Ένα πολιτικό συνονθύλευμα 8 ασύμβατων πολιτικών δυνάμεων (λόγω απλής αναλογικής) από την δεξιά μέχρι την αριστερά, δημιουργεί κυβέρνηση στο Ισραήλ θέτοντας στην κυβερνητική πλειοψηφία το ισλαμικό κόμμα που πρωτοεξελέγη στη Βουλή.
Αναρωτιέται κανείς:
1. Πώς θα ξεπεραστούν στην πράξη οι αντιφάσεις που συνεπάγονται των αντικρουόμενων ιδεολογιών των 8 κομμάτων που θα συναποτελούν την κυβέρνηση;
2. Πώς μπορεί να υπάρχει η οποιαδήποτε συνοχή με δεδομένο τον διαμοιρασμό των υπουργείων; (λέγεται πως κάθε επικεφαλής κόμματος θα πάρει κι από ένα)
3. Πώς θα γίνεται η λήψη αποφάσεων - εφαρμογής αυτών από το υπουργικό συμβούλιο και τα στελέχη που εργάζονται για το ισραηλινό δημόσιο;
Κι όλο αυτό το συνονθύλευμα, στέκεται πάνω σε μια μετέωρη πλειοψηφία των 61 κυβερνητικών βουλευτών στο σύνολο των 120.
Με πρωθυπουργό εναλλάξ και πρώτο πρωθυπουργό τον πρώην υπουργό του απελθόντος και νυν αρχηγό ενός νέου κόμματος με 7 βουλευτές, αντί εκείνου που με 17 βουλευτές έλαβε την δεύτερη εντολή από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας (ο οποίος θα αναλάβει -καλώς εχόντων - τον Σεπτέμβριο του 2023).
Είναι σαν να γίνονται, καλή ώρα λόγω εκλογικού νόμου ΣΥΡΙΖΑ, εκλογές στην Ελλάδα με απλή αναλογική και ενώ η ΝΔ είναι ενδεχομένως πρώτη, με 75 βουλευτές σε αντιστοιχία με τους 30 του Νετανιάχου, να μην μπορεί εκ των πραγμάτων να κάνει κυβέρνηση.
Έτσι το δεύτερο κόμμα, ο ΣΥΡΙΖΑ βάσει σημερινών δημοσκοπήσεων, σε συμφωνία με τα περισσότερα μικρά κόμματα της νέας Βουλής - για να μην γίνουν επαναληπτικές που θα προσφέρουν ξανά πολιτική σταθερότητα στη χώρα - να λαμβανει την δεύτερη εντολή και να συνθέτει κυβέρνηση δίνοντας την πρωθυπουργία σε κάποιον πρώην υπουργό της ΝΔ, που έκανε για πρώτη φορά δικό του κόμμα!
Το αν και εφόσον θα καταφέρει αυτή η νέα κυβέρνηση του Ισραήλ να λάβει ψήφο εμπιστοσύνης στη Βουλή, θα το ξέρουμε μέχρι τις 14 Ιουνίου.
Ως τότε θα έχει μετριαστεί το σοκ κι εύχομαι να αντιληφθούν οι φύλακες της Μέσης Ανατολής, την απειλή αστάθειας που αιωρείται - με ό,τι αυτό συνεπάγεται - ώστε να γίνουν ξανά εκλογές. Κι ας ελπίσουμε αυτές να είναι οι τελευταίες μετά από δυο χρόνια εκλογικών αδιεξόδων στην πολιτική ζωή της χώρας.
Υ.Γ. Δεν σας κρύβω την πεποίθηση μου πως μετά από όλα αυτά, ο λαός του Ισραήλ - όπως και κάθε άλλος λαός που ενδεχομένως δεχόταν ένα τέτοιο σοκ - θα αναλάβει τις ευθύνες του. Πρώτο βήμα, να πιέσει με όλες του τις δυνάμεις τα κόμματα που πρόκειται να δημιουργήσουν κυβέρνηση για το παράδοξο της υποθέσεως (σημ: στο Ισραήλ δεν ψηφίζονται βουλευτές στην κάλπη, μόνο κόμματα). Κι ύστερα, εφόσον δεν λάβει ψήφο εμπιστοσύνης η κυβέρνηση αυτή στη Βουλή, να συνειδητοποιήσει με ευθυκρισία την υπέρτατη αξία της ψήφου στην κάλπη, η οποία δεν λαμβάνει χώρα για την εκδίωξη κανενός από την εξουσία αλλά αποτελεί το υπέρτατο δημοκρατικό δικαίωμα κάθε πολίτη να επιλέγει την σταθερότητα, την εξέλιξη και την ανάπτυξη της πατρίδας του.
