Ακούω τον Αλέξη και τους περί αυτόν να κατακεραυνώνουν την κυβέρνηση για το θέμα των φαρμάκων. Τόσο για τις ελλείψεις, όσο και για τις τιμές. Για μεν τις ελλείψεις (που από ιδία παρατήρηση ξέρω ότι σιγά-σιγά είναι πρόβλημα που διορθώνεται), όσο και για τη (μελλοντική) αύξηση της τιμής κάποιων από αυτά. Τους ακούω προσεκτικά και αντί να βγάλω κάποια άκρη καταλήγω ότι ξαναπέφτω πάνω στον ΣΥΡΙΖΑ που όλοι ξέραμε.
Ξεκινώ από το δεύτερο που είναι και ευκολότερο. Λένε ότι η σημερινή κρίση στον τομέα του φαρμάκου είναι μια μεθόδευση κάποιων κύκλων (με την ανοχή της κυβέρνησης) για να οδηγηθούν οι τιμές του φαρμάκου σε υψηλότερο από το σημερινό επίπεδο, άρα να χάσει και άλλα χρήματα ο φτωχός κόσμος.
Μάλιστα. Αλλά αν είναι έτσι και η κυβέρνηση Μητσοτάκη στήνει μηχανισμούς αύξησης της τιμής του φάρμακου, δεν είναι αυτή που πρέπει να πιστωθεί τη μέχρι σήμερα χαμηλή τιμή τους; Η Ελλάδα είναι τρίτη από το τέλος μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση στις τιμές του «λαϊκού» φάρμακου.
Αλλά το βασικότερο είναι ότι χρεώνουν την έλλειψη φαρμάκων σε δύο παράγοντες. Στη διαχειριστική ανικανότητα της κυβέρνησης και στις ιδεοληψίες της. Για την ικανότητα ή την ανικανότητα, ο καθένας έχει την άποψή του. Επίσης, ο καθένας μπορεί να συγκρίνει την προηγούμενη και αυτή την κυβέρνηση στην αντιμετώπιση χρόνιων ή έκτακτων καταστάσεων. Περί ορέξεως και αξιολόγησης, κολοκυθόπιτα.
Όταν όμως ακούω για νεοφιλελεύθερη ιδεοληψία στον χώρο του φαρμάκου, εκεί ή βγαίνεις απ’ τα ρούχα σου ή σε πιάνουν τα γέλια. Λένε οι ΣΥΡΙΖΑίοι ότι η κυβέρνηση αφήνει ασύδοτη την παραγωγή και αγορά φαρμάκου, πιστεύοντας ότι ο ελεύθερος ανταγωνισμός θα λύσει τα προβλήματα, ενώ η σωστή λύση είναι η κρατική παρέμβαση.
Μα καλά, θα μας τρελάνουν; Αν ερχόταν στην Ελλάδα ένας πραγματικός Αμερικανός φιλελεύθερος και κοίταζε τι γίνεται, θα τραβούσε τα μαλλιά του.
Ποια ελεύθερη αγορά; Το κράτος ορίζει τις τιμές του φαρμάκου, τους υποχρεώνει να έχουν συγκεκριμένα αποθέματα στην αποθήκη του, τους απαγορεύει να εξάγουν προϊόντα και στο τέλος κάθε χρήσης παίρνει και τα μισά τους κέρδη από το περιβόητο Clawback. Κατά τα λοιπά είναι ελεύθεροι να ασκήσουν την επιχειρηματικότητα τους. Πείτε μου εσείς σε ποια άλλη αγορά υπάρχει τέτοιο καθεστώς και σε ποια ακόμα παρέμβαση θα μπορούσε να προχωρήσει το κράτος.
Εκτός και αν κρατικοποιούσε τις φαρμακοβιομηχανίες, τις φαρμακαποθήκες και τα φαρμακεία. Όλα τα υπόλοιπα τα χει ήδη κάνει. Δεν λέω ότι κακώς τα κάνει, ενδέχεται να χρειάζεται τέτοια κρατική παρεμβατικότητα, αλλά όχι και να μας λένε ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι νεοφιλελεύθερη στον τομέα του φαρμάκου και μάλιστα ιδεοληπτική. Διότι εδώ γελάνε…
