Του Μανώλη Κ. Κεφαλογιάννη
«Η σύλληψη και η κράτηση δημοσιογράφων είναι αποτρόπαιη και αντίκειται στις ευρωπαϊκές Αξίες. Η Ελευθερία του Τύπου είναι ένας από τους βασικούς πυλώνες της Δημοκρατίας και θα πρέπει να τη σέβονται και να την προφυλάσσουν όλοι».
Τα παραπάνω λόγια του προέδρου της Κ.Ο. του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και υποψήφιου αντικαταστάτη του Προέδρου Γιούνκερ στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν απευθύνονται σε κάποια τριτοκοσμική χώρα που η Δημοκρατία «χηρεύει». Δεν απευθύνονται ούτε στην Τουρκία που τα τελευταία χρόνια φιμώνει τον Τύπο και συλλαμβάνει δημοσιογράφους που αντιτίθενται στο καθεστώς Ερντογάν. Ούτε καν απευθύνονται στην Ουγγαρία του Όρμπαν.
Δυστυχώς απευθύνονται στη χώρα που αποτελεί την κοιτίδα της Δημοκρατίας. Στη σημερινή Ελλάδα των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Ενός ιδιόμορφου κυβερνητικού μορφώματος που απεχθάνεται την αντίθετη άποψη. Την άλλη γνώμη. Τη διαφορετική φωνή.
Και το διαμηνύει μηνύοντάς τες με διαδικασίες αυτοφώρου. Το διαμηνύει συλλαμβάνοντας δημοσιογράφους.
Αυτό το ιδιόμορφο κυβερνητικό μόρφωμα που δια της γνωστής μεθόδου των non papers του Μαξίμου τόλμησε να χαρακτηρίσει τον πρόεδρο της ΝΔ σαν ηθικό αυτουργό μιας κατά συρροή κίτρινης δημοσιογραφίας, η οποία υποβιβάζει την ενημέρωση σε συκοφαντική επιχείρηση.
Την ίδια ώρα που η κυβέρνηση επιχειρεί να εργαλειοποιήσει κάθε ψευδές δημοσίευμα, κάθε παραπληροφόρηση κάποιων περιθωριακών εντύπων.
Για να τα χρησιμοποιήσει σαν προπαγάνδα και να εκδώσει δριμύτατες κομματικές και κυβερνητικές ανακοινώσεις, «καταδικαστικές αποφάσεις ανώτατου δικαστηρίου» κατά των πολιτικών της αντιπάλων.
Τους πολιτικούς της αντιπάλους που τους αποκαλεί συλλήβδην ακροδεξιούς, νεοφιλελεύθερους, φασίστες, ακραίους.
Μάλλον, όμως, είναι μία τεράστια προσβολή προς την πολιτική ηθική να κατηγορείς τη Νέα Δημοκρατία την Παράταξη του Κωνσταντίνου Καραμανλή που αποκατέστησε τη Δημοκρατία στην Ελλάδα και έβαλε τη χώρα στην ευρωπαϊκή οικογένεια σαν ακροδεξιά ή φασιστική παράταξη.
Μάλλον, απαιτείται τεράστιο πολιτικό θράσος, να αποκαλείς νεοφιλελεύθερη και ακροδεξιά τη Νέα Δημοκρατία την ώρα που εσύ αφενός εφαρμόζεις την πιο ακραία νεοφιλελεύθερη πολιτική και συγκυβερνάς με την ακροδεξιά.
Αλλά όλες αυτές οι προσπάθειες της κυβέρνησης μπορεί να χαρακτηριστούν από φαιδρές έως γραφικές.
Η συνεχής, όμως, προσπάθειά της να διχάσει τον ελληνικό λαό έχει τεράστιο βαθμό επικινδυνότητας. Και για τη Δημοκρατία και για την κοινωνική συνοχή.
Τα συνθήματα της, «ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν», «ξεμπερδεύουμε με το παλιό» και άλλα συναφή οδηγούν τη χώρα πολλές δεκαετίες πίσω και ξυπνούν κοιμισμένες –και ορθώς- μνήμες.
Αλλά, αυτή η κυβέρνηση δυστυχώς δεν διακρίνεται μόνο στην προσπάθεια ελέγχου του Τύπου και της Ενημέρωσης με μηνύσεις κατά δημοσιογράφων. Στην εκτόξευση συνεχών ύβρεων κατά των πολιτικών της αντιπάλων. Στις «καψώχειες» απόψεις. Στην προσπάθεια διχασμού.
Διακρίνεται και από τεράστια έλλειψη σεβασμού στους Θεσμούς.
Όλοι θυμόμαστε τις επιθέσεις κατά του Συμβουλίου της Επικρατείας όταν οι αποφάσεις του δεν εξυπηρετούσαν τις κυβερνητικές επιταγές.
Όλοι θυμόμαστε τον υπουργό Δικαιοσύνης να καταδικάζει δικαστικές αποφάσεις.
Όλοι θυμόμαστε, το σημερινό πρωθυπουργό να συζητά με την ηγεσία των τριών Ανώτατων Δικαστηρίων αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης των δικαστών ενώ ρητά ορίζεται στο Σύνταγμα ότι συνταξιοδοτούνται με τη συμπλήρωση του 67ου έτους.
Όλοι θυμόμαστε ότι η πρώην Πρόεδρος του Αρείου Πάγου την επόμενη μέρα της συνταξιοδότησής της ανέλαβε καθήκοντα προϊσταμένου στο Νομικό γραφείο του πρωθυπουργού.
Η ανεξάρτητη Δικαιοσύνη, η Ελευθερία της Έκφρασης, η Ελευθερία του Τύπου είναι κυρίαρχες Αξίες της Ευρώπης. Βασικές Αρχές της Δημοκρατίας.
Θα πρέπει να τις σεβόμαστε και να τις προφυλάσσουμε όλοι μας.
Αν πραγματικά πιστεύουμε στη Δημοκρατία.
