Ο Ιταλός πρωθυπουργός Τζουζέπε Κόντε στο τελευταίο διάγγελμα προς τον ιταλικό λαό, αφιέρωσε στην ομιλία του ένα πέρασμα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, μιλώντας για ένα ιστορικό σημείο καμπής στο οποίο καλούσε η Ιταλία.
Το σημείο καμπής αφορά την δημιουργία του Ταμείου Ανάκαμψης για την αναζωογόνηση της ευρωπαϊκής οικονομίας, με βάση κοινούς πόρους. Στην πραγματικότητα, το επίσημο έγγραφο δεν ήταν ισορροπημένο από πλευράς χρηματοδότησης. Εξάλλου, υπάρχουν πολλοί τρόποι για να μοιραστούμε τους κινδύνους, ακόμη και χωρίς «αμοιβαιοποίηση».
Άλλωστε ο δρόμος θα είναι ανήφορος μέχρι την ώρα που ο διάβολος, ο κορωνοϊός θα έχει στις λεπτομέρειες κρυφτεί - νικηθεί. Όμως υπήρξε μια πρόοδος. Η Γερμανίδα Καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ είχε το θάρρος να πει στο Κοινοβούλιο ότι η Γερμανία, με πνεύμα αλληλεγγύης, θα πρέπει να είναι έτοιμη να συνεισφέρει περισσότερους πόρους στον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό,.
Μάλιστα δικαιολόγησε αυτή τη δήλωση επιβεβαιώνοντας ότι «η δέσμευση για μια Ενωμένη Ευρώπη συμπίπτει με τη γερμανική φυλακή», μια δήλωση που αξίζει για τη μνήμη του Χέλμουτ Κολ και τους αγώνες του για την ευρωπαϊκή ενοποίηση.Στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο οι συνάδελφοι της Μέρκελ δεν είχαν το ίδιο κουράγιο.
Αντιθέτως, οι Γερμανοί Πράσινοι και οι Σοσιαλδημοκράτες ψήφισαν μέσα στην ομάδα των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών υπέρ των ομολόγων ανάκαμψης. Υπήρχε και μια μεγάλη έκπληξη. Τα ολλανδικά μέλη των Σοσιαλδημοκρατών ψήφισαν υπέρ των ομολόγων ανάκαμψης.
Η εσωτερική δυναμική του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου δίνει ελπίδα ότι οι συγκρούσεις μεταξύ των χωρών που κυριαρχούν στην αντιπαράθεση στο Συμβούλιο μπορούν σταδιακά να επανασυνδεθούν σε αυτό το θεσμικό όργανο. Ο Τζουζέπε Κόντε τόνισε πως πρέπει να ελπίσουμε πως ενόψει του κορονοϊού η και πως η αντιπαράθεση μεταξύ των Ευρωπαίων και των ευρωσκεπτικιστών θα πρέπει να μειωθεί.
Πώς συμβαίνουν τα πράγματα στη χώρα μας σε αυτό το μέτωπο; Στην Ιταλία, η κρίση των ψηφοφόρων σχετικά με την αντίδραση της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην κρίση Covid-19 είναι κατά μέσο όρο μάλλον αρνητική. Αρνητική είναι και η κρίση των ψηφοφόρων απέναντι στα κόμματα του ιταλικού κοινοβουλίου ακόμη και της κυβέρνησης.
Πολλά έχουν ειπωθεί στον διεθνή τύπο για τον δισταγμό των Βρυξελλών για βοηθήσουν την Ιταλία στην αρχή της κρίσης. Είναι σίγουρα αλήθεια ότι οι σχέσεις της Ιταλίας με την Ευρωπαϊκής Ένωσης τη δεδομένη στιγμή δεν βρίσκονται στο επιθυμητό επίπεδο. Αλλά δεν πρέπει να υπερβάλλουμε.
Η Ιταλία στην πραγματικότητα συνεισφέρει στον προϋπολογισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης περισσότερα από όσα λαμβάνει και συμμετέχει σε διάφορα ευρωπαϊκά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα όχι ως οφειλέτες αλλά ως εγγυητές.
