H έννοια της «προοδευτικής διακυβέρνησης», που θα αναδειχθεί μέσα από τις εκλογές με το σύστημα της απλής αναλογικής, αποτελεί το Ιερό Δισκοπότηρο του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και πολλών άλλων φωνών από το χώρο της αντιπολίτευσης, αποτελώντας ταυτόχρονα το κυρίαρχο συστατικό της προεκλογικής εκστρατείας για την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ.
Και αυτό είναι λογικό, διότι το εκλογικό αποτύπωμα του ΠΑΣΟΚ και η κοινοβουλευτική δύναμη που θα προκύψει από αυτό, θα πρέπει να αθροιστεί στη δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ και των λοιπών δυνάμεων της αντιπολίτευσης, που ζουν και αναπνέουν για τις επόμενες εκλογές και την «προοδευτική διακυβέρνηση».
Δεν είναι δε τυχαίο το γεγονός, ότι η παραφιλολογία για την «προοδευτική διακυβέρνηση», υπερθερμάνθηκε μετά την ανακοίνωση της υποψηφιότητας του Γιώργου Παπανδρέου, η οποία καίει αυτομάτως το χαρτί της συνεργασίας ΝΔ – ΠΑΣΟΚ. Ο Γιώργος Παπανδρέου δηλώνει υπέρμαχος της «προοδευτικής διακυβέρνησης», αφού αποτελεί την τελευταία ευκαιρία να επανέλθει στα πολιτικά πράγματα της χώρας, μετά από μακρά περίοδο αγρανάπαυσης. Το σύνθημα του, είναι αυτή τη φορά, «η εναντίωση στη συντήρηση». Τι σημαίνει αυτό; Μόνο ο Θεός γνωρίζει. Το σύνθημα είναι επιμελώς ασαφές, όπως ασαφείς είναι και οι προθέσεις του πίσω από αυτό.
H εκλογή νέου προέδρου στο ΠΑΣΟΚ, θα επηρεάσει λένε, τους ψηφοφόρους του, που μετακινήθηκαν προς τη ΝΔ, τον ΣΥΡΙΖΑ και το κόμμα Βαρουφάκη. Ωστόσο, είναι αμφίβολο αν οι πρώην υποστηρικτές του ΠΑΣΟΚ, επιστρέψουν από τη ΝΔ. Θα επιστρέψουν όμως όσοι μετανάστευσαν μαζικά στον ΣΥΡΙΖΑ ή όσοι δελεάστηκαν από τις θεωρίες Βαρουφάκη;
Πραγματικά, υπάρχει κανείς που να πιστεύει ότι τα στελέχη του βαθέως ΠΑΣΟΚ, αλλά και οι χαρακτηρισμένοι σαν «κηπουροί» του ΓΑΠ, θα επιστρέψουν στη Χαριλάου Τρικούπη;
Θα αφήσουν τις κομματικές και κοινοβουλευτικές θέσεις στις οποίες έχουν τοποθετηθεί από τον Αλέξη Τσίπρα, για να γυρίσουν σε ένα πολιτικό σχήμα που έχει χάσει προ πολλού τον βηματισμό του;
Θα αφήσουν το Νο2 της πολιτικής σκηνής, για να επιστρέψουν σε ένα συμπλήρωμα του πολιτικού τοπίου;
Πολύ αμφιβάλουμε.
Και αν προχωρήσουμε λίγο χρονικά τη σκέψη μας και φτάσουμε στην επόμενη ημέρα αμέσως μετά τις εκλογές με το σύστημα της απλής αναλογικής, με ποιους θα συμπράξει το ΠΑΣΟΚ, κάτω από τη νέα ηγεσία του;
Με ανθρώπους που βρίσκονται οριακά εντός των πλαισίων της αντίληψης της οικονομικής και κοινωνικής πραγματικότητας και των διεθνών συσχετισμών; Με ανθρώπους που ζουν ακόμα στην εποχή της Οκτωβριανής Επανάστασης; Ή με ανθρώπους, που βρίσκονται στο μεταίχμιο της διανοητικής διαταραχής;
Με ανθρώπους που εκμεταλλεύονται κάθε γεγονός, για να το ενσωματώσουν στις γραφικές ιδεοληπτικές εμμονές τους; Με ανθρώπους που ομνύουν στον ολοκληρωτισμό; Ή με ανθρώπους, που έχουν απολέσει οποιαδήποτε επαφή με τα προβλήματα των πολιτών και ακολουθούν την ατομική προβολή τους και μόνο;
Με την ομάδα του Νίκου Φίλη, που δηλώνει με έναν οκνηρό αντιιστορικό τρόπο, ότι το μήνυμα της επετείου του ΟΧΙ της 28ης Οκτωβρίου είναι επίκαιρο, σαν μήνυμα κατά του φασισμού, του ρατσισμού, του φυλετισμού και του σεξισμού;
Με το ΚΚΕ, που έβαλε στο μίξερ του παραλογισμού του, την 28η Οκτωβρίου και το ΕΑΜ, όταν είναι γνωστό ότι το ΕΑΜ ιδρύθηκε ένα χρόνο μετά, στις 27 Σεπτεμβρίου 1941 και μετά από την επίθεση του Χίτλερ στη Σοβιετική Ένωση που έγινε στις 22 Ιουνίου 1941; Διότι μέχρι τότε χαρακτήριζε τον πόλεμο, σαν ενδοϊμπεριαλιστικό, παρ' όλο που τα γερμανικά στρατεύματα είχαν κατακτήσει τον τόπο μας από τον Απρίλιο 1941.
Ή με τους γραφικούς του κόμματος Βαρουφάκη, που αφού κατηγορούσαν το facebook ότι τους έκλεψε την ιδέα για το ψηφιακό νόμισμα, τώρα κατηγορούν το facebook, ότι τους έκλεψε το πρόθεμα «μετά», από το Μετακαπιταλιστικό Κέντρο και τον αγώνα κατά του δυστοπικού μετακαπιταλισμού.
Αλήθεια, με ποιους από όλους αυτούς, το ΠΑΣΟΚ προτίθεται να συμπράξει στη δημιουργία της «προοδευτικής διακυβέρνησης»; Διότι καλά είναι τα όμορφα λόγια, οι εύηχες υποσχέσεις και τα οράματα, αλλά η πραγματικότητα δείχνει ότι το ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να συνεργαστεί με συγκεκριμένα κόμματα και με συγκεκριμένους ανθρώπους. Και όχι με αόρατες φιγούρες.
