Δεν είναι που οι άνθρωποι δεν είχαν χρόνο για να ενταχθούν στις 120 δόσεις. Είναι που η ρύθμισή σας, σύντροφοι της κεντροδεξιάς, είναι λειψή. Οι Συριζαίοι είχαν κάθε δικαίωμα να αποτύχουν, επειδή ήσαν ανίκανοι και άσχετοι. Αλλά εσείς, σύντροφοι αυτής της πλευράς της όχθης, είστε πιο κοντά στο επιχειρείν. Δεν έχετε μελετήσει το πρόβλημα! Αν το είχατε κάνει δεν θα προλαβαίνατε να μετράτε αιτήσεις!
Ένας καλός φίλος της στήλης προσπάθησε με απλό και κατανοητό τρόπο να πει τα πράγματα από την δική του οπτική. Όποιος οφείλει εδώ και χρόνια χρήματα στο δημόσιο, στην εφορία ή στα ασφαλιστικά ταμεία, λογικά χρωστάει και το 2019. Αν είχε κερδίσει το λαχείο (γιατί μόνο σε μία τέτοια περίπτωση θα μπορούσε να έχει βρει χρήματα) θα είχε ήδη πληρώσει τις οφειλές του 2019 και θα είχε συμμετάσχει στην ρύθμιση. Αλλιώς, αν δεν μπορεί να πληρώσει μόνος του τις οφειλές του 2019, δεν μπορεί να μπει στις 120 δόσεις! Κι έτσι παραμένουν δεσμευμένοι οι λογαριασμοί του! Άρα, πιο το όφελος να μπει σε μία ρύθμιση που δεν του αλλάζει την καθημερινότητα;
Με αυτά και με εκείνα έχετε ένα χαμηλό ποσοστό συμμετοχής στο πρόγραμμα. Όχι τίποτα άλλο, αλλά αν τυχόν δώσετε παράταση θα πρέπει να βρείτε λύση και για τις οφειλές του 2020. Κι είναι κρίμα. Διότι οι 120 δόσεις είναι πράγματι μια ρύθμιση που μπορεί να δώσει ανάσες στις επιχειρήσεις και να βοηθήσει πολύ κόσμο να σταθεί στα πόδια του.
Για να είμαι ειλικρινής το θέμα που αναφέρει ο αναγνώστης είναι μεν σημαντικό, αλλά δεν είμαι και σίγουρος ότι είναι και το μοναδικό! Ποιος ξέρει πιο άλλο βασανιστήριο έχει σκεφτεί αυτό το πανούργο κράτος για τους ιθαγενείς πολίτες του.
Αλλά δεν είναι αυτό που με απασχολεί. Αλλά το γεγονός ότι δεν μαζεύτηκαν οι υπουργοί και οι μανδαρίνοι όλων των αρμόδιων υπουργείων για ένα απόγευμα για να κλείσουν εποικοδομητικά το θέμα. Εκτός κι αν βρέθηκαν, οπότε το θέμα είναι πιο σοβαρό…
Χωρίς άλλη χρονοτριβή, ας διαβάσουμε μαζί, εμείς οι κοινοί θνητοί και εσείς οι υπουργοί και οι γραμματείς, την επιστολή του ανθρώπου:
Η επιστολή
“Η ρύθμιση των 120 δόσεων που αφορά καθυστερημένες οφειλές προς το Δημόσιο μέχρι την 31-12-2018 είναι ένα πολύ σωστό βήμα που θα βοηθήσει στην λύση του προβλήματος που αντιμετωπίζουν πολλοί επιχειρηματίες στην προσπάθεια τους να κρατήσουν ενεργές τις εταιρείες τους.
Η ρύθμιση προβλέπει την άρση της δέσμευσης που οι οικονομικές εφορίες έχουν επιβάλλει στους λογαριασμούς των εταιριών τους και πολλές φορές στους προσωπικούς λογαριασμούς των διευθυντών τους.
Στη περίπτωση όμως που κάποια επιχείρηση έχει ληξιπρόθεσμες οφειλές που έχουν δημιουργηθεί εντός του 2019,ή άρση της δέσμευσης δεν είναι δυνατόν να προχωρήσει διότι δεν έχει ακόμη εκδοθεί διευκρινιστική εγκύκλιος που θα επιτρέπει τον έφορο να δώσει τις κατάλληλες οδηγίες προς τις τράπεζες να άρουν τις δέσμευση. Έτσι το πρόβλημα παραμένει και ο επιχειρηματίας ,ναι μεν μπορεί να τακτοποιήσει τις ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις του μέχρι την 31-12-2018 σε 120 δόσεις, αλλά οι λογαριασμοί του παραμένουν δεσμευμένοι.
Σε ερώτηση μου προς την εφορία, η απάντηση που μου έδωσαν είναι ότι η άρση της δέσμευσης μπορεί να γίνει ,μόνον αν τα ληξιπρόθεσμα χρέη που δημιουργήθηκαν εντός του 2019 εξοφληθούν τοις μετρητοίς ή σε 12 δόσεις, την πάγια ρύθμιση που ισχύει αλλά δεν προτείνεται (γιατί άραγε;).
Επειδή όπως αντιλαμβάνεστε αυτό είναι ακατόρθωτο ,διότι αν ο επιχειρηματίας είχε τα χρήματα για να πληρώσει ,δεν θα είχε ληξιπρόθεσμες απαιτήσεις, παρακαλώ όπως ανεβάσετε το θέμα καθόσον η προσπάθεια της κυβέρνησης για τη λύση του προβλήματος με τη ρύθμιση των 120 δόσεων δεν έχει πρακτικό αποτέλεσμα.
Μία απλή λύση θα ήταν η έκδοση μίας διευκρινιστικής εγκυκλίου του υπουργείου ,η οποία θα έδινε τη δυνατότητα σε όσους έχουν ληξιπρόθεσμα χρέη που έχουν δημιουργηθεί εντός του 2019,να μπορούν να ενταχθούν στη γνωστή ρύθμιση των 36 δόσεων και να γίνεται άμεσα η άρση της δέσμευσης των λογαριασμών τους, η οποία όμως θα επαναφέρεται σε περίπτωση καθυστέρησης 2 δόσεων.
Ήδη σήμερα διαβάζω ότι μόνον το 0,5% των εχόντων ληξιπρόθεσμα χρέη προς την εφορία έχουν υποβάλει αίτηση για υπαγωγή τους στις 120 δόσεις. Δεν έχουν λόγο να το κάνουν αφού δεν έχει ληφθεί μέριμνα για αποδέσμευση των λογαριασμών τους.
Η κυβέρνηση με την παράλειψη αυτή είναι σαν να πυροβολεί τα πόδια της και οδηγεί το πολύ σωστό μέτρο σε αποτυχία. Ακριβώς όπως κι ο Σύριζα είχε κάνει με το εξωδικαστικό συμβιβασμό ,που απέτυχε διότι προϋπόθεση για την ένταξη ήταν η αποδοχή του επιχειρηματικού σχεδίου που υποβάλλονταν, να τύχει της έγκρισης των τραπεζών. Καμία Τράπεζα όμως δεν συναινούσε διότι προέβλεπε κούρεμα».
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
