Του Ζαχαρία Ζούπη
Δεν μπορεί να πει και κανείς να πει ότι ζούμε σε φυσιολογική χώρα και η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ φροντίζει για αυτό παίζοντας ένα συνεχές επικοινωνιακό παιχνίδι, που συχνά υποτιμάει την λογική μας. Φροντίζει να μας θυμίζει ότι δεν βρισκόμαστε ακόμα απλά μέσα σε μια οικονομική κρίση, αλλά σε καθεστώς μίας ανυπαρξίας Κυβέρνησης, παρακμής, βαθύτατης πολιτισμικής, υπαρξιακής κρίσης.
Ας σκεφτούμε αυτό ακριβώς που συστηματικά προσπαθεί να μας κάνει να ξεχάσουμε. Στο άθλιο γεγονός ότι δύο κορυφαίοι Υπουργοί ήρθαν σε οξύτατη σύγκρουση μπροστά σ΄όλο το Υπουργικό Συμβούλιο, εκτοξεύοντας βαρύτατες κατηγορίες για κακοδιαχείριση των μυστικών κονδυλίων, αλλά και ότι η Κυβέρνηση τα πήρε από τον Σόρος. Ο Πρωθυπουργός σιωπά ένοχα ακόμα, ο μέχρι πρόσφατα Υπουργός Εξωτερικών Ν. Κοτζιάς εκτοξεύει διαρκώς κατηγορίες και υπονοούμενα, η δε επιστολή του προς τον Πρωθυπουργό αποκρύπτεται αν και ο ίδιος ζήτησε να δημοσιευτεί. Σε ποια σοβαρή χώρα και ποια Δημοκρατία θα μπορούσαν να συμβαίνουν αυτά;
Την μία μέρα ο Πολάκης διατυπώνει την πρωτοφανή άποψη ότι χρειάζεται να μπει και κανένας φυλακή για να επανέλθει ο ΣΥΡΙΖΑ στο παιχνίδι και σε λίγες μέρες προφυλακίζεται ο Γ.Παπαντωνίου, λες και αν ήθελε να φύγει από την χώρα δεν θα μπορούσε να το κάνει δεκαπέντε χρόνια που εξετάζονται οι κατηγορίες εις βάρος του. Δεν είναι όμως αυτό. Οι απόψεις που προβλήθηκαν αυτές τις μέρες ακυρώνουν το τεκμήριο της αθωότητας, ενώ η προφυλάκιση προβάλλεται ως έναρξη της κάθαρσης κάνοντας πως ξεχνούν ότι η διερεύνηση των υποθέσεων Τσοχατζόπουλου, Παπαντωνίου κ.ά ξεκίνησε με πρωτοβουλία της Αντιπολίτευσης.Την ίδια ώρα η εφημερίδα των συντακτών δημοσιεύει «προπολεμικές» φωτό του Γ.Παπαντωνίου με την Φώφη Γεννηματά σε μια ολοφάνερη, άθλια προσπάθεια να ενοχοποιηθεί το ΚΙΝΑΛ. Σε ποια σοβαρή χώρα και πραγματική Δημοκρατία η Κυβέρνηση θα προανήγγειλε προφυλακίσεις και θα διέρρεε ότι έρχονται κι άλλες;
Η ίδια Κυβέρνηση αισθάνεται πολύ όμορφα και δεν την απασχολεί και ιδιαίτερα – άλλωστε φρόντισε για αυτό – ότι ένας κοινός εγκληματίας σαν τον εκτελεστή Κουφοντίνα αφού πήγε να εκτίσει την ποινή του στην εξοχή, μπαινοβγαίνει με συνεχείς εξόδους προκαλώντας το δημοκρατικό αίσθημα του μέσου Έλληνα. Δεν την απασχολεί ότι τάγματα εφόδου δήθεν πολύ αριστερών πολιορκούν αστυνομικά τμήματα και ότι τα Πανεπιστήμια έχουν μετατραπεί σε Κέντρα ανομίας, με τον « ΡΟΥΒΙΚΩΝΑ» να εγκαθίσταται με το έτσι θέλω σε Πανεπιστημιακό χώρο μετατρέποντάς τον σε ορμητήριο έκνομων ενεργειών όπως οι έφοδοι σε ξένες πρεσβείες για τις οποίες κανένας δεν συλλαμβάνεται, κανένας δεν διώκεται.
Κάπου εκεί ένας απαράδεκτος Υπουργός Παιδείας αναζητεί ένα ρωμαλέο φοιτητικό κίνημα για να λύσει αυτά που δεν μπορεί να λύσει ο ίδιος , καλώντας τους φοιτητές να αυτοδικήσουν. Δεν την απασχολεί όμως και ότι η δίκη της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ καρκινοβατεί κοντά τέσσερα χρόνια επειδή δεν μπορούσαν να λύσουν το πρόβλημα της αίθουσας. Τι ειρωνεία! Αυτοί που η Κυβέρνηση κατηγορεί για ακροδεξιά στροφή ήταν αυτοί που τύλιξαν σε μια κόλα χαρτί την εγκληματική Κυβέρνηση και η αριστερή Κυβέρνηση που κατακεραυνώνει φραστικά τον φασισμό αφήνει τη δίκη να σέρνεται. Είναι αυτά δείγματα μιας σοβαρής χώρας και μίας Δημοκρατίας που λειτουργεί;
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου στο Metarithmisi.gr
