Η ενθαρρυντική είδηση από το αποτέλεσμα των εκλογών, πέραν της αδιαμφισβήτητης νίκης της Νέας Δημοκρατίας, είναι η διαφαινόμενη ανάκαμψη του ΠΑΣΟΚ, το οποίο είδε 200.000 επιπλέον ψηφοφόρους να το επιλέγουν.
Το ΠΑΣΟΚ, παρόλα τα λάθη που έκανε κατά τη διάρκεια της μακράς του θητείας στο τιμόνι της διακυβέρνησης της χώρας, παρά τους θύλακες εξαγριωμένου λαϊκισμού, γνωστού ως αυριανισμού, στην τελική αποτίμηση των πεπραγμένων του, έχει να παρουσιάσει πολλά θετικά. Το σημαντικότερό του επίτευγμα, κατά τη γνώμη μου, την οποία συμμερίζονται πολλοί νουνεχείς πολίτες της χώρας, ήταν η μέχρι αυτοθυσίας, πατριωτική του στάση στην υπόθεση της σωτηρίας της χώρας από το έρεβος της χρεοκοπίας.
Κατά το κοινώς λεγόμενον, το ΠΑΣΟΚ έβαλε πλάτη, όταν η χώρα μετεωριζόταν επικίνδυνα πάνω από τον γκρεμό και ήταν μία ανάσα πριν την καταστροφή, από την οποία θα έκανε δεκαετίες για να συνέλθει.
Το πλήρωσε ακριβά το ΠΑΣΟΚ. Είδε ένα μεγάλο μέρος της εκλογικής του βάσης, πρωτοστατούντων προβεβλημένων του στελεχών, να μετακομίζει στον ΣΥΡΙΖΑ και να μετατρέπεται σε σώμα γενιτσάρων κατά του παλιού τους κόμματος, ελπίζοντας πως στηρίζοντας τον αριστερό, λαϊκίστικο συρφετό που υποσχόταν βροχές με χαρτονομίσματα των 100 ευρώ, θα επιστρέψει στην εποχή της αμεριμνησίας.
Ωστόσο, το ΠΑΣΟΚ άντεξε και από ό,τι δείχνουν τα πράγματα, έχει μπροστά του ευοίωνες προοπτικές να επανέλθει ως ένα μεγάλο κόμμα στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό και να λειτουργήσει εξισορροπητικά στο πολιτικό σύστημα, μετά την περίοδο του ασταθούς και ελλειμματικού δικομματισμού.
Για να συμβεί αυτό, το ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να ξεκαθαρίσει τη θέση του, το πρόγραμμά του και να χαράξει μια συγκεκριμένη στρατηγική, απαντώντας, πρώτα απ’ όλα σε μια σειρά ερωτημάτων, όπως το μοντέλο παραγωγής πλούτου (γιατί για να μοιράσουμε κάτι στην ανακατανομή, θα πρέπει πρώτα να το έχουμε στη διάθεσή μας), το πως βλέπει τη χώρα στο σύγχρονο διεθνές περιβάλλον ραγδαίων τεχνολογικών εξελίξεων και γεωπολιτικών αναταράξεων, ποια πρέπει να είναι η σχέση κεφαλαίου και εργασίας, ποιο συγκεκριμένο πρόγραμμα θα προτείνει για την προστασία των αδύναμων στρωμάτων της κοινωνίας, των ομάδων με ειδικά χαρακτηριστικά, του περιβάλλοντος, αν θα συνεχίσει να στηρίζει το αμαρτωλό σύστημα «συνδιοίκησης» των δημοσίων οργανισμών από τους συνδικαλιστές, ποιο είναι το όραμα του για την εκπαίδευση, αν θα παραμείνει ταμπού το θέμα του άρθρου 16 του Συντάγματος και η ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων, ποια η στάση του απέναντι στα φαινόμενα βίας στα Α.Ε.Ι. στα σχολεία, στα γήπεδα, στα ιδιόρρυθμα γκέτο στο κέντρο και την περιφέρεια των πόλεων, αν θεωρεί πως η ασφάλεια των πολιτών είναι δημόσιο αγαθό, κ.λπ.
Αυτά είναι μερικά, μόνο ερωτήματα, στα οποία καλείται να απαντήσει το ΠΑΣΟΚ με ευθύτητα, εντιμότητα και υπευθυνότητα, ζητώντας την ψήφο των πολιτών και να αφήσει κατά μέρος τις νεφελώδεις επαμφοτερίζουσες απαντήσεις, προκειμένου να μη χαλάσει την καρδιά κανενός.
Σήμερα, το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται αντιμέτωπο με τον εαυτό του. Αν θελήσει να πιάσει το νήμα από εκεί που το έχασε, δίχως να λάβει υπόψη του τις τεκτονικές αλλαγές που έχουν συμβεί στην ελληνική κοινωνία από το 2010 και εντεύθεν, αν θελήσει να μετατραπεί σε ένα νέο καταφύγιο των δυνάμεων του λαϊκισμού, της οπισθοδρόμησης και της περίκλειστης, φοβικής απέναντι στις εξελίξεις κοινωνίας, τότε να είναι σίγουρο πως οι πολίτες θα το εκλάβουν ως ΣΥΡΙΖΑ 2.0 και αργά ή γρήγορα θα του γυρίσουν την πλάτη.
Απεναντίας, αν καταφέρει να αρθρώσει ένα θετικό, πολιτικό, ευαίσθητο, σύγχρονο λόγο και πείσει με τη δράση του ότι δεν αποτελεί «εθνικό δρυμό» για τις «προστατευόμενες συντεχνίες του δημοσίου», αλλά ενδιαφέρεται για την προώθηση ενός ευρωπαϊκού τύπου σοσιαλδημοκρατικής πολιτικής, είναι σίγουρο πως θα βρει ευήκοα ώτα σε μεγάλο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας.
Τέλος, φρόνιμο θα ήταν να ελέγχει περισσότερο τα βιογραφικά των υποψηφίων βουλευτών του, προκειμένου να μην εκτίθεται στα μάτια των πολιτών, όταν ορισμένοι από αυτούς εκφράζουν απόψεις ριζικά αντίθετες με τον γεωπολιτικό προσανατολισμό της χώρας, υποκύπτοντας σε σειρήνες κέντρων εκτός Ελλάδας. Παράλληλα, θα πρέπει να κόψει κάθε συζήτηση για τον επαναπατρισμό των μηδισάντων στελεχών του, τα οποία εν μία νυκτί τον εγκατέλειψαν στα δύσκολα για να βρουν θαλπωρή στην Κουμουνδούρου.
Υπό αυτές και άλλες προϋποθέσεις που δεν είναι του παρόντος, το ΠΑΣΟΚ μπορεί να επανακάμψει και να συνεχίσει την ιστορική του πορεία, προσφέροντας στην πατρίδα και στο πολιτικό σύστημα.
