Το ΚΕΦίΜ παρουσίασε πριν από λίγες μέρες τα πορίσματα μιας μελέτης που αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον εν μέσω της τρέχουσας συγκυρίας. Την ώρα λοιπόν η Ευρωπαϊκή Ένωση παρουσιάζεται ταυτόχρονα ως μια σοσιαλιστική ή μια νεοφιλελεύθερη κόλαση (μερικές φορές μάλιστα τα δύο αυτά λέγονται από τα ίδια πρόσωπα), το ΚΕΦίΜ ανέτρεξε στα δεδομένα, για να εξετάσει αν υπάρχει κάποιος συσχετισμός μεταξύ της διαδικασίας ένταξης στην ευρωπαϊκή οικογένεια και την αύξηση της οικονομικής ελευθερίας.
Συσχετισμός λοιπόν υπάρχει: Η διαδικασία ένταξης στην Ευρωπαϊκή Ένωση συνδέεται με την αύξηση της οικονομικής ελευθερίας και μάλιστα βασικός μηχανισμός προκύπτει ως είναι κυρίως η φιλελευθεροποίηση του εμπορίου. Η ένταξη συνδέεται σημαντικά με τη βελτίωση της ρυθμιστικής ποιότητας, της νομισματικής σταθερότητας, της συγκράτησης των επιτοκίων, της αποτελεσματικότητας της δικαιοσύνης και της προστασίας των ιδιοκτησιακών δικαιωμάτων, όπως άλλωστε είναι εύλογο καθώς οι εξελίξεις αυτές συνιστούν προϋπόθεση για την ίδια την ένταξη.
Βεβαίως, κάποιοι μπορεί να απαντήσουν κάνοντας τολμηρές υποθέσεις. Είναι βεβαίως εντός του φάσματος των θεωρητικών πιθανοτήτων μια ευρωπαϊκή χώρα να προχωρήσει δυναμικά στην κατεύθυνση αυτή από μόνη της, χωρίς να διεκδικήσει την ένταξή της στην ΕΕ, όμως η οικονομετρική ανάλυση που πραγματοποιήθηκε εντοπίζει ότι ασχέτως όλων των υπολοίπων παραγόντων, η διαδικασία ένταξης στην Ε.Ε. έχει από μόνη της θετική επίδραση στην οικονομική ελευθερία.
Σοβαρότερες είναι οι ενστάσεις που αφορούν την πραγματικότητα: Τι γίνεται με τις επιδοτήσεις και τις ποσοστώσεις παραγωγής, με τη διαβόητη γραφειοκρατία των Βρυξελλών, με τον ωκεανό των ρυθμίσεων, με τη φορολογική εναρμόνιση, με όλα αυτά που ενεργοποιούν τους φιλελεύθερους συναγερμούς; Και για να το πάω ακόμη παραπέρα - θα είναι όντως έκτακτα τα - εν πολλοίς απαραίτητα στη συγκεκριμένη συνθήκη - μέτρα για την αντιμετώπιση της πανδημίας, ή θα δημιουργήσουν δομές κρατισμού και ανελευθερίας που θα επιβιώσουν και μετά την επόμενη μέρα;
Αυτό είναι το πεδίο της μάχης. Εντός της ΕΕ, για να ενισχύσουμε την υπαρκτή τάση για περισσότερη οικονομική ελευθερία που αναπόφευκτα βρίσκεται σε διάλογο, σύνθεση και ανταγωνισμό με τις υπόλοιπες τάσεις για τον προσανατολισμό της.
Εκτός κι αν κάποιοι νομίζουν ότι, πχ η Ελλάδα, αν αποχωρούσε σήμερα -ή το 2015- από την ΕΕ, θα επεδίωκε την αύξηση της οικονομικής της ελευθερίας. Και αυτό πλέον δεν χρειάζεται να το μαντεύουμε ούτε οι μεν, ούτε οι δε. Μιλούν τα δεδομένα.
