Της Βίβιαν Ευθυμιοπούλου
Μπορεί πλέον στην Ελλάδα μέχρι και η κουτσή Μαρία να ξέρει ότι όταν πέφτει το Χρηματιστήριο τα πράγματα στην οικονομία δεν είναι δυνατόν να πηγαίνουν καλά, όμως στα εκδοτήρια των ηλεκτρονικών εισιτηρίων είναι που στενάζει η χώρα. Και όχι μόνον εκεί. Η διάλυση του κράτους έχει μετατρέψει κάθε συναλλαγή με αυτό σε περιπέτεια. Στα νοσοκομεία, στις υπηρεσίες, στα φαρμακεία του ΕΟΠΥΥ, όπου γέροντες και βαριά ασθενείς περιμένουν σε ατελείωτες ουρές να βρουν ζωτικά, για την επιβίωσή τους, φάρμακα.
Κι όμως, κανείς μέχρι σήμερα δεν έχει κερδίσει τους πολίτες στη βάση του επιπέδου διαβίωσης και της καθημερινότητας. «Να μας πει το μεγάλο αφήγημα ο Μητσοτάκης», ζητούν κάθε τόσο, όχι μόνον οι προνομιούχοι που παρατηρούν τα πάθη των πολλών στις οθόνες τους, αλλά και οι πολίτες που ταλαιπωρούνται στις ουρές. Η γιαγιά που στέκεται με τις ώρες για τα φάρμακα, ή στην ουρά για ένα εισιτήριο που δυσκολεύεται και να το εκδώσει, περιμένει να ακούσει «το μεγάλο αφήγημα» και παραμένει πρόθυμη να ψηφίσει τον πολιτικό που θα της τάξει να πάρουμε πίσω την Κωνσταντινούπολη και όχι αυτόν που θα υποσχεθεί ότι θα κάνει ό,τι μπορεί για να περνάει ένα σύγχρονο, καθαρό λεωφορείο από τη γειτονιά της στην ώρα του. Το σκεφτόμασταν πάλι κι ενώ βλέπαμε τις ουρές στα εκδοτήρια των εισιτηρίων του μετρό και διαβάζαμε τα ρεπορτάζ για την απαξίωση του τραμ.
Οσο αναξιόπιστες και να είναι οι δημοσκοπήσεις (που δεν είναι), είναι πλέον σαφές ότι η Νέα Δημοκρατία θα είναι η επόμενη κυβέρνηση και αυτή τη στιγμή παλεύει για το εύρος της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας της. Τώρα λοιπόν είναι η ευκαιρία για τους βουλευτές, τα στελέχη στις συνδικαλιστικές οργανώσεις και στην κοινωνία των πολιτών να δώσουν τη μάχη της καθημερινότητας, να πείσουν τους συμπολίτες τους να στρέψουν το βλέμμα στην καθημερινότητά τους, στα μικρά, που μόνο μικρά δεν είναι, αφού ορίζουν την ποιότητα της ζωής τους ή μάλλον το έλλειμμά της. Εκεί η Νέα Δημοκρατία υπερέχει συντριπτικά, επειδή η βελτίωση της καθημερινότητας απαιτεί ικανότητες και σχέδιο και όχι λόγια και αρλούμπες κενές νοήματος. Για να αλλάξει η Ελλάδα θα πρέπει να αλλάξουμε εμείς, κι εμείς θα αλλάξουμε όταν αρχίσουμε να απαιτούμε η πολιτική να μας βελτιώνει τον καθημερινό μας βίο. Αξίζουμε καλύτερες δημόσιες συγκοινωνίες, καλύτερα νοσοκομεία, καλύτερα σχολεία, καλύτερες υπηρεσίες. Αξίζουμε καλύτερα.
*Αναδημοσίευση από τον Φιλελεύθερο 11 Οκτωβρίου
