Καθημερινά διαβάζουμε για τις διασώσεις παράτυπων - όπως τους αποκαλούν - μεταναστών, αλλά και τους θανάτους άλλων είτε από πνιγμό στη θάλασσα, είτε από τις πυρκαγιές στα σύνορα.
Το Λιμενικό Σώμα ανταποκρίνεται επάξια στο καθήκον του για την προστασία των θαλασσίων συνόρων της χώρας, σεβόμενο, παράλληλα, τις υποχρεώσεις που απορρέουν από τις διεθνείς συμβάσεις που έχει υπογράψει το ελληνικό κράτος.
Η αύξηση των μεταναστευτικών ροών, την οποία μαρτυρούν τα στατιστικά στοιχεία που βλέπουν το φως της δημοσιότητας, ωστόσο, προκαλούν προβληματισμό και ανησυχία.
Υπάρχουν ερωτήματα, τις απαντήσεις των οποίων θα πρέπει να δώσει η κυβέρνηση στον ελληνικό λαό. Ερωτήματα που έχουν σχέση με τον τρόπο διαχείρισης, για παράδειγμα, εκείνων που καταφέρνουν να βρεθούν με παράτυπο τρόπο στο ελληνικό έδαφος.
- Πόσοι από αυτούς καταγράφονται και με ποιον τρόπο;
- Πόσοι υποβάλουν αίτημα ασύλου και με ποια αιτιολογία;
- Πόσες από τις αιτήσεις γίνονται δεκτές σύμφωνα με τις διεθνείς συμβάσεις;
- Πόσες απορρίπτονται και με ποια αιτιολογία;
- Τι γίνεται με εκείνους, οι αιτήσεις των οποίων απορρίπτονται;
- Ποια διαδικασία προβλέπεται στη συνέχεια για εκείνους, οι αιτήσεις των οποίων απορρίπτονται; Πού κρατούνται; Για ποίο διάστημα; Απελαύνονται ή αφήνονται ελεύθεροι με το έγγραφο της διοικητικής απέλασης στο χέρι κι έχει ο Θεός;
Έπειτα, υπάρχει και το θέμα των διακινητών, οι οποίοι τρομοκρατούν ολόκληρη τη Βόρεια Ελλάδα, διαπράττοντας κλοπές αυτοκινήτων, μεταφέροντας οδηγώντας ανάποδα στις εθνικές οδούς, προκαλώντας ατυχήματα, πολλές φορές θανατηφόρα, καταστρέφοντας περιουσίες, τις οποίες με κόπο δημιούργησαν οι συμπολίτες μας.
Από το αστυνομικό δελτίο πληροφορούμαστε πως στην πλειονότητά τους, είναι αλλοδαποί, οι οποίοι βρίσκονται άλλοι νόμιμα και άλλοι παράνομα στη χώρα, έχοντας δημιουργήσει εκτεταμένα δίκτυα διακίνησης ανθρώπων με τεράστιο τζίρο.
Απέναντι σε όλα αυτά τα ερωτήματα, αλλά και τα εξωφρενικά για ευνομούμενη χώρα περιστατικά, η κοινή γνώμη αμήχανα παρακολουθεί περιμένοντας απαντήσεις από τον μόνο υπεύθυνο για αυτή την κατάσταση που δεν είναι άλλη από την κυβέρνηση.
Η παράτυπη μετανάστευση, αν και πολυπαραγοντικό πρόβλημα, αποτελεί μία θρυαλλίδα για την κοινωνική ειρήνη στη χώρα. Η «καύσιμος ύλη» συγκεντρώνεται και δεν θα αργήσει να ξεσπάσει μια «mega πυρκαγιά», την οποία θα είναι αδύνατον να σβήσει ο κρατικός μηχανισμός.
Τα φαινόμενα σύλληψης μεταναστών από πολίτες, φαινόμενα εκφυλιστικού χαρακτήρα για το δημοκρατικό πολίτευμα, είναι ένα καμπανάκι προς την κυβέρνηση.
Η κατασκευή του φράχτη μπορεί να προχωράει, αλλά αυτό, όπως φαίνεται, δεν αποθαρρύνει τους διακινητές απελπισμένων ανθρώπων. Πέρα από τις καταδικαστέες απερίφραστα πράξεις αυτοδικίας και αντιποίησης αρχής, υπάρχει η πραγματική αγωνία των κατοίκων των ακριτικών περιοχών, οι οποίοι αισθάνονται εγκαταλειμμένοι από την πολιτεία. Και αυτό, είναι ένα πρόβλημα που δεν μπορεί να λυθεί με δηλώσεις στην τηλεόραση, ευχολόγια και υποσχέσεις για λύσεις σε ένα ακαθόριστο μέλλον. Η χώρα δεν μπορεί να είναι ξέφραγο αμπέλι, ούτε να γίνει επίσημα διάδρομος διακίνησης παράτυπων μεταναστών. Κάτι τέτοιο θα έχει μεγάλο κόστος, αφού θα μετατραπεί σε διελκυστίνδα με χώρες δυνητικούς μας συμμάχους στο ρευστό γεωπολιτικό σκηνικό.
Είναι κοινός τόπος πως κοινή ευρωπαϊκή πολιτική στο μεταναστευτικό. Θα μπορούμε, μάλιστα, να χαρακτηριστεί επαμφοτερίζουσα, αφού τα διάφορα κράτη - μέλη έχουν αντιτιθέμενα πολλές φορές συμφέροντα, με αποτέλεσμα τη σημερινή απαράδεκτη κατάσταση να επωμίζονται όλο το βάρος οι μεθόριες χώρες της Ένωσης.
Ζώντας σε μία εποχή, κατά την οποία, η ανθρώπινη κοινωνία καλείται να αντιμετωπίσει πρωτόγνωρες καταστάσεις, πολλές από τις οποίες είναι εν δυνάμει κίνδυνοι, χρειάζεται αποφασιστικότητα και πολιτική βούληση, κοινωνική συνοχή και συναντίληψη, η οποία θα ξεπερνάει τα στενά κομματικά πλαίσια.
Όσον αφορά σε εκείνους που προσπαθούν να ασκήσουν πολιτική εκμεταλλευόμενοι τον ανθρώπινο πόνο και να προσποριστούν οφέλη, μπορεί πρόσκαιρα να δουν τις «μετοχές» τους να ανεβαίνουν σε ορισμένους κύκλους, μακροπρόθεσμα, όμως, θα βρουν απέναντί τους σύσσωμη την ελληνική κοινωνία.
