Σφοδρή κριτική εναντίον των αμερικανικών New York Times ασκεί την Κυριακή (06/10) η ισραηλινή Jerusalem Post, με αφορμή την εξουδετέρωση του επικεφαλής των τρομοκρατών της Χεζμπολάχ, Χασάν Νασράλα.
Σε άρθρο του, ο Νέιτ Μίλερ, δημοσιογράφος του Πανεπιστημίου Tulane και απερχόμενος συνεργάτης της CAMERA, Committee for Accuracy in Middle East Reporting and Analysis, κατηγορεί την αμερικανική εφημερίδα ότι επιδίδεται σε «ηθικό σχετικισμό», υιοθετώντας μια εντελώς φιλική στάση απέναντι στον Νασράλα.
Αυτούσιο το άρθρο του Νέιτ Μίλερ
«Η Πολεμική Αεροπορία του Ισραήλ πραγματοποίησε μαζικές επιδρομές με στόχο το κύριο αρχηγείο της Χεζμπολάχ: ένα καταφύγιο κάτω από ένα κτίριο κατοικιών στο προάστιο Dahiyeh, στα νότια προάστια της Βηρυτού. Τα πλήγματα σκότωσαν τον Γενικό Γραμματέα της Χεζμπολάχ Χασάν Νασράλα και πολλά άλλα υψηλόβαθμα στελέχη της τρομοκρατικής ομάδας και του πολιτικού κόμματος Χεζμπολάχ στο Λίβανο. Το μεγαλύτερο μέρος του δυτικού κόσμου και πολλοί στη Μέση Ανατολή επαίνεσαν ή πανηγύρισαν το χτύπημα, όχι όμως και οι New York Times.
Ο Νασράλα είχε αναπτύξει επί δεκαετίες τη φήμη του αδίστακτου, ιδίως για τον ρόλο του στη βίαιη καταστολή και καταστολή των φιλοδημοκρατικών εξεγερμένων από τον Σύρο δικτάτορα Μπασάρ Αλ Άσαντ. Ο ηγέτης της Χεζμπολάχ ήταν γνωστός για τις αιμοσταγείς τρομοκρατικές τακτικές του με στόχο αμερικανικά και γαλλικά στρατεύματα, καθώς και Εβραίους Ισραηλινούς και Εβραίους στο εξωτερικό, χαρακτηρίζοντάς τον καταζητούμενο από πολλές παγκόσμιες κυβερνήσεις. Τα τελευταία 20 χρόνια, εξόπλισε τη Χεζμπολάχ μέχρι τα δόντια, χρησιμοποιώντας με ενθουσιασμό σπίτια πολιτών, σχολεία και τζαμιά για να αποθηκεύει τις ρουκέτες και τους πυραύλους της.
Μετά το θάνατό του, εμφανίστηκαν στο διαδίκτυο βίντεο με Άραβες, Εβραίους, Δρούζους και Χριστιανούς της Μέσης Ανατολής να πανηγυρίζουν τον θάνατό του.
Ωστόσο, αντί να επαινέσουν το χτύπημα του Ισραήλ με στόχο έναν βίαιο τρομοκράτη που καταζητείται εδώ και δεκαετίες, αμερικανικές εκδόσεις όπως οι New York Times αποδοκίμασαν το χτύπημα, χαρακτηρίζοντάς το «κλιμάκωση» και φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να επαινέσουν τον Νασράλα σε μια παράξενη νεκρολογία που τον παρουσιάζει ως επαναστατικό θρησκευτικό ηγέτη.
Στον εκνευριστικό επικήδειο του αρχηγού της τρομοκρατίας, οι New York Times αποκάλεσαν τον Νασράλα «ισχυρό ρήτορα, αγαπητό από τους σιίτες μουσουλμάνους» και έγραψαν ότι είχε βοηθήσει «στην παροχή κοινωνικών υπηρεσιών για τον Λίβανο». Σύμφωνα με τους Times, ο Νασράλα ήθελε «μία Παλαιστίνη, με ισότητα για μουσουλμάνους, εβραίους και χριστιανούς».
Αυτό δεν θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από την αλήθεια.
Γνωστός για το μίσος του προς τους μη Άραβες της Μέσης Ανατολής
Ο Νασράλα ήταν γνωστός για τον αχαλίνωτο και σφοδρό αντισημιτισμό του και το μίσος του για τους μη Άραβες της Μέσης Ανατολής. Αρνήθηκε τις φρικαλεότητες του Ολοκαυτώματος και κήρυξε τους Εβραίους εχθρούς του Αλλάχ, ενώ ζητούσε με ενθουσιασμό τη βίαιη καταστροφή του μοναδικού εβραϊκού κράτους στον κόσμο.
