Ο Σπήλιος Λιβανός είναι υπουργός της φιλελεύθερης κυβέρνησης. Ο κ. Λιβανός εκλέγεται στην Αιτωλοακαρνανία. Επισημαίνει σε δηλωσή του την ανιδιοτελή προσφορά του ιεράρχη! Ο κύριος υπουργός μάλλον αναφέρεται στο κήρυγμα του χτυπημένου από τον Κορονοϊό ιεράρχη: «Μας λένε να μπαίνουμε στους Ναούς και να φοράμε μάσκες για να μην μολυνθούμε. Δεν αφήνει ο Θεός, άνθρωπέ μου, μέσα στο Ναό να μολυνθείς. Δεν μολύνει ο Θεός»…
Είναι απολύτως σεβαστές οι επιλογές του καθενός εξ ημών. Σε ποιόν Θεό να πιστεύει, ποιοι να είναι οι φίλοι του και ποιες οι πεποιθήσεις του για κάθε θέμα που απασχολεί ή δεν απασχολεί την κοινωνία. Όταν όμως κάποιος είναι υπουργός μιας κυβέρνησης που δίνει καθημερινή μάχη για τον Κορονοϊό και κλείνει το μάτι του στους αντιεμβολιαστές, τότε έχει πρόβλημα η κυβέρνηση. Ασφαλώς και ο κ. Λιβανός έχει το δικαίωμα να επισημάνει την ιδιαίτερη σχέση του με τον εκλιπόντα. Αλλά δεν μπορεί να προσπερνάει έτσι απλά την μεγάλη μάχη που έχει δώσει ο μητροπολίτης κατά των εμβολίων. Και μάλιστα την ώρα που η χώρα υποφέρει από την στενοκεφαλιά μιας χούφτας ιδεοληπτικών. Ο ανεμβολίαστος μητροπολίτης νόησε και πέθανε, τελικά, από τον κορονοϊό. Και ο υπουργός δεν βρήκε να πει μια λέξη για αυτό που έχει συμβεί στην εκλογική του περιφέρεια. Για το γεγονός ότι πολλοί συμπολίτες του παραμένουν ανεμβολίαστοι επειδή ακολούθησαν τις συμβουλές και παραινέσεις του ιεράρχη που έτυχε να «ευλογήσει» και τον υπουργό τους.
Και να σκεφτεί κανείς ότι υπήρξαν φωτισμένοι ιεράρχες που τόλμησαν και πήραν θέση για το θέμα της Πανδημίας απέναντι στους ιδεοληπτικούς αδελφούς τους. Αλλά οι ιεράρχες δεν έχουν -ευτυχώς- ανάγκη την ψήφο των πιστών.
Δύο αναφορές του εκλιπόντος στην Πανδημία: «Προσέχουμε περισσότερο το σώμα μας παρά την ψυχή μας. Είπαμε στο Χριστό αυτό τον καιρό: “κάθισε στην άκρη Εσύ, δεν χρειάζεσαι τώρα, όταν περάσει η πανδημία θα σε χρειαστούμε”. Τι προδοσία! Να λέμε εμείς στους πιστούς να καθίσουν έξω! (…) Να είσαι έτοιμος και τον εαυτό σου να θυσιάσεις για την αγάπη των αδελφών μας» (Ρομφαία 8.3.2021).
Ο ίδιος είχε κηρύξει πόλεμο στα μέτρα: «Σήμερα που μας λένε να μπαίνουμε στους Ναούς και να φοράμε μάσκες για να μην μολυνθούμε (…) Δεν αφήνει ο Θεός, άνθρωπέ μου, μέσα στο Ναό να μολυνθείς. Δεν μολύνει ο Θεός! Ας το καταλάβουμε (…) Κι εμείς φοβόμαστε να πάμε να προσκυνήσουμε για να μην μεταδοθούν ασθένειες;» (agrinionews.gr 30.9.2020).
Να σας δώσουμε και ολόκληρη η δήλωση του υπουργού Σπήλιου Λιβανού. Μήπως και την πάρει κάποιος καθηγητής πολιτικής επιστήμης και την διδάξει στα παιδιά του. Για το πως αυξάνονται τα ψηφουλάκια ενός βουλευτή. Κι επειδή στην ζωή κάποιος κερδίζει και κάποιος χάνει, ας μην έχουμε αμφιβολίες για το ποιος θα χάσει: Η μεταρρυθμιστική κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη, καθώς οι κεντρώοι ψηφοφόροι της θα θυμηθούν ποιοι ακριβώς είναι οι υπουργοί της κυβέρνησης που ψήφισαν. Κι ύστερα θα πουν, «για να δούμε τι έχει κάνει και αυτός ο υπουργός της Γεωργίας».
