Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Είναι ο κόσμος ίδιος από το 1922 (ίδρυση της ΕΣΣΔ) μέχρι σήμερα; Είναι οι άνθρωποι ίδιοι; Η οικονομία, οι κοινωνίες, οι σχέσεις παραγωγής, οι ισορροπίες, οι επιθυμίες μας, η καθημερινότητά μας; Μέσα σε εκατό χρόνια ήρθαν τα πάνω κάτω, στον πλανήτη, μέσα από δύο παγκόσμιους πολέμους και με την τεχνολογία σήμερα να δημιουργεί τεράστιες προκλήσεις στην ηθική και στην βιοθεωρία μας.
Κι όμως, σε ένα "γαλατικό χωριό" της Βαλκανικής, ακόμα υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν αναγωγές σε μια παρωχημένη "θρησκεία". Αποκλεισμένη πια από τις πολιτικές "θεολογίες" του σύγχρονου κόσμου. Υπάρχουν ή τουλάχιστον υπήρχαν μέχρι πρόσφατα, αφού πλέον τους δόθηκε ένα καλό μάθημα για το πόσο εύκολα μπορεί ένα λαϊκιστικό κόμμα χωρίς ήθος, ταμπού και αξίες να εκμεταλλευτεί τον πρωτογονισμό τους και να καπηλευτεί την συνειδητή ή ασυνείδητη αφέλειά τους, για να φτάσει στην εξουσία.
Η τελευταία εμφάνιση του Αλέξη Τσίπρα έριξε και τον τελευταίο μανδύα υποκρισίας για τις προθέσεις της "αριστερής" κυβέρνησης. Και ο ίδιος ο πρωθυπουργός και οι συνεργάτες του και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ αγαπούν και σέβονται απεριόριστα του Αμερικάνους. Ταυτόχρονα, η πολιτική τους μέρα με την μέρα γίνεται πιο φιλελεύθερη και από προηγούμενες κυβερνήσεις. Δεν έχει σημασία που ακόμα αποτυγχάνουν γιατί όλα τα κάνουν λάθος. Δεν λες όμως, και αριστερή κρατική πρόνοια την διάλυση των νοσοκομείων και την χείριστη ιδρυματική πολιτική του Δημοσίου, την ίδια στιγμή που ο κόσμος εμπιστεύεται τους ιδιώτες παντού.
Αναρωτιέμαι λοιπόν, ποια είναι από εδώ και πέρα η ιδεολογία του σύγχρονου αριστερού ψηφοφόρου του ΣΥΡΙΖΑ. Τι αριστερό περιμένει από την κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα και ποια διεκδίκηση ευαγγελίζεται στο όνομα των μεγάλων σοσιαλιστικών οραμάτων;
Δεν βρίσκω πια κανέναν λόγο να είσαι αριστερός στην Ελλάδα παρά μόνο για να μισείς τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Να τον παρουσιάζεις σαν δαίμονα που θα κατεδαφίσει το Δημόσιο και θα απολύσει τους δημοσίους υπαλλήλους ψηφοφόρους σου. Να κατασκευάζεις καθημερινά ομοιώματα και να τα καις σε συναθροίσεις προς τέρψιν και ευχαρίστηση των φοβισμένων συντρόφων σου.
Μα είναι ιδεολογία αυτό; Είναι κίνημα αξιών, αρχών και πάλη για έναν πιο δίκαιο κόσμο; Περισσότερο θα το έλεγα μαζική ψυχοθεραπεία και εμμονικές ασκήσεις ψυχικής εκτόνωσης δια του προσωποποιημένου μίσους, παρά όραμα για μία καλύτερη κοινωνία.
Κι όμως, ο ταξικός εχθρός που απέμεινε στην Αριστερά είναι ο Μητσοτάκης! Όλοι οι άλλοι (φονιάδες των λαών, τοκογλύφοι, Γερμανοί, ακροδεξιοί κλπ) έγιναν φίλοι ή συνέταιροι. Και απέμεινε μόνο ο Κυριάκος να ερεθίζει το μένος των οπαδών και να εξάπτει σχέδια για νέες "σταυροφορίες" εναντίον του ως τις επόμενες εκλογές.
Σύντροφοι, ξεμείνατε πια από επιχειρήματα, από συνθήματα και από στίχους. Χάσατε και το ηθικό πλεονέκτημα του περιθωρίου δοκιμαζόμενοι στην εξουσία. Κινείστε πλέον μεταξύ φαιδρότητας και ανερμάτιστης ιδεοληψίας χωρίς περιεχόμενο και ουσία.
Μήπως είναι καιρός πια να τελειώνουμε με ανούσιες λέξεις και αποτυχημένα συνθήματα; Mαζέψτε μια μέρα ό τι σας απέμεινε από τον συγκολλητικό σας πυρήνα και εξηγήστε τους ότι η αυλαία έπεσε και δε έχει νόημα πλέον ο πόλεμος. Η Τροία έπεσε. Κι εσείς ακόμα περιφέρετε τον Δούρειο Ίππο στα πανηγύρια...
