Η μεγάλη αγωνία του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα όλα αυτά τα χρόνια, ήταν να γίνει ΠΑΣΟΚ, στη θέση του ΠΑΣΟΚ. Να καταλάβει δηλαδή, ολόκληρο το χώρο αριστερότερα του πολιτικού κέντρου, να γίνει μέλος της ομάδας των Ευρωπαίων Σοσιαλδημοκρατών (PES) και να παίξει μπάλα στα γήπεδα του ευρωπαϊκού πολιτικού Champion League.
Η προσπάθεια ξεκίνησε αμέσως μετά τη γνωστή “kolotoumba” του 2015, που αποτελεί πλέον έναν όρο, που διδάσκεται στο μάθημα των πολιτικών επιστημών. Με δυσκολία; Με δυσκολία. Διότι ούτε στα πιο άγρια όνειρα του, ο Αλέξης Τσίπρας δεν περίμενε ότι θα υπογράψει ένα Μνημόνιο, ότι θα συμμετάσχει σε διαδικασίες ανοίγματος του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια, διεύρυνσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σε επισκέψεις think tanks στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού και σε συνεδριάσεις του S&D δηλαδή της Ευρωπαϊκής Προοδευτικής Συμμαχίας των Σοσιαλιστών και των Δημοκρατών.
Η προσπάθεια συνεχίστηκε με τις αθρόες μεταγραφές στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, που αποτελούσαν ένα μόνο μέρος του ανοίγματος του ΣΥΡΙΖΑ από την ακροδεξιά του Πάνου Καμμένου, μέχρι τον Ανταρσία και τις παρυφές του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας.
Το παλαιό τζοχατζοπουλικό ΠΑΣΟΚ και οι λεγόμενοι κηπουροί του πρώην πρωθυπουργού, Γιώργου Παπανδρέου, όχι μόνο έγιναν αποδεκτοί με τιμές, αλλά σύντομα κατέκτησαν σημαντικές πολιτικές θέσεις στον ηγετικό μηχανισμό γύρω από τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ. Ένα γεγονός που ενόχλησε ιδιαίτερα τον παλαιό κομματικό πυρήνα του ΣΥΡΙΖΑ του 3%. Η διεύρυνση προς το ΠΑΣΟΚ, βοήθησε και τον Αλέξη Τσίπρα να μετατρέψει τον ΣΥΡΙΖΑ σε ένα αρχηγικό κόμμα, με ασθενείς κομματικούς μηχανισμούς, με εξαφανισμένες τοπικές οργανώσεις, αλλά με ένα ιδιαίτερα ισχυρό προεδρικό περιβάλλον.
Και η αλήθεια είναι ότι ο Αλέξης Τσίπρας τα έχει καταφέρει μια χαρά στο εσωτερικό του κόμματος του. Η ευνουχισμένη πολιτικά, εσωκομματική αντιπολίτευση, δίνει μάχες οπισθοφυλακής. Όμως γνωρίζει καλά, ότι χωρίς τον πρόεδρο του, ο ΣΥΡΙΖΑ θα επιστρέψει στον κάλαθο των αχρήστων. Άλλωστε και ο ηγέτης της Ομπρέλας, της ομάδας των 53 και όλων των αντιπολιτευτικών ομάδων στο εσωτερικό του κόμματος, Ευκλείδης Τσακαλώτος, είχε καμαρώσει τον εαυτό του να κτυπάει το σφυράκι σε συνεδρίαση του χρηματιστηρίου της Wall Street, στο στόμα του καπιταλιστικού λύκου. Ακόμα και ο πρώην υπουργός της κυβέρνησης Τσίπρα – Καμμένου, Γιώργος Χουλιαράκης, που φέρει βαρύτατη ευθύνη για τη δημιουργία εκείνων των κτηνωδών πλεονασμάτων, σήμερα βρίσκεται «μέσα στο σύστημα», σαν σύμβουλος της Τράπεζας της Ελλάδος, ενώ ταυτόχρονα παραμένει και σύμβουλος του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Και ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να γίνει ΠΑΣΟΚ στη θέση του ΠΑΣΟΚ και ο Αλέξης Τσίπρας αγωνιωδώς προσπαθεί να εμφανιστεί σαν μετενσάρκωση του Ανδρέα Παπανδρέου, υιοθετώντας την ένρινη φωνή, τη γλώσσα του σώματος, ακόμα και το ζιβάγκο του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ, η νέα ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ, που αναδείχτηκε με την εκλογή του νέου προέδρου, προσπαθεί να γίνει ΣΥΡΙΖΑ, στη θέση του ΣΥΡΙΖΑ.
Υιοθετώντας την κατά 100% συριζαϊκής εμπνεύσεως, άρνηση των πάντων και αποδοχή όλων των δυνατών αντιπολιτευτικών κορόνων, έχει σηκώσει μια παντιέρα προσέλκυσης των κλασσικών οπαδών του ΣΥΡΙΖΑ.
Η ανατριχιαστική αναφορά του Μιχάλη Κατρίνη, «κύριοι υπουργοί, αν συνεχίσετε έτσι, ενδεχομένως σε λίγο καιρό να μην μπορείτε να επισκεφτείτε, έστω και για επικοινωνιακούς λόγους, ούτε ένα σούπερ μάρκετ ή ένα βενζινάδικο», που έφερε στο μυαλό μας, τις εικόνες από τον ξυλοδαρμό και το παρ’ ολίγο λιντσάρισμα του Κωστή Χατζηδάκη από «τον αγανακτισμένο λαό», δεν ήταν αποτέλεσμα της αφέλειας του βουλευτή. Ήταν ένα τεράστιο κλείσιμο ματιού, μεγέθους Πολύφημου, του γνωστού Κύκλωπα της Οδύσσειας, προς την «πολάκεια» πτέρυγα των οπαδών του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία ας μη γελιόμαστε, είναι μεγάλη.
Το ΠΑΣΟΚ, στην προσπάθεια του να γίνει ΣΥΡΙΖΑ, αποδέχεται και πυροδοτεί εμμέσως πλην σαφώς, τις εκφράσεις και κινήσεις αγανάκτησης των πολιτών απέναντι στο πολιτικό προσωπικό της κυβέρνησης, που ουδείς γνωρίζει που μπορούν να καταλήξουν. Ταυτόχρονα αρνείται και να καταδικάσει το νέο πολιτικό προγκρόμ κατά των πολιτικών, που είχαν κατηγορηθεί αδίκως όπως αποφαίνεται η δικαιοσύνη, για την υπόθεση Novartis. Αρνείται να καταδικάσει το προγκρόμ κατά των δικών του ανθρώπων. Αρνείται να υπερασπιστεί τον Ευάγγελο Βενιζέλο και τον Ανδρέα Λοβέρδο για να μη δυσαρεστήσει τη δεξαμενή ψήφων του Σύριζα, που παραμένει είναι εθισμένη «στο μεγαλύτερο σκάνδαλο όλων των εποχών».
Η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να γίνει ΠΑΣΟΚ και του ΠΑΣΟΚ να γίνει ΣΥΡΙΖΑ, θα λαμβάνει ολοένα και μεγαλύτερες διαστάσεις στην πορεία για τις επόμενες εκλογές. Πού θα οδηγήσει; Σε υποβάθμιση του πολιτικού διαλόγου και σε ανυπαρξία θετικού και δημιουργικού λόγου.
