Του Σάκη Μουμτζή
Φαινομενικά η Νέα Δημοκρατία βρίσκεται μπροστά σε μια αδιέξοδη κατάσταση. Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, υπακούοντας στα κελεύσματα του Αμερικανού πρέσβη απέλασε δύο Ρώσους διπλωμάτες, συνδέοντας μάλιστα τις δραστηριότητες τους με την συμφωνία των Πρεσπών και ενοχοποιώντας τα συλλαλητήρια. Με έναν σμπάρο δύο τρυγόνια.
Μάλιστα, η κοινή γνώμη βομβαρδίστηκε το Σαββατοκύριακο με ενορχηστρωμένα, ταυτόσημα, δημοσιεύματα, τα οποία αποδεικνύουν την ρωσική ανάμειξη στην εσωτερική πολιτική ζωή της πατρίδας μας.
Η Νέα Δημοκρατία πώς μπορεί να αντιμετωπίσει αυτήν την νέα κατάσταση, που παρόμοια της ζήσαμε μόνον στην εποχή του Ψυχρού πολέμου; Μπορεί να εναντιωθεί στην πρεσβεία; Μπορεί και πρέπει να κλείσει τα μάτια στην ρωσική «διείσδυση» στην Ελλάδα; Είναι ή δεν είναι καλοδεχούμενα τα ρωσικά κεφάλαια που επενδύονται κυρίως στην Β.Ελλάδα;
Νομίζω πως στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας το μόνο που χρειάζεται είναι καθαρό μυαλό. Να αναλύσει γιατί έγινε αυτή η θεαματική στροφή του ΣΥΡΙΖΑ, μια στροφή με έντονα τα θεατρικά χαρακτηριστικά.
Ο Α.Τσίπρας αντιλαμβάνεται πως η έξοδος από τα μνημόνια ούτε καθαρή είναι ούτε καν έξοδος είναι. Τα μηνύματα που εισέπραξε τις τελευταίες ημέρες από τους Ευρωπαίους εταίρους μας είναι αποθαρρυντικά. Στενή επιτήρηση,ισοδύναμα μέτρα και το κυριότερο, pacta sunt servanda.
Επιπροσθέτως, ο χρόνος προς τις εκλογές άρχισε να τρέχει και ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνον δεν ανακάμπτει δημοσκοπικά, αλλά βλέπει την διαφορά με την Νέα Δημοκρατία να διευρύνεται. Και οι ημέρες που έρχονται δεν θα είναι ηλιόλουστες, όπως υπόσχονταν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στους καρτερικούς οπαδούς τους.
Τότε ο Α.Τσίπρας, πιστεύοντας πως είναι ταχυδακτυλουργός, εμφάνισε μέσα από το καπέλο του δύο Ρώσους κατασκόπους. Και το Άγιο Όρος και την Αλεξανδρούπολη και το Μακεδονικό. Μέσα στην απελπισία του θα μπορούσε να εμπλέξει και την υπόθεση της Novartis.
Ο στόχος του είναι να γίνει αρεστός στους Αμερικάνους, να γίνει το «γιουσουφάκι» τους, ελπίζοντας σε ανταλλάγματα και προκαλώντας την Νέα Δημοκρατία αμηχανία και ανασφάλεια. Για μια ακόμα φορά εντάσσει στην εσωτερική πολιτική κατάσταση τυχοδιωκτικές επιλογές που αφορούν την εξωτερική πολιτική της χώρας.
Και η Νέα Δημοκρατία τι πρέπει να κάνει; Πώς θα πρέπει να κινηθεί;
Φυσικά, σαν ένα σοβαρό κόμμα που βρίσκεται στα πρόθυρα της εξουσίας. Με ζυγισμένες κινήσεις θα πρέπει να επαναφέρει την εξωτερική πολιτική της χώρας στην πορεία που χάραξαν όλες οι μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις με προεξάρχουσα την κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή.
Η Ελλάδα ανήκει στην Δύση, αλλά διατηρεί και ένα ικανοποιητικό επίπεδο σχέσεων και με την Ρωσία, καθώς δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε την ισχύ της στον νέο πολυπολικό κόσμο. Όπως επίσης δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε το γεγονός των πολύ καλών οικονομικών σχέσεων των δύο χωρών.
Μα τι θα γίνει με την Ρωσική «διείσδυση»; Θα ρωτήσει ο αναγνώστης. Γιατί χρησιμοποιούμε την φορτισμένη, αρνητικά, λέξη «διείσδυση» όταν αναφερόμαστε στους Ρώσους και την λέξη «επενδύσεις», όταν αναφερόμαστε στους εταίρους μας; ρωτώ εγώ. Ευπρόσδεκτα όλα τα κεφάλαια σε μια χώρα που τα έχει απόλυτη ανάγκη. Στις επενδύσεις της Κίνας δεν δώσαμε πολιτική διάσταση.
Η Νέα Δημοκρατία οφείλει να επαναφέρει την πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική. Και αυτό οφείλει να το πράξει με αυτοπεποίθηση και αποφασιστικότητα. Οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι και ανεύθυνοι και τυχοδιώκτες.
Τίναξαν στον αέρα μια πολιτική σαράντα τεσσάρων ετών για να διασωθούν πολιτικά.
