Πίσω από τη νέα πνοή που εμφύσησε στην κλυδωνιζόμενη εκστρατεία των Δημοκρατικών η ιστορική αποποίηση του χρίσματος από τον Τζο Μπάιντεν βρίσκεται η αμείλικτη πραγματικότητα ότι κατέληξαν να βαδίζουν σε αχαρτογράφητα νερά ενώ τους χωρίζουν 105 ημέρες από σήμερα από τις προεδρικές εκλογές και πολύ λιγότερες από το Συνέδριο της 19ης Αυγούστου, όταν πάση θυσία το κόμμα θα πρέπει να σταθεί ενωμένο για να υψώσει φραγμό στον Ντόναλντ Τραμπ.
Η πολιτικά γενναία έξοδος Μπάιντεν, που ήλθε να επισφραγίσει την πίστη με την οποία υπηρέτησε τη χώρα και τη Δημοκρατία από τα 29 του χρόνια στη Γερουσία έως τα 81 στο Οβάλ Γραφείο, ήλθε να προσδώσει ενθουσιασμό και δυναμισμό στην εκστρατεία και τη δημοκρατική βάση, που αντικατοπτρίστηκε σε ένα πρωτοφανές κύμα δωρεών ύψους 81 δισ. δολαρίων μόλις σε ένα 24ωρο.
Αλλά δεν είναι οι σπόνσορες που «βγάζουν» πρόεδρο και η απόσυρση Μπάιντεν καθυστέρησε εγκλωβίζοντας σε ασφυκτικά χρονικά περιθώρια στους Δημοκρατικούς. Η Κάμαλα Χάρις είναι το ισχυρό φαβορί τόσο ως φυσική συνέχεια της υποψηφιότητας Μπάιντεν, όσο και επειδή υπό τις παρούσες πρωτόγνωρες συνθήκες δείχνει να αποτελεί την πιο ενδεδειγμένη επιλογή (ή κατ’ άλλους το μη χείρον βέλτιστον) τόσο για πολιτικούς, όσο και για αμιγώς πρακτικούς λόγους καθώς έχει άμεση πρόσβαση στο «σεντούκι» των χρημάτων της προεκλογικής εκστρατείας.
Η πλειονότητα των Αμερικανών ψηφοφόρων έχει παγιωμένη δυσμενή άποψη για την αντιπρόεδρο Χάρις και πολλοί τρέφουν σοβαρές επιφυλάξεις για τις πιθανότητες νίκης της. Τα ποσοστά αποδοχής της αντιπροέδρου κυμαίνονταν στα ίδια επίπεδα με εκείνα του Μπάιντεν ή και χειρότερα καθ’ όλη τη διάρκεια της θητείας αμφοτέρων, και το χάος και τα διοικητικά ζητήματα στο επιτελείο Χάρις κατά την προεκλογική εκστρατεία του 2020 είναι ακόμη νωπά στη μνήμη των Αμερικανών.
Η πρώην γενική εισαγγελέας της Καλιφόρνια υπολειπόταν του Ντόναλντ Τραμπ σε όλες τις δημοσκοπήσεις σε εθνικό επίπεδο και μεμονωμένα στις αμφίρροπες πολιτείες που είχαν διεξαχθεί μέχρι στιγμής φέτος. Στην πιο πρόσφατη δημοσκόπηση των New York Times/Siena College στην Πενσιλβάνια, μόλις το 42% των ερωτηθέντων δήλωνε ότι βλέπει θετικά την Κάμαλα Χάρις -ποσοστό πολύ χαμηλότερο από το 51% που εξέφραζε θετική άποψη για τον Τζον Μπάιντεν στην πολιτεία-κλειδί προ των εκλογών του 2020. Το ποσοστό της είναι ανησυχητικά χαμηλότερο από το 46% που λάμβανε ο Τραμπ στην ίδια δημοσκόπηση.
