Της Ιωάννα Θεοδοσίου
Το πρώτο βήμα για να λύσεις κάποιο πρόβλημα είναι να το ορίσεις.
Ποιο είναι λοιπόν το πρόβλημα σήμερα στην Ελλάδα; Το οικονομικό, το ηθικό ή το ιδεολογικό τέλμα στο οποίο έχει πέσει ο τόπος;
Κατά τη γνώμη μου το ιδεολογικό είναι το σημαντικότερο πρόβλημα του τόπου σήμερα.
Η λεγόμενη «Αριστερά» μονοπωλεί την ηθική του τόπου, λόγω χρόνιας φοβίας των αληθινά προοδευτικών δυνάμεων του τόπου να ορίσουν σωστά τα πράγματα. Έτσι το να δίνουν φαγητό δίκην συσσιτίου στα σχολεία το περιγράφουν οι νυν κυβερνώντες ως κοινωνικά δίκαιη πολιτική. Γιατί κανείς δεν τους λέει ότι αυτό που περιγράφουν ως «κοινωνική πολιτική» είναι στην πραγματικότητα «διαχείριση της ανέχειας στην οποία έχουν περιέλθει οι νέοι γονείς λόγω της μη ανάπτυξης και της έλλειψης ενδιαφέροντος της κυβέρνησης για προσέλκυση επενδύσεων στη χώρα»;
Άλλο παράδειγμα αριστερής ρητορείας: «θέλουμε δίκαιη ανάπτυξη, αν δεν είναι δίκαιη, δεν θέλουμε ανάπτυξη», αυτό έφη ο κ. Τσίπρας. Ας ορίσει ο κ. Τσίπρας τι σημαίνει δίκαιη ανάπτυξη, όρος που δεν έχει νόημα, είναι α-νόητος. Δίκαιος και άδικος είναι ο άνθρωπος, η ανάπτυξη είναι οικονομικός όρος, δεν έχει ηθικό πρόσημο. Κάθε ανάπτυξη είναι θετική για τον τόπο, ας το πει κάποιος καθαρά. Αν η ανάπτυξη παράγει αδικίες, ας επέμβει το κράτος να τις διορθώσει. Όταν σε μια οικογένεια 4 ενηλίκων ατόμων εργάζεται ο ένας ,αυτό είναι «δίκαιη ανάπτυξη»; Θα ήταν «άδικη ανάπτυξη» να δούλευαν 2-3 άτομα;
Το βασικότερο πρόβλημα είναι η μονοπώληση των καλών προθέσεων από τον ΣΥΡΙΖΑ στο τόπο μας. Η ιδέα ότι αυτή η κυβέρνηση «θέλει το καλό του λαού» ,έστω και αν δεν το καταφέρνει, δημιουργεί στο λαό ακριβώς τη σκέψη ότι «όσο δύσκολα και αν είναι τα πράγματα, αυτή η κυβέρνηση είναι καλύτερη από την άλλη, της Ν.Δ., όχι γιατί είναι ικανότερη, αλλά γιατί έχει καλύτερες προθέσεις». Αυτό είναι το πιο επικίνδυνο από όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας, διότι οι πολίτες δεν σκέφτονται «ποιος είναι ικανότερος», αλλά συναισθηματικά επιλέγουν «αυτόν που φαίνεται καλό παιδί».
Τελικά το πρόβλημα του τόπου είναι ιδεολογικό, είναι το ιδεολόγημα και το αφήγημα της τωρινής κυβέρνησης ,το ωραία επενδυμένο με ωραίες λέξεις ,σύμφωνα με τους κανόνες της προπαγάνδας που κάποιοι από αυτούς διδάσκονταν συστηματικά την εποχή που οι υπόλοιποι πάλευαν να αναπτυχθεί ο τόπος και να μπει στην Ευρώπη. Χρόνια επεξεργάζονταν το αφήγημα της «ηθικής της Αριστεράς», πασπαλισμένο με μπόλικη αυτοθυματοποίηση (εμείς οι αγωνιστές που όλοι μας κυνηγούσαν). Και τώρα φάνηκε το ψέμα, που όλοι ζούσαν στην Αγγλία και σε άλλες «κακές» δυτικές χώρες, δούλευαν εκεί, σπούδαζαν στην Σκωτία, ήταν στελέχη τραπεζών και γενικά μια χαρά είχαν πορευτεί όλοι αυτοί οι αδικημένοι.
Το ερώτημα είναι λοιπόν αυτό: Πώς ορίζουμε την «πρόοδο» και πώς τη «συντήρηση»;
Ας τολμήσουμε να πούμε ότι σήμερα ζούμε την οπισθοδρόμηση του τόπου προς μια ανέχεια και μια κρατικίστικη λογική του κράτους –πατερούλη. Αυτή η πολιτική είναι συντηρητική.
Προοδευτική πολιτική είναι να πάει ο τόπος μπροστά, να ξεφύγουμε από τη μιζέρια, να δουλεύουμε όλοι σε δημόσιο ή ιδιωτικό τομέα και να πληρωνόμαστε καλά, ώστε να μην εξαρτιόμαστε από επιδόματα που κατά βούληση εξαγγέλλει ο Πρωθυπουργός, να σπουδάζουμε όσοι έχουμε όρεξη για σπουδές, να έχουμε φιλοδοξίες με βάση τα προσόντα μας και όχι την κομματική προσήλωση, να διεκδικούμε ό,τι αξίζουμε και να μη δεχόμαστε να είμαστε «πελάτες» κανενός κόμματος.
Η Πρόοδος είναι στάση και θέση των ικανών και όχι σημαία ενός κόμματος.
*H Ιωάννα Θεοδοσίου είναι Φιλόλογος και πολιτικό στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας, που έχει περάσει από τη διαδικασία του Μητρώου Πολιτικών Στελεχών.
