Το αυτομαστίγωμα των δυτικών κοινωνιών δεν έχει προηγούμενο. Έτσι, μετά από την τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς και την απάντηση του Ισραήλ, η Δύση θυμήθηκε τα «εγκλήματα» της κατά των Αράβων, από τις Σταυροφορίες μέχρι τους βομβαρδισμούς των θέσεων των τρομοκρατών στη Γάζα. Δείχνοντας μια δυσερμήνευτη μεροληψία, παίζοντας στην ουσία το παιχνίδι της Χαμάς, του Ιράν και των αντιευρωπαϊκών αυταρχικών και ολοκληρωτικών καθεστώτων.
Δεν θυμόμαστε παρόμοιες διαδηλώσεις στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια, σε μια περίοδο που ο αραβικός κόσμος είχε ζήσει εμφύλιους πολέμους, επιθετικούς πολέμους, εισβολές, δολοφονίες, απαγωγές, τρομοκρατικές ενέργειες, βομβαρδισμούς και βασανισμούς που άφησαν πίσω τους πάνω από 600.000 νεκρούς.
Τι θέλουμε να πούμε; Ότι δεν είναι η υπεράσπιση των Αράβων το κυρίαρχο θέμα σήμερα, αλλά η καταδίκη του Ισραήλ στα πλαίσια του νέου αντισημιτισμού που αρχίζει να ξεπροβάλει και πάλι επικίνδυνα στην Ευρώπη μέσα από το αυγό του φιδιού. Σε μια Ευρώπη που αναπαύεται στο δικό της «comfort zone» εθελοτυφλώντας απέναντι στους πραγματικούς κινδύνους, που την υπονομεύουν.
Έχει περάσει σχεδόν ένα έτος από την ημέρα που το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Συρίας (SOHR) είχε παρουσιάσει την έκθεση του για τα ανθρώπινα θύματα του καθεστώτος Μπασάρ αλ Άσαντ κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου στη Συρία.
Αξίζει να θυμηθούμε λίγο την ιστορία. Ήταν ο Νοέμβριος του 1970 όταν ο στρατηγός Χαφέζ αλ Ασαντ, υπουργός Άμυνας, καταλάμβανε την εξουσία έπειτα από πραξικόπημα κατά της κυβέρνησης του κόμματος Μπάαθ που βρισκόταν στην εξουσία από το 1963. Ο Χαφέζ αλ Ασαντ, παρ’ όλο που ήταν Αλαουίτης κατάφερε να επιβληθεί σε μια χώρα όπου το 90% των κατοίκων της, είναι Σουνίτες.
Το 1973 η Συρία είχε επιτεθεί στο Ισραήλ. Το 1976 η Συρία είχε εισβάλει στο Λίβανο στο πλευρό των Χριστιανών Μαρωνιτών εναντίον των Παλαιστινίων. Επί τριάντα έτη η Συρία ασκούσε πολιτική και στρατιωτική κυριαρχία επί του Λιβάνου, από όπου αποσύρθηκε το 2005, κάτω από τη διεθνή πίεση μετά τη δολοφονία του Λιβανέζου ηγέτη Ραφίκ Χαρίρι.
Το 2000, πρόεδρος της Συρίας αναλαμβάνει ο Μπασάρ αλ Άσαντ, υιός του Ο Χαφέζ αλ Άσαντ, συγκεντρώνοντας το 97% σε δημοψήφισμα που είχε οργανώσει ο ίδιος.
Στις 15 Μαρτίου 2011, είχαν ξεκινήσει στη Συρία ειρηνικές αντικυβερνητικές διαδηλώσεις, στο πνεύμα της ευρύτερης Αραβικής Άνοιξης, με αφορμή τον οικονομικό μαρασμό, με το 80% του πληθυσμού να ζει στην απόλυτη φτώχεια και με τον πληθωρισμό να καλπάζει κατά 100%. Οι κινητοποιήσεις κατεστάλησαν με τη βία από το καθεστώς και στη συνέχεια μετατράπηκαν σε εμφύλια σύρραξη. Το οικονομικό κόστος του εμφυλίου πολέμου από το 2011 μέχρι σήμερα, σύμφωνα με την World Vision ανέρχεται στο 1 τρισ. ευρώ.