Ο ευρωσκεπτικισμός, για να είμαστε καθαροί, έχει κυριαρχήσει τα τελευταία χρόνια στην ιταλική αλλά και στην ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή.Πολιτικοί αναλυτές, σχολιαστές αλλά και μελετητές, έχουν πει πως η Ιταλία ήταν η κύρια περίπτωση μιας νέας τάσης. Η αναδιάρθρωση του πολιτικού χώρου γύρω από τη διάσταση ανοίγματος-κλεισίματος μιας οικονομικής κρίσης αντί για την πιο παραδοσιακή διάσταση της δεξιάς με την αριστερά.
Στις βόρειες χώρες, η πολιτική έρευνα έχει δείξει εδώ και μερικά χρόνια την αυξανόμενη προθυμία των ψηφοφόρων να υποστηρίξουν περισσότερες ευρωπαϊκές πολιτικές με βάση την αλληλεγγύη. Αντίθετα οι πολιτικοί των βόρειων χωρών δεν έδειξαν κατανόηση και την απαιτούμενη προσοχή στην οικονομική κρίση που ξέσπασε στις χώρες του νότου, όπως αυτή της ελληνικής.
Για όσους πιστεύουν στην ενωμένη Ευρώπη, είναι σίγουρα πολύ νωρίς για να τραγουδήσουμε τη νίκη ενάντια στον Covid-19. Αλλά ίσως μπορούμε να πάρουμε μια πρώτη ανάσα ανακούφισης.Tα μέτρα προφανώς θα χαλαρώσουν. Στο παρελθόν, η πρόοδος της ένταξης καθοδηγούταν πάντα από ελίτ και όχι από τον λαό. Ωστόσο, δεν μπορεί να αποκλειστεί ότι αυτή η δυναμική μπορεί και πρέπει να ανατραπεί.Και αυτή ακριβώς η πανδημία προσφέρει την ευκαιρία για μια απροσδόκητη προσπέραση την Ένωσης Κρατών στην Ένωση Πολιτών.
Η Ιταλία είναι η χώρα με τα περισσότερα θύματα στην Ευρωπαϊκή Ένωση στην διάρκεια του κορονοϊού. Ας κατανοήσουμε πως ευθύνη δεν έχουν μόνο τα ανύπαρκτα συστήματα υγείας, οι χώρες του νότου, αλλά ευθύνες έχουν και οι αξιωματούχοι των Βρυξελλών για την αρχική αδράνεια αντιμετώπισης της κρίσης. Σίγουρα αυτό το τρίμηνο ζήσαμε συνθήκες πολέμου χωρίς να ξέρουμε τον εχθρό. Τώρα περνάμε σιγά σιγά σε μια άλλη φάση της πανδημίας.
Ας προσέχουμε και ας κατανοήσουμε πως ενδεχομένως τα χειρότερα δεν έχουν έρθει ακόμα. Άλλωστε πάντα πίσω από ένα πόλεμο κρύβονται οικονομικά συμφέροντα. Ας δείξουμε υπομονή και επιτέλους η Ευρωπαϊκή Ένωση ας καταλάβει πως ο διαχωρισμός Βορρά και Νότου μπορεί να φέρει την διάλυση της Ένωσης. Εμείς, οι πολίτες της Ένωσης, που είμαστε στο κέντρο του πολέμου, για να είμαστε παρόντες και στην επόμενη μέρα του Covid-19 θα πρέπει με ευλάβεια να ακολουθούμε τις οδηγίες έχοντας αυξανόμενη την προσοχή μας.
Η Ευρώπη των 520 εκατομμυρίων κατοίκων πρέπει να δει και να αντιμετωπίσει την πανδημία με τρόπο πιο επιθετικό, με το να κόψει και να μοιράσει χρήματα ρίχνοντας στην αγορά το ευρωομόλογο. Είναι αδιανόητη η τόσο συντηρητική πολιτική που επέλεξαν για μια ακόμα φορά να ακολουθήσουν οι αξιωματούχοι των Βρυξελλών βοηθώντας έστω και μ` αυτό τον τρόπο, χωρίς να το θέλουν, στην εξάπλωση της πανδημίας.
ΥΓ. Καλή υπομονή, προσοχή και καλή λευτεριά.
