Έχουμε την εντύπωση πως όλα έχουν ήδη ειπωθεί και αναλυθεί για τον πόλεμο της Ουκρανίας. Οι Ουκρανοί πολεμούν για λογαριασμό ολόκληρης της Ευρώπης, για κάθε πολίτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης χωριστά και ο πόλεμος αφορά τον περιορισμό της ισχύος μιας χώρας που τα τελευταία χρόνια έχει επηρεάσει τη ζωή μας με διάφορους τρόπους. Από την εμπλοκή της Ρωσίας σε εθνικές εκλογές κρατών-μελών της ΕΕ, οργανώνοντας και χρηματοδοτώντας καμπάνιες παραπληροφόρησης, με στόχο να αποσταθεροποιήσει τις ευρωπαϊκές δημοκρατίες με την εκλογή των εκλεκτών της, αυτών δηλαδή που επιθυμούν τη διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μέχρι τους λογαριασμούς του ρεύματος και του σούπερ μάρκετ που όλοι θα κληθούμε να πληρώσουμε επειδή ο Βλαντιμίρ Πούτιν με τους εκβιασμούς του θέλει να μας στείλει το μήνυμα ότι η καθημερινότητά μας εξαρτάται από το πώς θα ξυπνήσει εκείνος το πρωί.
Έχουμε πολλές διαφορές μεταξύ μας τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και πάμπολλες πικρίες που δημιουργήθηκαν την προηγούμενη δεκαετία κατά τη διάρκεια της χρηματοπιστωτικής κρίσης, όταν ο Βορράς βρέθηκε να χλευάζει το Νότο. Ακούστηκαν και γράφτηκαν, εκατέρωθεν, πολύ βαριές κουβέντες. Ο όρος PIIGS εμφανίστηκε και στις πιο σοβαρές στήλες του ευρωπαϊκού και διεθνούς Τύπου. Κυκλοφόρησαν εξώφυλλα έγκριτων ευρωπαϊκών εκδόσεων που απεικόνιζαν αρχαιοελληνικά αγάλματα με το χέρι προτεταμένο στη ζητιανιά ενώ αποσχίστηκε, η Μεγάλη Βρετανία, μια εμβληματική ευρωπαϊκή χώρα, από την ευρωπαϊκή συμμαχία.
Όλα αυτά λειτούργησαν διαβρωτικά στην ενότητα της ΕΕ και έκαναν τις ιδρυτικές της αρχές να δείχνουν κενές κάθε νοήματος. Αρχικά η ΕΕ αντέδρασε στο κύμα του Ευρωσκεπτικισμού με τον τρόπο που είχε μάθει όλα τα προηγούμενα χρόνια: με δράση soft power. Από δωρεάν εισιτήρια σε νέους για ταξίδια σε ολόκληρη την Ευρώπη με τον σιδηρόδρομο, ενίσχυση των προγραμμάτων Erasmus, πρωτοβουλίες για τις γυναίκες και τη νεολαία και φυσικά, κατά τη διάρκεια της πανδημίας, με την ιστορική απόφαση έκδοσης κοινού ομολόγου για να χρηματοδοτηθεί το πακέτο Next Generation EU, αυτό το ανέλπιστο δώρο για τη χώρα μας η οποία θα βρεθεί με τα χρήματα που πάντα λέγαμε ότι χρειαζόμασταν για να αναστήσουμε την ελληνική οικονομία, χάρις ακριβώς στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Όμως, στο τέλος της ημέρας, όλα τα παραπάνω που κάποιες χώρες τα βιώσαμε σε δραματικούς τόνους, ήταν μια «οικογενειακή μας υπόθεση». Δικό μας θέμα ήταν το εάν θα καταφέρναμε να υπερβούμε την κρίση εμπιστοσύνης στην Ένωση ή εάν, τελικά, θα τη διαλύαμε. Κανένας τρίτος δεν είχε το δικαίωμα να ανακατευθεί, πολλώ μάλλον δε όταν αυτό που είχε να μας προσφέρει ως εναλλακτική ήταν φτώχεια και η πρόσδεση στο άρμα της αυταρχικής εξουσίας του Πούτιν.
Η Ελλάδα ως κράτος-μέλος αλλά και ως ανεξάρτητη χώρα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον για όσα γίνονται στην Ουκρανία, συντάχθηκε για ακόμα μια φορά με τη σωστή πλευρά της ιστορίας. Παρ' όλα αυτά όμως αυτό δεν αρκεί, τουλάχιστον όχι μέχρι κι εμείς, οι πολίτες, να πάρουμε θέση σε όσα γίνονται. Οφείλουμε κι εμείς να δηλώσουμε την αντίθεσή μας στους εκβιασμούς του Πούτιν, στην οργανωμένη επιχείρησή του για τη φτωχοποίησή μας μέσω του πολέμου που κάνει στο πορτοφόλι μας, οφείλουμε να δείξουμε ότι δεν ανεχόμαστε κανέναν τρίτο να ανακατευτεί «στα οικογενειακά μας» στην Ένωση.
Σήμερα το απόγευμα στις 6.00, στην Πλατεία Συντάγματος, θα βρεθούμε όλοι εκεί για να δηλώσουμε ότι είμαστε οι μόνοι υπεύθυνοι να ρυθμίσουμε τη ζωή μας, την καθημερινότητά μας, το μέλλον της χώρας μας. Οι Ουκρανοί πολεμούν και για εμάς και πρέπει να λάβουν όλοι το μήνυμα ότι κι εμείς είμαστε στο πλευρό τους. #ΜεΤηνΟυκρανία.
