Όσοι με διαβάζετε, ξέρετε ότι ο Άδωνης είναι πολύ δεξιός για τα πολιτικά μου γούστα. Εγώ δηλώνω πολιτικά κεντρώος και ιδεολογικά σοσιαλδημοκράτης, ενώ εκείνος δεν έκρυψε ποτέ ότι είναι ακραιφνής και σκληρός δεξιός πολιτικός. Πλην από την άλλη, έχω από χρόνια ξεπεράσει τις ιδεοληψίες της νεότητας μου που έλεγαν ότι ο χειρότερος αριστερός, είναι de facto καλύτερος από τον καλύτερο δεξιό. Η ζωή με δίδαξε ότι αυτά είναι ανοησίες. Οι «καλοί» και οι «κακοί», οι ικανοί και οι ανίκανοι, οι εργατικοί και οι τεμπέληδες, οι έντιμοι και τα λαμόγια διασπείρονται μέσα σε όλα τα στρατόπεδα, μέσα σε όλες τις παρατάξεις, μέσα σε όλες τις κοινωνικές ομάδες.
Γι αυτό λοιπόν, αρνούμαι να εξετάσω το έργο του Γεωργιάδη στην υγεία μόνο μέσα από ιδεολογικά ματογυάλια. Αρνούμαι να πω ότι εφόσον ο υπουργός είναι πολύ δεξιός για τις δικές μου πεποιθήσεις, αντικειμενικά η δουλειά του στην υγεία είναι αρνητική και αποτυχημένη. Ούτε επιτρέπω στον εαυτό μου, επειδή συχνά με ξενίζει ο επιθετικός τρόπος με τον οποίον διατυπώνει τις θέσεις του, να μην ακούω την ουσία των επιχειρημάτων του. Μπορώ κάλλιστα να συμφωνήσω με κάτι που λέει κι ας διαφωνώ με τον τρόπο που το εκφέρει.
Επιτρέψτε μου επίσης, εκτός από σοσιαλδημοκράτης να δηλώσω και πραγματιστής. Όπερ, οπαδός και της ρήσης της Ντενγκ Σιάο-Πινγκ «δεν μ’ ενδιαφέρει αν η γάτα είναι μαύρη ή άσπρη, αρκεί να πιάνει τα ποντίκια». Μη μου πείτε εξ άλλου ότι ο Πινγκ ήταν κανένας ακροδεξιός, διότι δεν θα το δεχτώ. Πήρε την Κίνα από το χάλι της Μαοϊκής Πολιτιστικής Επανάστασης και την έκανε αυτό που είναι σήμερα. Παραλλήλως, είμαι οπαδός της ειλικρίνειας. Όταν η γάτα καταφέρει να πιάσει ένα ποντικάκι, να της το αναγνωρίζουμε, όχι να την λέμε αποτυχημένη επειδή δεν έπιασε άλλα χίλια που έχουμε εμείς μέσα στη φαντασία μας.
Κοντολογίς, δίνω στον Άδωνη χίλια δίκια όταν εξανίσταται για τη στάση των αριστερών συνδικαλιστών του ιατρικού κλάδου, οι οποίοι όρμησαν να τον φάνε ακριβώς την επόμενη μέρα που τους έδωσε την αυτοτελή φορολόγηση των εφημεριών. Την πάλευαν τριάντα χρόνια και βάλε. Καμιά κυβέρνηση δεν τους την έδωσε, ούτε παλιότερη Νεοδημοκρατική, ούτε Πασοκική, ούτε Συριζαϊκή. Τους την έδωσε τώρα ο Κυριάκος, με υπουργό τον Άδωνη. Και μόλις την πήραν, ξανασήκωσαν τα πανό κι άρχισαν να ξεφωνίζουν.
Δεν ζήτησα να πουν «ευχαριστώ», δεν θα το περίμενε κανείς απ’ αυτούς, αλλά όχι και του επιτίθενται φωνάζοντας «σιγά την παροχή, εσύ δεν μας έδωσες τίποτα, εμείς την κερδίσαμε με το σπαθί μας και θέλουμε κι άλλα». Φυσικά θέλουν κι άλλα, όλοι σ’ αυτή την κοινωνία θέλουν περισσότερα, αλλά για κείνα που κατάφεραν να πάρουν ας είναι τουλάχιστον ειλικρινείς. Δύσκολο πράγμα. Ο μηδενισμός και η καταστροφολογία κυριαρχεί. Μέχρι να ξανάρθει κάποια τρόικα…
