Με ανακοίνωση του, ο επικεφαλής του κόμματος «Νίκη» κ. Δημήτριος Νατσιός, δήλωσε πως ο πολιτικός οργανισμός που ηγείται δεν θα παραστεί στη δεξίωση που διοργανώνει η Προεδρία της Δημοκρατίας για τα 50 χρόνια από την αποκατάσταση της δημοκρατίας στη χώρα μας.
Δικαίωμά του. Δεν θα πρέπει, όμως, να ξεχνάει πως η συγκεκριμένη στάση αποτελεί ύβρη για το δημοκρατικό πολίτευμα, πολύ περισσότερο που εκτός από τις αντιπροσωπείες των κομμάτων, θα παραβρεθούν και εκείνοι, οι οποίοι αντιστάθηκαν στη φαιά πανούκλα ημιαγράμματων αξιωματικών, δηλαδή άνθρωποι που βασανίστηκαν, εξορίστηκαν, εκτοπίστηκαν και βίωσαν απηνείς διώξεις κατά τη διάρκεια του επταετούς ζόφου.
Μπορεί την εποχή εκείνη ο κ. Νατσιός να ήταν μικρός ή να διάβαζε και να μην ασχολούνταν με την πολιτική, όπως κάποιος άλλος. Είχε, ωστόσο, όχι μία αλλά πολλές ευκαιρίες να ρωτήσει και να μάθει, να διαβάσει και να συζητήσει με ανθρώπους που πέρασαν όλα αυτά τα δεινά και να σχηματίσει τη δική του άποψη.
Το έκανε; Ίσως ναι, ίσως όχι. Η ουσία είναι πως βρίσκεται επικεφαλής ενός κόμματος, το οποίο δεν κρατάει καν τα προσχήματα και με κάθε τρόπο και πρόσφορο μέσο εκδηλώνει τη λατρεία του προς τον αυταρχικό τρόπο διακυβέρνησης. Αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στις ερωτήσεις και επερωτήσεις που καταθέτει τόσο ο ίδιος, όσο και οι βουλευτές του στη Βουλή. Για τη λατρεία που νιώθει για το πουτινικό, νεοαυταρχικό καθεστώς, ας μην μιλήσω καλύτερα.
Και όλα αυτά, τη στιγμή που ο ίδιος απολαμβάνει όλα τα δικαιώματα, προνόμια και εχέγγυα που παρέχει το δημοκρατικό πολίτευμα και μάλιστα στο μέγιστο βαθμό, στο ελληνικό κοινοβούλιο.
Ας έχει υπ’ όψιν του ο κ. Νατσιός πως το δημοκρατικό πολίτευμα που ισχύει στη χώρα μας εδώ και 50 χρόνια, δεν θα νιώσει την απουσία του, αλλά και θα προσπεράσει την ιταμή του συμπεριφορά, απέναντι σε αυτό.
Αρέσει δεν αρέσει στον κ. Νατσιό και τους συν αυτώ, η Δημοκρατία στη χώρα μας, παρά τις αδυναμίες και τα λάθη, παραμένει ό,τι καλύτερο γνώρισε η χώρα μας τον 20ό και 21ο αιώνα. Με τις κατακτήσεις, τις επιτυχίες και τις αποτυχίες της, η Ελλάδα παραμένει μέρος του ελεύθερου κόσμου, σταθερά προσανατολισμένη στη Δύση, ισάξιο μέλος υπερεθνικών οργανισμών (Ε.Ε - ΝΑΤΟ) και ένας φάρος πολιτισμού, ανθρωπιάς και αλληλεγγύης.
