεπείς και δημοκράτες πολιτικοί, του έκλεισαν την πόρτα στα μούτρα.
Αν δεν το είχαν κάνει, σήμερα ο κ.Τσίπρας κι αφού πρώτα είχε απαλλαγεί από τα «παρατράγουδα» με τα οποία συγκυβέρνησε ίσαμε που θα έβγαινε ως φιλελεύθερος να μας κουνάει το φιλελευθερόμετρο.
Ο φίλος μας ο ιστορικός του μέλλοντος λοιπόν θα βάλει θετικό πρόσημο στο ρόλο που έπαιξαν Γεννηματά-Παπανδρέου στην παρούσα συγκυρία ο οποίος ήταν καταλυτικός για τα σημερινά αδιέξοδα του κ.Τσίπρα.
Κάποιους τους ενοχλούν οι ρητορικές αποστροφές της κυρίας Γεννηματά για τη Δεξιά. Εντάξει. ΠΑΣΟΚικές γραφικότητες. Σε κάθε περίπτωση όμως την κ.Γεννηματά θέλει η Νέα Δημοκρατία να έχει αντίπαλο, όχι τον κ.Τσίπρα γιατί είναι αναξιόπιστος και δεν μπορεί κανείς να συνεννοηθεί μαζί του σε τίποτα χώρια όλα τα υπόλοιπα που έκανε ως Πρωθυπουργός.
Ο φίλος μας ο ιστορικός του μέλλοντος όμως, θα γράψει και μερικές σελίδες για τα γεροντοπαλίκαρα της Αλλαγής που αφηγούνταν στον Τσίπρα ιστορίες από τη στροφή του Αντρέα στο ρεαλισμό που έγινε χωρίς να ανοίξει μύτη. Αυτοί φούσκωσαν τα μυαλά στον κ.Τσίπρα που τον φανταζόμαστε ν'ακούει τις ιστορίες τους μαγεμένος, χάσκοντας ανεπιγνώστως που λέει και ο καθηγητής Βενιζέλος. Αυτοί τον έκαναν να πιστέψει πως κι εκείνος θα μπορούσε να επαναλάβει τα ζιγκ ζαγκ του Αντρέα αλλά με μόρφωση, θεωρητική κατάρτιση και ψυχοσύνθεση Τσίπρα, ενός «άβγαλτου» νέου ανθρώπου χωρίς καμία επίγνωση για τίποτα.
Τώρα, έμεινε με τον Πολάκη. Φαίνεται όμως ότι ο κ.Μητσοτάκης σιχαίνεται το πολιτικό splatter και του έδωσε μια ευκαιρία να αποφύγει το ατιμωτικό τέλος της πρωθυπουργικής του θητείας. Έχει δέκα μέρες προθεσμία να κάνει άλλη μια κωλοτούμπα: να διώξει τον Πολάκη και να ζητήσει ταπεινά συγγνώμη μήπως και διασώσει ό,τι του έχει απομείνει. Μένει να δούμε πως θα αξιοποιήσει τον χρόνο αυτό. Αν δηλαδή επιδείξει πολιτικά αντανακλαστικά ή αν, τυφλωμένος από τον εγωισμό και την έπαρση, θα συνεχίσει το δρόμο της αυτοκαταστροφής ως ήρωας τραγωδίας που δρα μόνο και μόνο για να συναντήσει το πεπρωμένο του.