Η πρώτη μέτρηση που διεξήχθη από το ινστιτούτο YouGov μετά την απόσυρση του Τζο Μπάιντεν από την προεδρική κούρσα κατέδειξε ότι 37% των Δημοκρατικών υποστηρίζει την Χάρις, το 35% θα ήθελε κάποιον άλλον υποψήφιο να διεκδικεί το χρίσμα και οι υπόλοιποι δηλώνουν αναποφάσιστοι. Η εικόνα αυτή απέχει μακράν από μία ηχηρή επιδοκιμασία της υποψηφιότητάς της, παρόλα αυτά την ενισχύει ως φαβορί καθώς επιβεβαιώνει προγενέστερες μετρήσεις πως τη στιγμή εκείνη προβάλλει ως η πιο δυναμική επιλογή.
Ηχηρή είναι από την άλλη η επιδοκιμασία στην κίνηση Μπάιντεν. Οι Αμερικανοί σε ποσοστό 71%, ξεκάθαρα ή πιο συγκρατημένα, υποστηρίζουν την αποχώρηση του Αμερικανού προέδρου. Το ποσοστό στους κόλπους των ανεξάρτητων αγγίζει το 68% -και αυτό δίνει ελπίδα- και στις τάξεις των Ρεπουμπλικανών ψηφοφόρων φθάνει το 76%. Μόνο το 17% των Αμερικανών αποδοκιμάζει την αποχώρηση του Αμερικανού προέδρου από την κούρσα.
Πίσω από την Κάμαλα Χάρις στοιχήθηκαν μόλις σε λίγες ώρες περισσότεροι περισσότεροι από 260 Δημοκρατικοί βουλευτές και γερουσιαστές Κογκρέσου και 20 κυβερνήτες, περιλαμβανομένων του κυβερνήτη της Καλιφόρνια Γκάβιν Νιούσομ (που πρόβαλλε ως πιθανός υποψήφιος για το χρίσμα), του Τζος Σαπίρο της Πενσιλβάνια και της Γκρέτσεν Γουίτμερ του Μίσιγκαν. Οι Σαπίρο και Γουίμερ βρίσκονται στην κορυφή της λίστας των πιθανών αντιπροέδρων ως δυνατά «χαρτιά» των Δημοκρατικών που εκπροσωπούν αμφότεροι αμφίρροπες πολιτείες, εκεί όπου θα κριθεί η έκβαση των προεδρικών εκλογών.
Αστραπιαία ήταν η στήριξη του ζεύγους Κλίντον· άργησε ένα 24ωρο αλλά ήρθε και η στήριξη της πρώην προέδρου της Βουλής των Αντιπροσώπων Νάνσι Πελόζι, η οποία και ήταν από τα κορυφαία στελέχη που είχαν μεταφέρει προσωπικά στον Τζο Μπάιντεν ότι αυτή την αναμέτρηση δεν μπορεί να την κερδίσει. Σαφώς απαρατήρητο δεν πέρασε όμως το γεγονός ότι ο επικεφαλής των Δημοκρατικών στη Γερουσία Τσακ Σούμερ και κυρίως ο πρώην πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα, που είχαν επίσης καλέσει τον Μπάιντεν να κάνει το βήμα πίσω, δεν συντάχθηκαν άμεσα με την Χάρις.
Το νόμισμα έχει δύο όψεις
Η μία όψη του νομίσματος είναι ότι η ενότητα πρέπει να διασφαλιστεί με κάθε κόστος, ο χρόνος μετρά σε βάρος των Δημοκρατικών, οι καιροί απαιτούν συσπείρωση και η εμφάνιση πολλών «μνηστήρων» ενέχει τον κίνδυνο να διασπάσει το κόμμα, όμως από την άλλη ελλοχεύει ο κίνδυνος να τροφοδοτηθεί κριτική ότι επί της ουσίας γίνεται μία «στέψη» υπό βιαστικές συνθήκες αντί για την καλύτερη δυνατή συναινετική επιλογή. Ο Μπαράκ Ομπάμα σε κάθε περίπτωση έχει σταθεί υπεράνω εσωκομματικών αντιπαλοτήτων και ζυμώσεων και τήρησε ουδέτερη στάση κατά τις προκριματικές των Δημοκρατικών το 2020, μολονότι στενός φίλος και συνοδοιπόρος με τον Τζο Μπάιντεν επί θητείας του στον Λευκό Οίκο.
