Του Σάκη Μουμτζή
Ο Π.Καμμένος είναι ένας πολιτικός που έχει αποδείξει πως γνωρίζει την τέχνη της επιβίωσης. Έχει αντιληφθεί πως η είσοδος του στην επόμενη βουλή φαντάζει δύσκολη υπόθεση. Γνωρίζει επίσης, πως είναι το alter ego του Α.Τσίπρα. Αυτοί οι δύο δεν βρέθηκαν μαζί από ανάγκη. Αγαπιούνται. Τα καβγαδάκια τους είναι σαν τα ναζάκια των ερωτευμένων.
Όπως η μοίρα φέρνει κοντά, με έναν απροσδιόριστο και μαγικό τρόπο, δύο ανθρώπους που ταιριάζουν απόλυτα, έτσι και τα μνημόνια έφεραν κοντά τον Πάνο και τον Αλέξη. Ποιο ήταν το νήμα που τους συνέδεσε τόσο δυνατά;
Ο πολιτικός τσαμπουκάς, η επιθετικότητα και ο αγοραίος πολιτικός λόγος. Δηλαδή, τους ένωσαν οι συμπεριφορές τους και όχι οι αρχές. Γιατί ο Πάνος είναι ένας ακροδεξιός πολιτικός και ο Αλέξης ένας μαρξιστής. Ο Πάνος υπερασπίζεται τις παραδοσιακές αξίες, ο Αλέξης αγκαλιάζει τα κινήματα κοινωνικής κριτικής. Ο Πάνος φαίνεται πως αγαπά την Μακεδονία, ο Αλέξης φαίνεται πως του είναι αδιάφορη. Θα μπορούσα να γράφω πολλές αράδες με αυτά που τους χωρίζουν. Όμως αυτά τα ελάχιστα που τους ενώνουν, είναι αρκετά για να τους κάνουν ένα αχώριστο ζευγάρι.
Μάλιστα τώρα που γνώρισαν και τις απολαύσεις της εξουσίας, τόσο πιο πολύ δέθηκαν. Σε όλους τους έρωτες υπάρχει ένα μοιραίο «όμως», που φαίνεται από μακριά πως θα δηλητηριάσει τελικά αυτήν την σχέση.
Ο Αλέξης με την πάροδο του χρόνου ασφυκτιά. Θέλει τον χώρο του, όπως, συνήθως λέει όποιος σκέφτεται να φύγει. Και αυτός ο χώρος που ψάχνει βρίσκεται στην Κεντροαριστερά. Το γνωρίζει, του το λένε και οι φίλοι του που είναι πάντα «πρόθυμοι» να τον αγκαλιάσουν στην νέα του περιπέτεια. Όμως ο Αλέξης θα πρέπει να επιλέξει: Πάνος ή Κεντροαριστερά;
Βέβαια, ένας πονηρός θα πρότεινε: και Πάνο και Κεντροαριστερά. Μέχρι στιγμής αυτό φαίνεται αδύνατον. Αλλά κάποιοι σοσιαλδημοκράτες μπορεί να βαφτίσουν τον Πάνο κεντροδεξιό. Είναι ικανοί να το κάνουν και αυτό «προθύμως». Όμως η συγκροτημένη Κεντροαριστερά δεν πρόκειται ποτέ να αποδεχτεί συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Π.Καμμένο μαζί. Γιατί διακινείται—άγνωστον από πού—και το σενάριο της ένταξης του Πάνου στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ—και μάλιστα στο Επικρατείας—«εις ένδειξιν ευγνωμοσύνης δια τας προσφερθείσας υπηρεσίας».
Είναι αυτονόητο πως αν συμβεί αυτό οι πόρτες της Κεντροαριστεράς θα είναι κλειστές για τον ΣΥΡΙΖΑ. Η στρατηγική της μετατόπισης του στον χώρο της σοσιαλδημοκρατίας, όπως επιθυμούν κάποιοι ανόητοι Ευρωπαίοι σοσιαλιστές, θα αποτύχει. Γιατί το κυρίαρχο πρόβλημα του Α.Τσίπρα είναι η πολιτική απομόνωση του κόμματος του. Προσπαθεί να επεκτείνει τον ζωτικό του χώρο και δεν μπορεί.
Όλοι του επισημαίνουν πως η παρουσία του Πάνου και των κάθε λογής στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ που μιμούνται τον λόγο και τις πρακτικές του συνεταίρου του, καθιστά απαγορευτική κάθε σκέψη για συνεννόηση με την Κεντροαριστερά.
Το τι θα επιλέξει ο Α.Τσίπρας έχει στρατηγικό χαρακτήρα. Θα διαμορφώσει την πορεία του ηττημένου ΣΥΡΙΖΑ για τα επόμενα χρόνια. Μια επιλογή δύσκολη και οδυνηρή, καθώς θα προκαλέσει εσωκομματικές εντάσεις, όποια και αν είναι αυτή.
Πάντως, ας μην ξεχνά ο αναγνώστης την ευκολία με την οποία ο Αλέξης αγκάλιασε τον Πάνο το βράδυ των εκλογών του Σεπτεμβρίου. Σαν το ζευγαράκι που νομιμοποίησε τον έρωτα του.
Όμως, όπως συμβαίνει πάντα, η περίοδος της «καψούρας» πέρασε και ώρα των γενναίων αποφάσεων πλησιάζει για τον Αλέξη.
