Του Δημήτρη Καιρίδη*
Είναι αδιαμφισβήτητη αλήθεια ότι ο πρωθυπουργός πέρασε το προηγούμενο διάστημα μια εβδομάδα των Παθών με την αήθη συμπεριφορά του υπουργού του Πολάκη. Όπως επίσης είναι αδιαμφισβήτητη και η απορία γιατί, μετά την παλλαϊκή και ομόθυμη καταδίκη της στάσης του υπουργού απέναντι σε μια αγωνιστική και κρυστάλλινη συμπεριφορά ζωής γενικότερα του Στέλιου Κυμπουρόπουλου, ο Αλέξης Τσίπρας στήριξε και συνεχίζει ακλόνητος να ταυτίζεται απόλυτα τον Πολάκη. Και όχι μόνο αυτό αλλά μετατρέποντας την πρόταση μομφής της ΝΔ κατά του υπουργού του, σε πρόταση εμπιστοσύνης για την κυβέρνηση, Πολακοποιεί φυσιογνωμικά τον ΣΥΡΙΖΑ.
Το θέμα δεν είναι καθόλου απλό. Διότι η επιλογή της στήριξης δημιούργησε σοβαρούς κλυδωνισμούς και εντός των τειχών του ΣΥΡΙΖΑ, με διαφοροποιήσεις μάλιστα κορυφαίων στελεχών του. Σε σημείο μάλιστα να πουν κάποιοι, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πλέον είναι η παράταξη που χωρίζεται σε Πολακικούς και μη. Ότι ο Πολακισμός είναι η κυρίαρχη τάση του ΣΥΡΙΖΑ. Ότι ο Πολακισμός είναι το ανώτατο στάδιο του Συριζαϊσμού. Και όλα αυτά, εξαιτίας της θερμής ταύτισης του πρωθυπουργού με τον υπουργό του.
Από την άλλη πολλοί και δικαίως διερωτώνται αν ο Αλέξης Τσίπρας έχει χάσει τελείως την επαφή του, με το πολιτικά και κοινωνικά αυτονόητο. Αν δεν καταλαβαίνει ότι τέτοιες πολιτικές ταυτίσεις σκοτώνουν κάθε προσπάθεια για τα ήδη τελματωμένα προοδευτικά ανοίγματα. Ότι οι πρακτικές Πολάκη, ζήτημα είναι αν εκφράζουν ακόμα και τον στενό –παλιό ΣΥΡΙΖΑ. Ότι αυτές αποκαλύπτουν πανηγυρικά, το πραγματικό λαϊκιστικό πρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ. Ότι κοντά στο ηθικό, χάνεται και το κοινωνικό πλεονέκτημα της αριστεράς.
Παρ' όλα αυτά, ο πρωθυπουργός πέρασε σε θρασεία και επιθετική προβολή της σχέσης του με τον Πολάκη, αφού επιδεικτικά βρέθηκε τις γιορτές του Πάσχα παρέα με τον υπουργό του. Το μήνυμα πλέον είναι σαφές και για την ερχόμενη μάχη της Βουλής: Πάμε όλοι με Πολάκη. Μετατρέπουμε κυβέρνηση και κόμμα σε παράταξη Πολάκη.
Τι συμβαίνει λοιπόν, ο Αλέξης Τσίπρας έχει απώλεια συνείδησης και εκτίμησης των πραγμάτων και αυτοκτονεί παραμονές κρίσιμων μαχών για την παράταξη του και το ίδιο του το πολιτικό μέλλον; Τα πράγματα σε τέτοιες δύσκολες περιπτώσεις αξιολόγησης απλοποιούνται, αν τα διαβάσει κάποιος μέσα από το γενικότερη πολιτική κατάσταση.
Σε αυτό ακριβώς το σημείο, πρέπει να επισημάνουμε τα γρήγορα αντανακλαστικά της ηγεσίας της ΝΔ, που προεξόφλησε τη στήριξη και οδήγησε τον Τσίπρα στον εναγκαλισμό Πολάκη με την πρόταση μομφής. Η κυβέρνηση τώρα, κι εδώ βρίσκεται όλη η ουσία της στάσης Αλέξη Τσίπρα, βρίσκεται σε μια κρίσιμη καμπή. Οι επιλογές που κάνει αυτή την περίοδο, δεν είναι μεταξύ κόστους και οφέλους αλλά μεταξύ μικρότερου και μεγαλύτερου κόστους. Η επιλογή κάλυψης και ταύτισης με Πολάκη είναι μια επιλογή σημαντικού αλλά μικρότερου κόστους. Γιατί απέναντι της είναι το μεγαλύτερο κόστος της πολιτικής κατάρρευσης.
Να το πούμε καθαρά. Στην ανοδική πορεία μιας κυβέρνησης μπορεί ο πρωθυπουργός να διώχνει τα μέλη της καλύπτοντας λάθη. Στη σημερινή καθοδική όμως δεν μπορεί να διώξει κανέναν και για τίποτα, διότι απειλείται με άμεση πολιτική κατάρρευση. Είναι η περίοδος του θανάσιμου εναγκαλισμού του ηττημένου με κάθε είδους λάθος, πολιτικής ή προσώπου. Τέτοια ακριβώς είναι και η περίπτωση του Τσίπρα-Πολάκη και θα πάει μέχρι το τέλος της κοινής συντριβής. Τουλάχιστον, ο ανερμάτιστος ΣΥΡΙΖΑ στην πορεία εξόδου του από την διακυβέρνηση της χώρας, θα αποκτήσει συνεκτική ιδεολογία, τον Πολακισμό.
*Ο κ. Δημήτρης Καιρίδης είναι Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων και Διευθυντής του Μεταπτυχιακού Προγράμματος «Διεθνείς Σχέσεις και Στρατηγικές Σπουδές» στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και υποψήφιος ευρωβουλευτης της ΝΔ.