Το μόνο βέβαιο είναι ότι ένα ανοιχτό Συνέδριο θα μπορούσε να αποδειχθεί μοιραίο για τις προοπτικές των Δημοκρατικών να ανατρέψουν τα προγνωστικά που δίνουν τη νίκη στον Τραμπ. Μία εικόνα χάους και διχασμού θα έβλαπτε ανεπανόρθωτα τους Δημοκρατικούς. H Κάμαλα Χάρις δεσμεύεται να δώσει και να κερδίσει τη μάχη για το χρίσμα, ο τελικός λόγος όμως ανήκει στους αντιπροσώπους του Συνεδρίου που δεν δεσμεύονται πλέον να στηρίξουν Μπάιντεν ή οποιονδήποτε άλλον υποψήφιο, και οι Δημοκρατικοί πρέπει να αποφασίσουν πως θα «φθάσουν» έως τη 19η Αυγούστου.
Στα «χαρτιά» βρίσκεται κάποιου είδους μίνι-προκριματικός προ του Συνεδρίου, ώστε στο Ιλινόι, όταν και θα γίνει η επίσημη απονομή του χρίσματος, ο τόνος και ο χαρακτήρας να είναι πανηγυρικός, ανάλογος του Συνεδρίου των Ρεπουμπλικανών, για να καλλιεργηθεί δυναμική νίκης.
Η Χάρις βγαίνει από τη «σκιά»
Η πρώτη δημόσια ομιλία της Κάμαλα Χάρις ήταν ένας φόρος τιμής στον Τζο Μπάινεν ως πολιτικό και άνθρωπο. Εξήρε τη μοναδική κληρονομιά του στη σύγχρονη αμερικανική πολιτική ιστορία και τα επιτεύγματα της προεδρίας του, δίχως αναφορά στην επικείμενη προεδρική κάλπη.
Η 59χρονη Χάρις καλείται σε μία νύχτα να βγει από τη «σκιά» της αντιπροεδρίας, να «ξανασυστηθεί» στους Αμερικανούς και να χαράξει μία στρατηγική-εξπρές που θα πατήσει στα βήματα του Μπάιντεν (και αυτό την καθιστά ευάλωτη στην τραμπική κριτική) αλλά ταυτόχρονα θα προβάλλει το δικό της προφίλ που σίγουρα θα κινηθεί στον άξονα της γενικής εισαγγελέως της Καλιφόρνια απέναντι σε ένα τοξικό, επικίνδυνο και καταδικασμένο πρώην πρόεδρο που «κουβαλά» πάνω του ποινικές δίκες γιατί αμαύρωσε την αμερικανική Δημοκρατία και παραμένει η μεγαλύτερη απειλή και το πιο σκοτεινό πρόσωπο των Ηνωμένων Πολιτειών.
Ίσως η Χάρις και οι Δημοκρατικοί θα μπορούσαν να κερδίσουν μια εκλογική αναμέτρηση, εστιάζοντας την εκστρατεία τους στις αμβλώσεις, τα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα και τη Δημοκρατία.
Για το Δημοκρατικό Κόμμα δεν είναι εύκολο να «παρακάμψει» την πρώτη μαύρη, ασιατικής καταγωγής αντιπρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών, η οποία παρά τα «μείον» που δεν είναι αμελητέα, θα μπορούσε να προσελκύσει τους Αφροαμερικανούς, τις γυναίκες, αναποφάσιστους και μετριοπαθείς που τρέμουν για μία νέα προεδρία Τραμπ. Ακόμη και παραδοσιακούς Ρεπουμπλικανούς ψηφοφόρος που βλέπουν να έχει χαθεί το κόμμα τους.
Καταλυτική ως προς το εάν η Χάρις θα μπορούσε να κάνει την ανατροπή θα είναι μία στοχευμένη επιλογή αντιπροέδρου θα την συμπληρώνει εκεί όπου ή ίδια υστερεί. Όσο για το μέτωπο Τραμπ, το βέβαιο είναι ο ρατσισμός και ο σεξισμός με στόχο την Χάρις θα εμποτίσει ακόμη περισσότερο μία ήδη τοξική εκστρατεία.
