Ένα από τα πιο χρήσιμα εργαλεία για την επαγγελματική ωρίμανση των νέων ανθρώπων, οι θεσμοί της μαθητείας και της πρακτικής, συνεχίζουν στη χώρα μας να αξιοποιούνται ελάχιστα.
Κι αυτό παρά τη θεσμική κατοχύρωση και των δύο αυτών δυνατοτήτων σχετικά πρόσφατα, ιδίως σε ό,τι αφορά τη μαθητεία, αλλά και το συνεχές παράπονο των εργοδοτών ότι δυσκολεύονται πολύ να βρουν νέους εργαζόμενους με τις κατάλληλες γνώσεις και δεξιότητες, αλλά και μια στοιχειώδη επαφή με την εργασιακή πραγματικότητα.
Σε κάθε περίπτωση είναι εξαιρετικά χρήσιμο τα παιδιά να έχουν αποκτήσει τουλάχιστον μια κάποια εργασιακή εμπειρία πριν ακόμη ολοκληρώσουν τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, ανεξάρτητα από τη σταδιοδρομία που θα επιλέξουν στη συνέχεια. Μπορούν έτσι να δουν στην πράξη αν αυτό που ονειρεύονται να σπουδάσουν όντως τους ταιριάζει, να πάρουν πολύτιμες συμβουλές από δυνητικούς αυριανούς τους συναδέλφους και εργοδότες, να αποκτήσουν γνώσεις και δεξιότητες που δεν περιορίζονται μόνο στο καθαρό αντικείμενο της εργασίας, αλλά αφορούν και τη συνεργασία, την ευσυνειδησία, την ανάληψη ευθύνης και πρωτοβουλίας, την επιδίωξη της αξιολόγησης και της κριτικής.
Από την εμπειρία μου, είχα την ευκαιρία τόσο ο ίδιος να κάνω την πρακτική μου ως φοιτητής σε φορείς που με ενδιέφεραν ιδιαίτερα να γνωρίσω καλύτερα, όσο και να συνεργαστώ αργότερα με φοιτητές και φοιτήτριες που έκαναν την πρακτική τους σε φορείς όπου ο ίδιος εργαζόμουν, ή τελευταία στο ΚΕΦίΜ, σε φορέα του οποίου προΐσταμαι. Βλέπω λοιπόν αυτά τα τελευταία χρόνια το μεγάλο ενδιαφέρον και τη δίψα των νέων αυτών ανθρώπων για μια πραγματική επαγγελματική εμπειρία, αλλά επίσης, πολλές φορές, και το μεγάλο κενό στην τυπική εκπαίδευση εντός των αιθουσών ως προς τις αναγκαίες γνώσεις και δεξιότητες για τη μετέπειτα σταδιοδρομία τους - κενό που πρόθυμα σπεύδουν να καλύψουν στην πρακτική τους.
Είναι γι’ αυτό κρίσιμο αυτά τα δύο εργαλεία να ενισχυθούν ακόμη περισσότερο στο εκπαιδευτικό μας σύστημα, και μάλιστα να επεκταθούν και πέρα από τα επαγγελματικά σχολεία, στα γενικά λύκεια. Όχι μόνο ως θεσπισμένες δυνατότητες, αλλά και ως ενεργή ενθάρρυνση. Όσο αυτό δεν συμβαίνει, στερούμε τα παιδιά από ένα υπερπολύτιμο εργαλείο για την υπόλοιπη ζωή τους.
