Μετά την αποτυχημένη δολοφονική απόπειρα εναντίον του, ο Ντόναλντ Τραμπ και το επιτελείο του ήταν έτοιμοι για έναν εκλογικό περίπατο απέναντι στον Τζο Μπάιντεν. Είχε προηγηθεί κι εκείνο το ντιμπέιτ το οποίο εξελίχθηκε σε τραγωδία για τον Μπάιντεν. Συνεπώς, μόνον ο χρόνος χώριζε τον Τραμπ από μια δεύτερη προεδρική θητεία. Όμως, τα αντανακλαστικά των Δημοκρατικών λειτούργησαν και έγινε ό,τι έγινε. Η Κάμαλα Χάρις στη θέση του Τζο Μπάιντεν.
Σε αυτές τις περιπτώσεις, δηλαδή σε περιπτώσεις αιφνιδιασμού, ο αποσυντονισμός του αντιπάλου είναι δεδομένος. Μέχρι να βρει τα βήματα του εμπρός στη νέα κατάσταση και κάνει λάθη και χάνει χρόνο, ενώ αυτός λιγοστεύει. Στην προκειμένη περίπτωση ο Τραμπ έχασε και ένα ισχυρό όπλο. Την ηλικία και την υγεία του Μπάιντεν. Πολλά χρόνια μικρότερή του Τραμπ η Κάμαλα όχι απλώς έχει εξουδετερώσει το συγκεκριμένο όπλο του, αλλά το έχει στρέψει και εναντίον του.
«Καλά δε βλέπεις τη woke ατζέντα που έχει υιοθετήσει η Κάμαλα Χάρις;» θα προβάλλει την ένστασή του ο αναγνώστης. Πρώτα-πρώτα δεν είμαστε Αμερικανοί πολίτες και δε μας ενδιαφέρουν τα προγράμματα που έχουν οι υποψήφιοι για το εσωτερικό των ΗΠΑ. Δευτερευόντως, είναι γνωστό πως 100% κάλυψη δε θα βρούμε από κανένα υποψήφιο, ακόμα και στην Ελλάδα. Την προτίμησή μας τη διαμορφώνουμε με βάση τα χοντρά γράμματα. Και στην προκειμένη περίπτωση εμάς τους Έλληνες θα πρέπει να μας ενδιαφέρει τι στάση θα τηρήσουν οι δύο υποψήφιοι απέναντι τόσο στα εθνικά μας θέματα όσο και απέναντι στην Ευρώπη και το ΝΑΤΟ. Αλλά και στο ζήτημα της woke ατζέντας ο πλέον ακατάλληλος να την αντιμετωπίσει είναι ο Τραμπ. Τέτοια ζητήματα δεν αντιμετωπίζονται με κραυγές, απλοϊκά επιχειρήματα και με προτάσεις όχι συντηρητικές αλλά οπισθοδρομικές.
Λένε πως ο Τραμπ ακύρωσε τη συμφωνία για την πώληση των F-35 στην Τουρκία. Έτσι είναι, αλλά δε θα μπορούσε να κάνει και αλλιώς από τη στιγμή που ο Ερντογάν έκανε το λάθος και προμηθεύτηκε τους ρωσικούς S-400. Ήταν πλέον ζήτημα διαδικασιών (πρωτοκόλλων) εθνικής ασφάλειας. Όμως παρ΄όλα αυτά κράτησε ένα υψηλό επίπεδο προσωπικής επικοινωνίας με τον Ερντογάν, όπως βέβαια και με τον Πούτιν. Οι δεν τουρκικές προκλήσεις προς την πατρίδα μας κορυφώθηκαν επί Τραμπ.
Από την άλλη πλευρά το πώς αντιμετώπισε την Τουρκία ο Μπάιντεν και οι Δημοκρατικοί είναι γνωστό. Αν δεν κάνω λάθος ο Ερντογάν πρέπει να είναι ο μοναδικός Τούρκος πρωθυπουργός που δεν επισκέφτηκε τον Λ.Οίκο -αν και το επεδίωκε διακαώς- και αυτό συνέβη επί προεδρίας Μπάιντεν. Ενώ δε χρειάζεται να γράψω για το πώς αντιμετωπίζει το Δημοκρατικό κόμμα την Ελλάδα και τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Επί πλέον στην πατρίδα μας δε συμφέρει ο απομονωτισμός που πρεσβεύει το Ρεπουμπλικανικό κόμμα το οποίο έχει υποταχθεί πλήρως στον πολιτικό λόγο του Ντόναλντ Τραμπ. Και το ΝΑΤΟ θα μπει σε περιπέτειες και η Ουκρανία θα εγκαταλειφθεί στην τύχη της.
Συμπερασματικά, νομίζω πως η εκλογή της Κάμαλα Χάρις δε θα αποσταθεροποιήσει το υπάρχον διεθνές σύστημα μέσα στο οποίο λειτουργούμε κι εμείς.
ΥΓ. Τον πανικό των Ρεπουμπλικάνων φανερώνει και η κατασκευασμένη είδηση πως η Χάρις υποσχέθηκε να εξετάσει την επιβολή εμπάργκο όπλων στο Ισραήλ. Η είδηση διαψεύστηκε αμέσως, ενώ έγινε γνωστό πως ο Εβραίος σύζυγός της συμμετέχει σε καμπάνια κατά του αντισημιτισμού.
