Του Ζαχαρία Ζούπη
Δεν χρειάζεται κάποια ιδιαίτερη ικανότητα στην πολιτική ανάλυση για να διαπιστώσει κάποιος την επίθεση που δέχεται το Κίνημα Αλλαγής από τον ΣΥΡΙΖΑ, με στόχο την ασφυκτική πίεσή του και την απομύζησή του.
Έχοντας κάνει αντίστοιχη ανεπιτυχή προσπάθεια να στήσει κόμματα από τα δεξιά της Ν.Δ και να εμποδίσει την δυναμική της, θυμήθηκε ξαφνικά την « προοδευτική παράταξη», την Κεντροαριστερά, την ανάγκη διαλόγου. Με ποιους; Με αυτούς που από το 2012 χαρακτήριζε καταστροφείς της χώρας, δοσίλογους, ανθρώπους που στήριζαν Κυβερνήσεις Τσολάκογλου.Τι κατάπτωση αλήθεια! Έχοντας κυβερνήσει σε πλήρη αρμονία με την ακροδεξιά ( ενώ είχε άλλες επιλογές και τον Ιανουάριο και τον Σεπτέμβριο του 2015 ) επιτιθέμενος πολιτικά και ηθικά αδιάκοπα στο ΠΑΣΟΚ και το ΠΟΤΑΜΙ, τώρα εμφανίζεται ερωτευμένος με την Κεντροαριστερά.
Όσοι δε μιλάνε για την ανάγκη ιστορικής λήθης και την ανάγκη να βλέπουμε μπροστά στο μέλλον, ξεχνούν ότι όλα αυτά τα γεγονότα θα αποτελέσουν στοιχεία αξιολόγησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ στις επόμενες εκλογές και επομένως η επίκλησή τους συνιστούν αντικειμενικά και πέρα από προθέσεις πολιτικό πλυντήριο ευθυνών, πρακτικών και πολιτικών επιλογών στην πολιτική φάση που βιώσαμε και βιώνουμε και δεν αφορά μια συζήτηση για τον Εμφύλιο ή τι έγινε το 1821. Δεν έχουμε να λύσουμε θέματα θυμού όπως έγραψε βουλευτής του ΠΟΤΑΜΙΟΥ.Δεν είναι ψυχολογικό το πρόβλημα. Είναι πρόβλημα βαθύτατα πολιτικό.
Πρόκειται για απάτη, για πρωτοβουλία που δεν στηρίζεται σε ειλικρίνεια και κινήσεις. Δεν στηρίζεται καν σε μια στοιχειώδη αυτοκριτική για τις ύβρεις, τους προπηλακισμούς και συνολικά την μεγαλύτερη μεταπολιτευτική πολιτική απάτη που προώθησαν για να ανέλθουν στην εξουσία. Δεν στηρίζεται σε καμία αυτοκριτική για τα ψέματα, για αυτά που είπαν και τελικά κάνουν, για την προσπάθεια ελέγχου των θεσμών, για την σπίλωση των πολιτικών αντιπάλων τους . Επιδίωξή αυτής της προσπάθειας είναι η συρρίκνωση του ΚΙΝΑΛ για την απορρόφηση « προθύμων » στελεχών. Είναι η δημιουργία προϋποθέσεων ώστε να εμποδιστεί ο μαγικός αριθμός των 180 βουλευτών ώστε να τιναχτεί στον αέρα όλη η στρατηγική τους και που προϋποθέτει σχηματισμό Κυβέρνησης με ορίζοντα 4ετίας , κατάργηση της απλής αναλογικής και δυνατότητα εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας.
Αυτό θα συνιστά στρατηγική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ που αποτελεί όρο επιστροφής στη πολιτική, θεσμική, οικονομική κανονικότητα. Τότε και μόνο τότε μπορεί αυτό το κόμμα να συζητήσει εσωτερικά σοβαρά, πιθανά να μεταλλαχτεί, να επανακαθορίσει τις θέσεις και τις προγραμματικές προτεραιότητές του. Η εντυπωσιακή υπακοή του στους εταίρους δεν συνιστά ούτε σοσιαλδημοκρατικοίησή του, ούτε εκσυγχρονισμό του, ούτε δύναμη που μπορεί να συμβάλει σε μεγάλες μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η χώρα.
Βρίσκει βέβαια και τα κάνει. Γιατί όταν θεωρητικοί ανακαλύπτουν ένα νέο ΣΥΡΙΖΑ στο κόμμα που καταψήφισε την καταδίκη Μαδούρο, το σχολιασμό να κάνεις. Γιατί όταν άλλοι – στελέχη του ΚΙΝΑΛ - θεωρούν ότι οι θέσεις για το Σκοπιανό ή για την αναδοχή από ομοφυλόφιλα ζευγάρια συνιστούν σοβαρή βάση για γενικότερη προγραμματική σύγκλιση, τι να πεις στα αλήθεια σε μια χώρα που κινδυνεύει από την υπερφρολόγηση,την γήρανση του πληθυσμού, τις συντάξεις και τους μισθούς πείνας, την μαζική φυγή νέων στο εξωτερικό, την ανεργία και την αναπτυξιακή άπνοια!
Κάνουν λάθος όσοι θεωρούν ότι σήμερα έχουμε να κάνουμε με ένα ριζικά διαφορετικό ΣΥΡΙΖΑ έχουν αυταπάτες.Η κοροϊδία με τους συνταξιούχους δεν τους λέει τίποτα; Η δέσμευση πάνω σε μέτρα που υπονομεύουν την επόμενη Κυβέρνηση δεν δείχνει λαικισμό και τυχοδιωκτισμό; Η πρόθεσή τους από σήμερα μέχρι την ώρα εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας, να απλώσουν αλεπάλληλες εκλογές ώστε η χώρα στην πιο κρίσιμη στιγμή της να βρίσκεται σε συνεχή ανασφάλεια και πολιτική ρευστότητα τους δείχνει άραγε πολιτική ωρίμανση; Ας μιλάνε τουλάχιστον πιο ειλικρινά.
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου στο Metarithmisi.gr
