Η βίαιη επίθεση της Χαμάς κατά του Ισραήλ τον Οκτώβριο «έριξε» δυσάρεστα φώτα στο Κατάρ, ένα κράτος του Περσικού Κόλπου πλούσιο σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο. Το Κατάρ φιλοξενεί την πολιτική ηγεσία της Χαμάς και οι επικριτές της χώρας αναρωτιούνται φυσικά πόσο μεγάλο μέρος της επιχείρησης μπορεί να είχε σχεδιαστεί εκεί.
Το Κατάρ σύμφωνα με την ανάλυση του Μισέλ Ρούμπιν στο 19fortyfive.com, απορρίπτει την ευθύνη, υποστηρίζοντας ότι η Ντόχα λειτουργεί ως μεσολαβητής μεταξύ της Χαμάς από τη μια πλευρά και της Ουάσινγκτον και της Ιερουσαλήμ από την άλλη, και ότι επιτελεί αυτόν τον ρόλο με την πλήρη αποδοχή του Λευκού Οίκου και της ισραηλινής κυβέρνησης.
Αυτό μπορεί να είναι αλήθεια, και οι αξιωματούχοι του Κατάρ μπορούν να επιδείξουν αρκετή επίσημη αλληλογραφία για να υποστηρίξουν τους ισχυρισμούς τους, αλλά υπάρχει ένα σενάριο που συσχετίζεται με το ρητό: η κότα έκανε το αυγό η το αυγό την κότα. Το Κατάρ ενεπλάκη με τη Χαμάς επειδή το ζήτησαν δυτικοί αξιωματούχοι ή οι δυτικοί αξιωματούχοι ζήτησαν τη διαμεσολάβηση του Κατάρ επειδή η Ντόχα είχε ήδη εμπλακεί;
Βραχυπρόθεσμα, η κυβέρνηση Μπάιντεν βρίσκεται σε δύσκολη θέση. Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ των ΗΠΑ δεν μπορεί να απαιτήσει από το Κατάρ να απελάσει τη Χαμάς και ταυτόχρονα να συνεχίσει να βασίζεται στην Ντόχα για τη διαμεσολάβηση στην απελευθέρωση των ομήρων. Ακόμα και οι Ρεπουμπλικάνοι στο Κογκρέσο μπορεί να συγκρατηθούν στις επιθέσεις τους κατά του Κατάρ, αν οι Αμερικανοί όμηροι προέρχονται από τις περιφέρειες τους. Ταυτόχρονα, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα πρέπει να επιβραβεύσουν το Κατάρ για την επίλυση μιας κατάστασης για την οποία μπορεί να είναι έμμεσα υπεύθυνες.
Υπάρχουν Αμερικανοί οπαδοί του Κατάρ, όπως ο στρατηγός εν αποστρατεία Τζον Ρ. Άλεν, και επικριτές του Κατάρ, όπως ο γερουσιαστής Τεντ Κρουζ. Αυτό που πρέπει να κάνουν όλοι τους είναι να εργαστούν για να δώσουν στο Κατάρ μια διέξοδο. Ίσως στη Ντόχα κάποτε να άρεσε η προσοχή που λάμβανε ως διαμεσολαβητής σε μερικά από τα πιο δύσκολα ζητήματα του κόσμου. Το σύνολο των πολιτών του Κατάρ είναι μικρότερο από τον πληθυσμό του Κλίβελαντ του Οχάιο, αλλά ο πλούτος της χώρας το έχει βοηθήσει να χτυπήσει πολύ πάνω από το βάρος του.
Η πραγματικότητα, ωστόσο, είναι ότι το κόστος της σύνδεσης με τα χειρότερα ισλαμιστικά καθεστώτα του κόσμου υποβαθμίζει τη φήμη του Κατάρ και αντισταθμίζει τα όποια οφέλη αποκομίζει το Κατάρ από το να βρίσκεται στο επίκεντρο της διπλωματίας. Σκιάζει επίσης την καλή δουλειά που κάνει το Κατάρ σε άλλα ζητήματα. Το Κατάρ δεν ήταν πάντα στην πρώτη γραμμή αυτών των ζητημάτων, οπότε η απαίτηση να σταματήσει να συνεργάζεται με τέτοια καθεστώτα δεν είναι παράλογη. Είναι απλώς ένα αίτημα να επιστρέψει το Κατάρ στην πιο μετριοπαθή πολιτική που είχε υιοθετήσει επί δεκαετίες.