Σύμφωνα με έκθεση της οργάνωσης «Syrian Observatory for Human Rights (SOHR)», που είχε δοθεί στη δημοσιότητα σχετικά με τα ανθρώπινα θύματα στη Συρία, κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου έχουν σκοτωθεί συνολικά 613.407 άνθρωποι, έχουν τραυματιστεί περισσότεροι από 2.100.000 και έχουν εκτοπιστεί περίπου 13.000.000.
Από αυτούς, 49.410 άμαχοι είναι καταγεγραμμένοι ονομαστικά και περίπου 55.000 μη αναγνωρισμένοι, που σκοτώθηκαν στις φυλακές του καθεστώτος κάτω από φρικτά βασανιστήρια. 52.596 άμαχοι σκοτώθηκαν από πυρά των δυνάμεων του καθεστώτος. 26.403 άμαχοι σκοτώθηκαν από βομβαρδισμούς της συριακής πολεμικής αεροπορίας. 8.696 άμαχοι σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια βομβαρδισμών της ρωσικής αεροπορίας. 2.504 άμαχοι σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια κοινών αεροπορικών επιθέσεων της αεροπορίας της Συρίας και της Ρωσίας. 2,353 άμαχοι σκοτώθηκαν από μικτά πυρά σε εμπόλεμες ζώνες. 905 άμαχοι σκοτώθηκαν από τζιχαντιστές. 1.852 άμαχοι εκτελέστηκαν χωρίς δίκη. 2.039 άμαχοι σφαγιάστηκαν κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες. 1.028 άμαχοι σκοτώθηκαν από απαγορευμένα όπλα. Και ο κατάλογος των αμάχων συνεχίζεται καθώς υπάρχουν εκατοντάδες απαχθέντων και εξαφανισθέντων.
Εκτός από τους άμαχους, σύμφωνα με την έκθεση της SOHR σκοτώθηκαν 360.674 ένοπλοι, εκ των οποίων οι περίπου 91 χιλιάδες ήταν του Συριακού στρατού, 67 χιλιάδες Ιρανοί παραστρατιωτικοί, 1.700 της Χεζμπολάχ, 8.700 μισθοφόροι των Ιρανικών και άλλων δυνάμεων, 80 χιλιάδες από διάφορες Ισλαμικές ομάδες, 41 χιλιάδες του ISIS, 28 χιλιάδες Τζιχαντιστές, 3.239 Κούρδοι πολεμιστές, 251 Τούρκοι στρατιώτες και κάποιες χιλιάδες ενόπλων των οποίων δεν έχει προσδιοριστεί η ταυτότητα.
Σύμφωνα με τις ίδιες εκθέσεις στο έδαφος της Συρίας είχαν σκοτωθεί 855 εθελοντές υγειονομικοί που είχαν βρεθεί εκεί στα πλαίσια ξένων ανθρωπιστικών αποστολών.
Γιατί η Δύση δεν ασχολείται με αυτό το έγκλημα διαρκείας; Γιατί τα θύματα των ενδοαραβικών πολέμων και διενέξεων δεν συγκινούν κανέναν, λες και δεν υπάρχουν 613.407 Άραβες νεκροί, εκ των οποίων πάνω από 100.000 είναι άμαχοι; Αντιθέτως, οι νεκροί στη Λωρίδα της Γάζας σύμφωνα με τα στοιχεία που κοινοποιεί η Χαμάς, εργαλειοποιούνται με τον χειρότερο και πιο εκκωφαντικό τρόπο.
