Του Αλέξανδρου Σκούρα
Μία ιδιαίτερα δημοφιλής άποψη για την εκλογική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι αυτή οφείλεται στο χάσμα μεταξύ λόγων και έργων της προηγούμενης κυβέρνησης. Προσωπικά αισθάνομαι ότι η χώρα ευνοήθηκε από την πλέον επώνυμη κωλοτούμπα των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και δεν κρατώ καμία κακία ή απωθημένο προς την κυβέρνηση που δεν εφάρμοσε το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, δεν τίμησε το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος και δεν μας οδήγησε πίσω στη δραχμή. Όλα αυτά καταλογίζονται στα (λίγα) θετικά της προηγούμενης κυβέρνησης.
Η ύπαρξη, όμως, του χάσματος αυτού αναδεικνύει ένα φαινόμενο που το ξαναείδαμε το Σαββατοκύριακο με την παραίτηση της προέδρου της ΟΝΝΕΔ Πεντέλης. Το συγκεκριμένο στέλεχος της νεολαίας της Νέας Δημοκρατίας, έγραψε μία επιστολή που πολύ φοβάμαι πως αναφέρεται στο θέμα των προσφύγων και των μεταναστών με τον τρόπο που επικρατεί στις περισσότερες συζητήσεις γύρω από το θέμα. Στην επιστολή περιλαμβάνονται αρκετές αναφορές που παραπέμπουν σε ρατσιστικές και ξενοφοβικές επιρροές που σίγουρα θα αναλυθούν σε άλλα άρθρα (μιας και η είδηση έλαβε αρκετή κάλυψη από όλα τα μέσα). Η άμεση καταδίκη, τόσο της ΟΝΝΕΔ όσο και της Νέας Δημοκρατίας, του περιεχομένου της επιστολής της ΟΝΝΕΔ Πεντέλης προς τον Υπουργό Προστασίας του Πολίτη, αποτελεί έντιμη πολιτική πράξη αλλά ενδεχομένως να αναδεικνύει το χάσμα που υπάρχει μεταξύ αρκετών ψηφοφόρων και των κομμάτων τους.
Σύμφωνα με το τελευταίο Ευρωβαρόμετρο, το μεταναστευτικό αποτελεί ένα από τα κυρίαρχα ζητήματα που αφορούν την ελληνική κοινή γνώμη. Αναφορές σαν αυτές που βρήκαν χώρο στην ανακοίνωση της ΟΝΝΕΔ Πεντέλης αποτελούν αρκετά διαδεδομένες απόψεις σε μεγάλη μερίδα του πληθυσμού, πέρα και έξω από τη Νέα Δημοκρατία ή ακόμα και τα παραδοσιακά δεξιά κόμματα. Το ερώτημα που γεννάται από το χάσμα που υπάρχει μεταξύ των ψηφοφόρων ή των στελεχών και των επίσημων κομμάτων και κυβερνήσεων, αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα σύγχρονα ερωτήματα που αφορούν την πορεία και την εξέλιξη της φιλελεύθερης δημοκρατίας σε ολόκληρο τον κόσμο.
Ο Bryan Caplan, επιφανής φιλελεύθερος οικονομολόγος των ΗΠΑ, μετά από τεράστια μελέτη ερευνών κοινής γνώμης διατύπωσε το ερώτημα αυτό ως εξής: “Πριν μελετήσω την κοινή γνώμη, συχνά αναρωτιόμουν “Γιατί οι πολιτικές που ακολουθούν οι δημοκρατίες είναι τόσο κακές.” Μετά από τη μελέτη μου, άρχισα να αναρωτιέμαι το αντίθετο “Γιατί οι πολιτικές που ακολουθούν οι δημοκρατίες δεν είναι χειρότερες”. Ο μέσος Αμερικανός δεν είναι ναζιστής αλλά είναι ένας μετριοπαθής εθνικιστής σοσιαλιστής - γνήσιος κρατιστής και στην οικονομική και την κοινωνική πολιτική. Δεδομένης της κοινής γνώμης, οι πολιτικές των δημοκρατιών του πρώτου κόσμου είναι απροσδόκητα φιλελεύθερες.”.
Ο Caplan ισχυρίζεται ότι ένας από τους λόγους που συμβαίνει αυτό το φαινόμενο έχει να κάνει με την δυσανάλογη επιρροή των ελίτ στις εκάστοτε κυβερνήσεις. Άλλοι ενδεχομένως να θεωρούν, τουλάχιστον στη χώρα μας, ότι η προσωπικότητα του Κυριάκου Μητσοτάκη καθώς και το φιλελεύθερο προφίλ του διαχέεται και στο υπόλοιπο κόμμα δίνοντας τον τόνο του πολιτικά εφικτού για οποιοδήποτε στέλεχος θέλει να συμμετέχει ενεργά στα όργανα του κόμματος. Ενδεχομένως να υπάρχουν και άλλες, εξίσου ενδιαφέρουσες, απαντήσεις στο ερώτημα του γιατί η παραγόμενη πολιτική δεν είναι πιο κοντά στις απόψεις της πλειοψηφίας των πολιτών.
Όμως, μέχρι να βρεθεί η πειστική απάντηση που μας λείπει, θα αρκεστούμε στον χαιρετισμό κάθε κίνησης που απομονώνει τον ρατσισμό και την ξενοφοβία.
