Τα περί ελληνοποιήσεων ξένων αγροτικών προϊόντων, τα ακούγαμε συνήθως το Πάσχα. Τότε που το βουλγάρικο και το σκοπιανό αρνί περνούσε - έλεγαν - τα σύνορα, βαφτίζονταν ελληνικό και πουλιόταν στην ίδια τομή με το ντόπιο στη Βαρβάκειο. Οπότε κάθε πασχαλινό ρεπορτάζ για την τιμή του αμνοεριφίου, συνοδευόταν απαραιτήτως και από μια (αναπόδεικτη) αναφορά στις ελληνοποιήσεις με τις οποίες οι υπηρεσίες δεν ασχολούνται επαρκώς. Μαϊμουδιά εν πολλοίς, αλλά με την ισχύ αστικού πασχαλινού μύθου.
Για άλλες ελληνοποιήσεις άκουγα πολύ σπάνια. Ας πούμε όταν συζητούσαμε για την ελληνική φέτα και για το άσπρο τυρί που πασάρεται ως φέτα, άκουγα για ελληνοποίηση φορτίων βουλγάρικου ή ρουμάνικου γάλακτος (στο ρουμάνικο μάλιστα πρόσθεταν και ολίγη ραδιενέργεια από το κοντινό τους Τσέρνομπιλ, για να γίνει πιο συναρπαστικό το σενάριο) που έμπαιναν λαθραία και αλλοίωναν τον ανταγωνισμό στα ντόπια τυριά. Γενικώς όμως, η καταπολέμηση των ελληνοποιήσεων δεν ήταν ποτέ ψηλά στην ατζέντα των αγροτικών διαμαρτυριών και κινητοποιήσεων, άλλα θέματα τους απασχολούσαν και τους έβγαζαν στους δρόμους.
Τώρα ξαφνικά, οι ελληνοποιήσεις μαζί με την εισαγωγή φθηνότερων αγροτικών προϊόντων από τον τρίτο κόσμο, έγιναν σήμα κατατεθέν των αγροτικών μπλόκων. Φωνάζουν να μην ελληνοποιείται το ξένο μέλι. Ναι εντάξει, αλλά δεν τους πειράζει που το μέλι Κυθήρων πουλιέται 25 ευρώ το κιλό (!!!), τους ενοχλεί που κάποιοι παίρνουν ξένο μέλι και το ονομάζουν μέλι Κηθύρων επεμβαίνοντας στην τιμή του.
Προφανώς διότι αυτό δεν τους αφήνει να το πάνε 30 ευρώ το κιλό. Φωνάζουν επειδή τα τούρκικα φιστίκια έχουν γεμίσει την αγορά. Ναι, αλλά όταν τους λένε να αυξήσουν λίγο το μεροκάματο των εργατών που τα μαζεύουν, αντιστέκονται. Οπότε τα δέντρα στην Αίγινα μένουν ατρύγητα.
Το ίδιο κάνουν κι οι δικοί μου, οι ελαιοπαραγωγοί. Με 9 ευρώ χονδρική το λάδι διαμαρτύρονται ότι αν δεν τους βοηθήσει το κράτος θα μεταναστεύσουν. Πριν από δυο χρόνια το πουλούσαν 2.30 με 2.50 το κιλό. Για μετρήστε ποσοστιαία αύξηση. Θα μου πουν ότι η ξηρασία μείωσε την παραγωγή. Το ξέρω, γι αυτό και απέναντι στα φυσικά φαινόμενα υπάρχουν οι αποζημιώσεις.
Μόνο που στα μπλόκα φωνάζουν για 100% αποζημίωση. Όσα χάσουν δηλαδή, να τα πάρουν απ’ το κράτος. Ναι, αλλά και ο υπάλληλος που μένει άνεργος, θα πάρει επίδομα ανεργίας από τον ΟΑΕΔ 479 ευρώ (από τον Απρίλιο), δεν θα πάρει τα 1200 που έπαιρνε μισθό πριν απολυθεί. Γιατί κι αυτός να μην ζητήσει αποζημίωση στο 100% της απώλειας;
Κοντολογίς, σε μια κοινωνία που όλοι έχουν δίκιο κι όλοι άδικο, όλοι ζητούν παραπάνω απ’ αυτά που δηλώνουν, όλοι είναι ψιλοπαραβατικοί μόλις τους δοθεί η ευκαιρία, όλοι θέλουν τον σκληρό κρατικό έλεγχο αλλά στους άλλους, καλό είναι να μην τραβάμε το σχοινί κι από τις δυο μεριές. Διότι όταν όλοι τα θέλουν όλα, στο τέλος δεν κερδίζει κανένας, χάνουμε άπαντες και μάλιστα πολλά. Η εικοσαετία 2000-2020 θα ‘πρεπε να μας έχει διδάξει πόση ακριβώς πίεση αντέχει το εθνικό μας σχοινί…