Ιδού η δήλωση του κ. Λιβανού: «Η απώλεια του σεπτού ιεράρχη και ποιμένα της Μητρόπολης Αιτωλίας και Ακαρνανίας, προκαλεί οδύνη σε όλο το εκκλησιαστικό πλήρωμα και στους πιστούς.
Ήταν ένας πιστός και άοκνος εργάτης της Ορθοδοξίας και του λόγου του Θεού. Το φιλανθρωπικό και πνευματικό έργο του ήταν πλούσιο. Το σημαντικότερο όμως ήταν η αγάπη που προσέφερε στο σύνολο της κοινωνία.
Στα 16 χρόνια της ποιμαντορίας του, η Μητρόπολη Αιτωλίας και Ακαρνανίας προσέφερε σπουδαίο έργο στην κοινωνία, έχοντας στο επίκεντρό της τον άνθρωπο και τη στήριξη των αδυνάμων.
Ο εκλιπών υπήρξε ένας εξαιρετικός ποιμενάρχης και θρησκευτικός πατέρας του λαού της Μητροπόλεώς μας.
Όλοι κρατάμε ως ανάμνηση την ηρεμία του, την ανυπόκριτη ευγένεια και την ανιδιοτελή αγάπη του προς τον συνάνθρωπό του. Ας είναι αιωνία η μνήμη του!»
Εν συνεχεία ζήλεψε και ο έτερος βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας κ. Καραγκούνης, ο οποίος έκανε μια ανάλογη δήλωση. Γιατί να υπολείπεται έναντι του συναδέλφου του Λιβανού; Όλοι έχουν δικαίωμα στους ψήφους των εν Χριστώ Αδελφών, μάνα τον γέννησε κι αυτόν. Ιδού η δήλωση του κ. Καραγκούνη: «Η αρχή του καινούργιου χρόνου σήμανε για τον σεβαστό πατέρα και ποιμενάρχη μας την αρχή της καινούργιας ζωής στη βασιλεία του θεού. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο η αγία ψυχή του προσέγγιζε το γεγονός αυτό σε όλη τη διάρκεια της επίγειας ζωής του, αυτό γνωρίσαμε και βιώσαμε κοντά του από τα μαθητικά και νεανικά μας χρόνια στις κατηχητικές κινήσεις, στις χριστιανικές κατασκηνώσεις και στο πετραχήλι του γέροντα. Αυτό ζήσαμε στη συνέχεια όταν στο σταυρό του επιτραχηλίου του, προστέθηκε το ακάνθινο στεφάνι του ωμοφορίου του. Και πάλι απλός και σοβαρός, και πάλι γλυκός και πάλι αυστηρός και πάλι ταπεινός και πάλι αρχοντικός, πάντα ενάρετος, πάντα αφιλάργυρος, πάντα φιλόπτωχος, πάντα εργατικός, πάντα ιεραποστολικός, πάντα ακούραστος. Το έργο που αφήνει πίσω είναι τεράστιο, η προσφορά του ανεκτίμητη, το φιλανθρωπικό του έργο πολύτιμο και η παρακαταθήκη του μοναδική. Ο πατέρας μας περπάτησε τον γολγοθά της αρχιερατικής του διακονίας ακολουθώντας δύσβατο αλλά ευθύ μονοπάτι. Ποτέ δεν διάλεξε τις παρακάμψεις. Ταξίδευσε την θάλασσα της αρχιερατικής του διακονίας με πυξίδα και όχι με ανεμοδείκτες. Γι αυτό προτίμησε να φύγει στα τείχη του μικρού αλωνακιού μας και φλογερό από την πίστη του μετέωρο να πετάξει στον ουρανό για να συναντήσει τον Πατρο Κοσμά τον Αιτωλό, τον Άγιο Χριστοφόρο και όλους τους Αγίους, τους ελεύθερους πολιορκημένους για να σκεπάζουν όλοι μαζί όλη τη Μητρόπολή μας. Στις όμορφες ή τις δύσκολες στιγμές της ζωής μας χρειαζόμαστε, θέλουμε και θα έχουμε την ευχή του πατέρα μας».
Δεν μεταδίδω άλλο…
Θανάσης Μαυρίδης
