Του Νικόλαου Α. Φραγκιαδάκη*
Τρίτη πρωί 05:45, έξω από τοπικό υποκατάστημα ΕΦΚΑ. Ασφαλισμένοι περιμένουν, έχοντας γράψει το όνομά τους σε μια «επίσημη» λίστα προτεραιότητας να πάρουν το πολυπόθητο νουμεράκι και να εξυπηρετηθούν.
Βάζω κι εγώ το όνομά μου στην λίστα και είμαι ο Νο 15. Εκεί, όμως περιμένουμε 5 άτομα. Κάτι δεν πάει καλά.
Η ώρα πήγε 08:00. Είμαστε πανέτοιμοι να ξεχυθούμε μέσα στο κτήριο και να απολαύσουμε ακόμα μια φορά εξυπηρέτηση ευρωπαϊκών προδιαγραφών.
Και όντως, έτσι απεδείχθη.
Ανεβαίνοντας πάνω υπήρχε υπάλληλος του ΕΦΚΑ ο οποίος ωσάν Ειδικός Διαμεσολαβητής-Ρυθμιστής ανέλαβε να ρυθμίσει μέσω της «χειρόγραφης επετηρίδας» την ομαλή και απρόσκοπτη λειτουργία της υπηρεσίας. Ξάφνου, άρχιζαν να εμφανίζονται σιγά-σιγά εκείνοι των οποίων τα ονόματα πρόβαλαν πρώτα-πρώτα στη λίστα… εμ συγγνώμη… στο ευαγγέλιο εξυπηρέτησης, και άρχισαν να ωρύονται που δεν κατάφεραν, ενώ το όνομά τους ήταν πρώτο, να εξυπηρετηθούν και πρώτοι (σ.σ. ώρα άφιξής τους 08:20). Εκείνη την ώρα το μόνο που σκέφτηκα ήταν ότι αν είχα πρόχειρη μια καλή κάμερα, ίσως του χρόνου να ήμουν, φορώντας ένα γυαλιστερό κουστούμι, στο φεστιβάλ των Καννών.
Οι ατάκες έπεφταν βροχή εκατέρωθεν με μία άνεση και μια ευφράδεια τύφλα να έχει ο Ψαθάς και ο Σακελάριος.
«Ξέρεις τι ώρα ήρθα εγώ να γράψω το όνομά μου;» Φώναζε ο ένας (ο οποίος μετά το χθεσινοβραδινό ποτάκι πέρασε να γράψει το όνομά του, όπως αποκάλυψε επάνω στο τσακίρ κέφι).
«Ναι, αλλά εγώ περιμένω από τις 05:00 εδώ», αντιπρότεινε ο άλλος.
«Φέρτε μου την προϊσταμένη», ούρλιαζε ο τρίτος (σαν άλλος Νίκος Ρίζος στον Κλέαρχο, την Μαρίνα και τον κοντό με το αμίμητο «Φέρτε μου την Μαρίνα να την σκίσω»).
«Ποια είσαι εσύ που θα μου μιλήσεις εμένα έτσι;»
«Πρόσεχε γιατί άμα τα πάρω δεν ξέρω κι εγώ τι θα γίνει…»
Με αυτά και με αυτά, και αφού χαλιναγωγήθηκαν όλοι οι εγωισμοί, οι επάρσεις και τα πάθη, ξεκίνησε να λειτουργεί το σύστημα στις 10:15!!! Επί δύο ώρες ουρλιαχτά, φωνές και απειλές.
Θα πει κανείς, ρε Φραγκιαδάκη έξυπνε τα βάζεις με τον κόσμο που προσπαθεί να εξυπηρετήσει; Απάντηση: Όχι
Τα βάζεις με τον κόσμο που στην προσπάθειά του να εξυπηρετηθεί σκαρφίζεται διάφορα τεχνάσματα; Απάντηση: Όχι
Την δεκαετία του '90 όταν ζούσα για κάποια χρόνια στην Αγγλία, κάθε φορά που ερχόμουν σε επαφή με δημόσια υπηρεσία, τελειώνοντας τις συναλλαγές, μια φράση ερχόταν στο μυαλό μου: Έχουν σύστημα.
Σύστημα:
- Σύνολο μερών ή πραγμάτων με στενή σχέση ενότητας ή αλληλεξάρτησης στην πραγμάτωση κάποιου στόχου, ή εργασίας, ή ισορροπίας.
- μέθοδος κατασκευής, σύνθεσης, ανάλυσης, ή λειτουργίας
- συνδυασμός επιλογής τρόπων λειτουργίας, εκπαίδευσης κ.λπ.
- ακολουθούμενη τακτική, ή θεωρία χωρίς παρέκκλιση
Πηγή: Βικιλεξικό
Μαντέψτε τι λείπει από την ιστορία που προανέφερα. Μα φυσικά, το σύστημα.
Ένα σετ από κανόνες από τους οποίους δεν παρεκκλίνουμε για κανέναν λόγο. Διαδικασίες, σαφώς ορισμένες, όπου δεν χωρεί καμία αμφισβήτηση και αμφιβολία. 1 και 1 κάνουν 2, απλά πράγματα.
Και όσο πιο σαφές και δυνατό είναι το σύστημα τόσο θα αντλεί τον σεβασμό από τους συμβαλλόμενους. Φανταστείτε το σαν ένα αόρατο πέπλο το οποίο θα καλύπτει όλες τις συναλλαγές, και οι συναλλασσόμενοι θα είναι απλοί παίκτες και όχι ρυθμιστές. Τα πάντα θα τα ρυθμίζει το σύστημα.
Ας φτιάξουμε σαν κοινωνία ένα σύστημα, που στις άλλες χώρες είναι δεδομένο, και βλέπουμε και για τα πιο προχωρημένα ζητήματα.
*Ο κ. Νικόλαος Φραγκιαδάκης είναι Λογιστής-Φοροτεχνικός, Μέλος Ι.ο.Φο.Μ.