Κάποτε διακήρυξε ότι αν όλοι οι Εβραίοι συγκεντρώνονταν στο Ισραήλ, αυτό θα γλίτωνε τη Χεζμπολάχ και τους μουσουλμάνους από τον κόπο να τους κυνηγήσουν παγκοσμίως. Έχει αποκαλέσει τους Εβραίους απογόνους «πιθήκων και γουρουνιών» και έχει ορκιστεί να τους καταστρέψει στο όνομα του Αλλάχ.
Ο Νασράλα δεν μισούσε μόνο τους «ισραηλινούς σιωνιστές». Υποστήριξε και ενέκρινε τρομοκρατικές επιθέσεις εναντίον Εβραίων στο εξωτερικό, συμπεριλαμβανομένης της βομβιστικής επίθεσης του 1994 στο κέντρο της εβραϊκής κοινότητας AMIA στο Μπουένος Άιρες της Αργεντινής, από την οποία σκοτώθηκαν 85 άνθρωποι και τραυματίστηκαν πάνω από 300.
Υπό την ηγεσία του, η Χεζμπολάχ πραγματοποίησε δεκάδες βομβιστικές επιθέσεις αυτοκτονίας εναντίον Ισραηλινών, χτυπώντας κυρίως πολιτικούς στόχους προκειμένου να μεγιστοποιήσει τις απώλειες. Επί των ημερών του, η Χεζμπολάχ έγινε μία από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις διακίνησης ναρκωτικών και ναρκο-τρομοκρατικές ομάδες στον κόσμο, διακινώντας αμφεταμίνες, κοκαΐνη και μαριχουάνα αξίας εκατομμυρίων δολαρίων για να χρηματοδοτήσει την τρομοκρατία της.
Η αντι-ισραηλινή προκατάληψη και η προφανής συμπάθεια των New York Times προς τις τρομοκρατικές ομάδες είναι ανησυχητική αλλά δεν προκαλεί έκπληξη. Η δημοσίευση έχει συστηματικά δυσφημίσει και συκοφαντήσει το εβραϊκό έθνος, προσδίδοντας αξιοπιστία στην ψευδή αντίληψη ότι το Ισραήλ είναι ένα «κράτος απαρτχάιντ» και χαρακτηρίζοντας τον πόλεμό του κατά της Χαμάς ως «γενοκτονία» κατά των Παλαιστινίων.
Οι New York Times και παρόμοιες εκδόσεις έχουν καταναλωθεί από τον ηθικό σχετικισμό. Κάθε πόλεμος και στρατιωτική δράση θεωρείται απαράδεκτη, επομένως όποια πλευρά κερδίζει ή κατέχει περισσότερη δύναμη κατηγορείται για εγκλήματα κατά του εχθρού, ακόμη και αν δεν ξεκίνησε τον πόλεμο.
Στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Γερμανοί πολίτες υπέστησαν απώλειες και εκτοπισμό ως αποτέλεσμα των βομβαρδισμών των Συμμάχων που βοήθησαν στην ήττα των Ναζί, ωστόσο ο μεγάλος αριθμός απωλειών μεταξύ των αμάχων της δεν εμπόδισε τη Γερμανία να είναι ο επιτιθέμενος. Οι New York Times σίγουρα δεν καταδίκασαν τους Συμμάχους για τον βομβαρδισμό της Δρέσδης.
Ο πόλεμος δεν είναι ευχάριστο εγχείρημα, αλλά μερικές φορές είναι απαραίτητος. Είναι βαθύτατα ατυχές το γεγονός ότι οι πολίτες του Λιβάνου βρίσκονται σε διασταυρούμενα πυρά με το Ισραήλ, αλλά η Χεζμπολάχ διεξάγει πόλεμο εκτοξεύοντας πάνω από 8.000 ρουκέτες στο Βόρειο Ισραήλ από τις 8 Οκτωβρίου, εκτοπίζοντας 60.000 Ισραηλινούς για ένα ολόκληρο χρόνο και κρύβοντας όπλα πίσω από ανθρώπινες ασπίδες αμάχων.
Το Ισραήλ διεξάγει έναν δίκαιο πόλεμο εναντίον εχθρών που επιδιώκουν να το καταστρέψουν και να τρομοκρατήσουν τους πολίτες του. Οι New York Times έχουν χάσει την ηθική τους πυξίδα και τις προοπτικές του καλού έναντι του κακού και της αυτοάμυνας έναντι της τρομοκρατίας. Οι πόλεμοι και οι στρατιωτικές ενέργειες του Ισραήλ θεωρούνται πάντα απαράδεκτες επιθετικές πράξεις, ανεξάρτητα από την αιτία τους, από φωνητικά τμήματα του παγκόσμιου πληθυσμού. Αυτό ήταν εμφανές στην αναφορά ενός έτους στον πόλεμο Ισραήλ-Χαμάς και είναι και πάλι εμφανές στην κάλυψη του πολέμου του Ισραήλ κατά της Χεζμπολάχ».
