Η Ευρώπη δεν ήταν ποτέ δεδομένα υποστηρικτική προς τις αμερικανικές επιλογές, όπως έχει γραφτεί πολλάκις στο Liberal. Η πρόταση του αρχηγού του γερμανικού ναυτικού πως ο Βλαντιμίρ Πούτιν αξίζει σεβασμό και, ταυτόχρονα, η defacto αποδοχή της προσάρτησης της Κριμαίας από τη Ρωσία είναι ενδεικτική των αντιλήψεων που υπάρχουν, όχι μόνο σε χώρες όπως η Γαλλία, αλλά και στην κομβικότερη των χωρών της γηραιάς ηπείρου. Η εταιρική σχέση που είχε αναπτυχθεί άλλωστε επί των ημερών της Άνγκελα Μέρκελ έχει διαχυθεί σε όλα τα επίπεδα της γερμανικής διοίκησης.
Η Γαλλία από τη μεριά της έχει προσπαθήσει να χαράξει μία διακριτή γραμμή απέναντι στο ουκρανικό ζήτημα, καθώς η εμπλοκή της Ρωσίας έχει επιπτώσεις στη δική της σχέση και την ενεργειακή πολιτική που ακολουθεί. Το κουαρτέτο της Νορμανδίας, το σχήμα στο οποίο πρωταγωνιστεί και φιλοδοξεί να παράσχει έναν διαφορετικό δίαυλο διαμεσολάβησης στο ουκρανικό ζήτημα, θα συναντηθεί στο Παρίσι την Τρίτη. Η συνάντηση της Ρωσίας, με την Ουκρανία, τη Γαλλία και τη Γερμανία διέρρευσε από τη Μόσχα, ενδεικτικό της σημασίας που του αποδίδει η ρωσική πλευρά στην ευρωπαϊκή παρέμβαση.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες βέβαια στέκονται στην ακλόνητη, προς το παρόν, στάση της Γερμανίας στο πλευρό του, καθώς το Βερολίνο απέπεμψε τον αντιναύαρχο Σένμπαχ που είπε δημόσια, όσα λέγονται ιδιωτικά, ανά την Ευρώπη. Είναι αλήθεια βέβαια πως η ενδοκυβερνητική ισορροπία στο Βερολίνο φέρνει τη Γερμανία απέναντι στη ρωσική πολιτική στη Μόσχα, καθώς Πράσινοι και Φιλελεύθεροι επιζητούν μία πολιτική αρχών υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε αυταρχικά καθεστώτα. Μπορεί ο Καγγελάριος Όλαφ Σολτς να συμμερίζεται τις ανησυχίες των Αμερικανών, ωστόσο το γερμανικό παρελθόν βαραίνει προς μία στάση ουδετερότητας. Ενδεικτικό είναι πως το Βερολίνο δεν αδειοδότησε την εξαγωγή όπλων που έχουν γερμανική προέλευση στο Κίεβο, παρά τις ουκρανικές εκκλήσεις, κι όχι μόνο.
Η τοποθέτηση της Ισπανίας για παράδειγμα, που τόνισε πως μία υποψηφιότητα της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ δεν τίθεται προς συζήτηση, είναι ενδεικτική της τάσης στην Ευρώπη για μία διαλλακτικότερη στάση. Παρ’ όλα αυτά, η Ουάσιγκτον δεν κουράζεται να τονίζει πως η στάση των Eυρωπαίων συμμάχων της είναι αρραγής.
Η ενασχόληση τόσο των Ηνωμένων Πολιτειών όσο και της Μόσχας με τους Ευρωπαίους δείχνει τη σημασία που αποδίδουν στην τοποθέτηση τους. Ωστόσο, και η ίδια η Ουκρανία έχει λόγο στο ζήτημα, όπως είναι μάλλον προφανές. Μέχρι στιγμής, το Κίεβο έχει ευθυγραμμιστεί με τις Ηνωμένες Πολιτείες και προσπαθεί να τις εμπλέξει περισσότερο στην άμυνα της. Το μέλλον ωστόσο φαντάζει αβέβαιο. Η αναφορά του γνωστού Αμερικανού στρατιωτικού ιστορικού Έντουαρτ Λούτβακ, πως ένα προληπτικό χτύπημα του Κιέβου στις ρωσικές δυνάμεις, σε αναλογία με εκείνο της Φινλανδίας τις παραμονές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, θα μπορούσε να οδηγήσει τη Μόσχα σε αναδίπλωση, όσο υπερβολική κι αν φαίνεται δείχνει τη ρευστότητα που επικρατεί.
Πολλές χώρες πλέον προειδοποιούν τους πολίτες τους να αποχωρήσουν από τη χώρα. Ο Αμερικανός Υπουργός Εξωτερικών Τόνι Μπλίνκεν, προσπαθώντας να διορθώσει τις αναφορές Μπάιντεν, τόνισε πως έστω οποιαδήποτε επιπρόσθετη ρωσική δύναμη σε ουκρανικό έδαφος θα προκαλέσει αντιδράσεις από τις Ηνωμένες Πολιτείες, προσπαθώντας να αποτρέψει μία ρωσική εισβολή, αγνώστου μεγέθους, που φαίνεται να πλησιάζει όλο εγγύτερα.
