Το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται η χώρα μετά από τρία χαμένα χρόνια είναι μια «μισή λύση» για να εξέλθει της ΕΕ, αναφέρει σε άρθρο του ο Άλαστερ Κάμπελ πρώην σύμβουλος επικοινωνίας του Τόνι Μπλερ και νυν σύμβουλος στην καμπάνια για τη διεξαγωγή δεύτερου δημοψηφίσματος για το Brexit.
Κληθείς από το liberal.gr να σχολιάσει τις εξελίξεις για το brexit ο Άλαστερ Κάμπελ, παρέπεμψε σε άρθρο του στο προσωπικό του blog δίδοντας την άδεια για την αναδημοσίευσή του. Άρθρο στο οποίο επισημαίνει τον δραματικό χαρακτήρα των εξελίξεων στην Μεγάλη Βρετανία, αλλά και την ανάγκη ενός δεύτερου δημοψηφίσματος.
Καλεί δε τον Τζέρεμι Κόρμπιν να αδράξει την ευκαιρία, μετά την πρόσκληση της Τερέζα Μέι, «δεδομένου ότι η σωστή πορεία για την χώρα (η παραμονή στην ΕΕ ή το soft Brexit) είναι αυτό που θέλει και η συντριπτική πλειοψηφία των μελών του κόμματός του»
Ακολουθεί το άρθρο του Άλαστερ Κάμπελ:
«Ο Τζέρεμι Κόρμπιν μπορεί να μην είναι στην εξουσία αλλά από σήμερα, χάρη στην Τερέζα Μέι και την αδυναμία της, έχει εξουσία. Ίσως είναι ο ισχυρότερος ηγέτης αντιπολίτευσης τα τελευταία χρόνια. Ο μόνος ιστορικός παραλληλισμός που μπορώ να σκεφτώ, είναι όταν το 1997, η τότε κυβέρνηση Τζον Μέιτζορ η οποία ήταν σχεδόν σίγουρο ότι θα έχανε την εξουσία, ζήτησε την στήριξη του τότε ηγέτη των Εργατικών, Τόνι Μπλέρ για ένα λιγότερο σημαντικό ζήτημα από το Brexit.
Σήμερα, δεν είναι δύσκολο να καταλάβουμε γιατί οι βουλευτές των Συντηρητικών οργίζονται στην ιδέα ότι η αρχηγός του κόμματος τους ζητά βοήθεια από έναν Μαρξιστή (όπως τον βλέπουν οι ίδιοι) στην προσπάθεια να βγάλουν το Ηνωμένο Βασίλειο εκτός της ΕΕ.
Είναι σημαντικό να καταλάβουμε γιατί, όπως και τα περισσότερα κόλπα της Μέι αυτό θα αποκαλυφθεί. Εξίσου σημαντικό είναι να εξετάσουμε αν πρόκειται όντως για μια σοβαρή προσπάθεια επίλυσης της κρίσης ή μια απελπισμένη κίνηση της Μέι για να αγοράσει πολιτικό χρόνο. Κατά τη γνώμη μου, οι βασικές αρχές του πολιτικού μανατζμεντ λένε ότι η Μέι θα έπρεπε ήδη να έχει ζητήσει την βοήθεια του Κόρμπιν ιδιωτικά. Αντίθετα, ο Κόρμπιν το έμαθε την ίδια ώρα που το έμαθε η υπόλοιπη χώρα, γεγονός που αποτελεί «κακή πολιτική».
Ειλικρινά, ο Κόρμπιν δεν πρέπει να παίξει το παιχνίδι της Μέι και να βοηθήσει αυτήν και όσους επιθυμούν ένα καταστροφικό Brexit. Αυτό που πρέπει να κάνει είναι να χρησιμοποιήσει τη δύναμη που του έδωσε η Μέι για πάει το κόμμα του και κυρίως την χώρα στο σωστό μέρος. Αν το κάνει αυτό, τότε θα δείξει ότι αντιμετωπίζει το μεγαλύτερο εμπόδιο που έχει μπροστά του για να γίνει πρωθυπουργός, το οποίο δεν είναι η άποψη αρκετών μέσων ενημέρωσης αλλά το γεγονός ότι μεγάλη μερίδα πολιτών δεν τον θεωρεί ικανό να γίνει πρωθυπουργός.
Είναι μεγάλη ευκαιρία δεδομένου ότι η σωστή πορεία για την χώρα (η παραμονή στην ΕΕ ή το soft Brexit) είναι αυτό που θέλει και η συντριπτική πλειοψηφία των μελών του κόμματός του. Πριν συναντηθεί με την Μέι, ο Κόρμπιν πρέπει να θέσει έναν όρο ότι το Ηνωμένο Βασίλειο σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να φύγει χωρίς συμφωνία. Κατά την γνώμη μου δεν θα αρνηθεί, είναι πολύ αδύναμη, γνωρίζει επίσης ότι η άτακτη έξοδος είναι καταστροφική για την χώρα.
Θα πρέπει να ξεκαθαρίσει ότι το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται η χώρα μετά από τρία χαμένα χρόνια είναι μια «μισή λύση» για να εξέλθει της ΕΕ, κακήν κακώς, σε λίγες εβδομάδες. Θα πρέπει λοιπόν να ξεκαθαρίσει ότι όταν η Μέι πάει στις Βρυξέλλες για την Ευρωπαϊκή Σύνοδο Κορυφής, την ερχόμενη εβδομάδα, θα ζητήσει μια μακρά παράταση του άρθρου 50 ώστε να έχουμε τον απαραίτητο χρόνο να εξετάσουμε όλες τις επιλογές μας.
Αυτό δεν αποτελεί δέσμευση ότι θα λάβουμε μέρος στις ερχόμενες ευρωεκλογές, παρά το γεγονός ότι ίσως χρειαστεί. Μόνο αν έχουμε βγάλει από το τραπέζι των επιλογών την άτακτη έξοδο και έχοντας την παράταση μπορούμε να συζητήσουμε θέματα όπως η τελωνειακή ένωση, η κοινή αγορά και τα δικαιώματα.
Είναι σίγουρο ότι πολλοί στο κόμμα της Μέι διαφωνούν με τα παραπάνω, όμως τυγχάνει να συμφωνούν οι περισσότεροι στο κόμμα του οποίου ζητά αυτή τη στιγμή την βοήθεια. Πάνω από όλα, αυτό είναι το εθνικό συμφέρον, για το οποίο μιλά αρκετά η Μέι αλλά δεν δρα προς όφελος του.
Και οι δυο ηγέτες πρέπει να αντιληφθούν το momentum, το οποίο έκαναν οτιδήποτε μέχρι στιγμής για το αρνηθούν, ένα δεύτερο δημοψήφισμα».
