Η διαχείριση των ελληνοτουρκικών σχέσεων θα είναι ένα κρίσιμο crash test για την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Η νέα κυβέρνηση καλείται να περπατήσει στην άκρη ενός γκρεμού, αφήνοντας πίσω της την υποχωρητική πολιτική των προηγούμενων και ψαχουλεύοντας στο σκοτάδι τις αληθινές διαθέσεις των γειτόνων. Η άσκηση είναι σε κάθε περίπτωση δύσκολη! Οι Αμερικανοί είναι η μια σταθερά και η οικονομική μας ανάπτυξη η μεταβλητή.
Οι Τούρκοι δεν μπλοφάρουν. Επιτέλους, θα πρέπει να σιωπήσουν όλοι εκείνοι οι ανόητοι που διαλαλούν ότι όσα συμβαίνουν γίνονται για εσωτερική κατανάλωση στην Τουρκία. Η Τουρκία έχει χαράξει εδώ και χρόνια μια στρατηγική που την ακολουθούν πιστά όλες οι κυβερνήσεις της. Ο στόχος της δεν είναι άλλος από την πλήρη επικυριαρχία στην περιοχή.
Η αναβίωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας μπορεί να έχει την σφραγίδα των ισλαμιστών, αλλά και η λογική των κεμαλιστών δεν απέχει σημαντικά. Ας μην ξεχνάμε ότι την πιο σκληρή γραμμή έναντι της Ελλάδας την τηρούν οι «κοσμικοί» και όχι οι ισλαμιστές. Με άλλα λόγια, ας μην περιμένουμε σημαντικές αποκλίσεις στην στάση των Τούρκων, ακόμη κι αν υπάρξουν μεγάλες αλλαγές σε επίπεδο κορυφής.
Η Τουρκία έχει πάρει τις αποφάσεις της εδώ και χρόνια και είναι φανερό ότι κινείται βάση σχεδίου. Δεν επιδιώκει την άμεση σύγκρουση με την Ελλάδα, αλλά δεν θα διστάσει να εκμεταλλευτεί την όποια «ευκαιρία» της προσφέρουμε στο μεταξύ.
Οι Τούρκοι πιστεύουν ότι η Ελλάδα θα πέσει ως ώριμο φρούτο, κυρίως λόγω του δημογραφικού. Το 2050 η Τουρκία θα έχει 100 εκατομμύρια πληθυσμό και με την πλειοψηφία του να είναι νέοι άνθρωποι και από την άλλη πλευρά η Ελλάδα θα έχει λιγότερους από 9 εκατομμύρια κατοίκους, με την πλειοψηφία τους να είναι γέροντες.
Ωστόσο, η οικονομική κρίση τους δημιουργεί την αίσθηση ότι μπορούν να κερδίσουν χρόνο. Κι αυτό έχει να κάνει με την κατανάλωση μεγάλου μέρους του πολιτικού μας κεφαλαίου στο εξωτερικό. Αυτή είναι η αχίλλειος πτέρνα μας.
Η κατάσταση της Οικονομίας είναι και σωστά η μεγάλη προτεραιότητα της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Αν η κυβέρνηση τα καταφέρει στον τομέα των επενδύσεων και πετύχει με αυτόν τον τρόπο (δεν υπάρχει κι άλλος) υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα να αυξηθεί η επιρροή της χώρας στην αυλή της Ευρώπης. Ουδείς θα ενδιαφερθεί για το τι θα συμβεί σε ένα κακομαθημένο και χρεοκοπημένο γόνο μιας πλούσιας οικογένειας. Όλοι όμως θα νοιαστούν για την τύχη ενός μετανοημένου νέου που μπορεί να αποτελέσει παράδειγμα για άλλους που πιθανόν να διολισθήσουν κάποτε στην αμαρτία…
Η αύξηση του πληθυσμού, η τουριστική ανάπτυξη των νησιών με κατοικίες Ευρωπαίων, η δημιουργία οικονομικών ζωνών στην παραμεθόριο, είναι μερικές ακόμη σημαντικές πολιτικές.
Κι η Τουρκία; Πώς αντιμετωπίζει κανείς έναν προκλητικό γείτονα, που αποδεικνύει καθημερινά ότι δεν υπολογίζει το διεθνές δίκαιο; Η κυβέρνηση πρέπει να κερδίσει χρόνο και στο μεταξύ να ισχυροποιήσει με κάθε τρόπο την θέση της χώρας. Στον πραγματικό κόσμο δεν υπάρχουν μυστικά όπλα κρυμμένα στις σπηλιές της Πεντέλης. Υπάρχουν δεδομένα που πρέπει κανείς να τα παίρνει σοβαρά υπόψη του και να δρα αναλόγως.
Δεν επιδιώκουμε να κλέψουμε από τους Τούρκους κάτι που είναι δικό τους. Το τι οι ίδιοι θεωρούν ότι είναι δικό τους είναι ένα διαφορετικό θέμα συζήτησης. Γι αυτό και υπάρχει διεθνές δίκαιο. Κι αυτό πρέπει διαρκώς να επικαλούμαστε. Δεν υπάρχει άλλο δρόμος. Δεν υπάρχει λαγός για να βγει από το καπέλο. Υπάρχουν μόνο σύμμαχοι που θα πρέπει να αξιοποιήσουμε. Από εκεί ξεκινάει κανείς. Το καλό είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει φροντίσει να χρεοκοπήσει το κλίμα αντιαμερικανισμού. Κάτι είναι κι αυτό! Έχουμε ένα σημείο αφετηρίας.
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
