Μία αναφορά στην ενίσχυση των οικονομικών και των εμπορικών δεσμών είναι μία συνήθης επιλογή όταν συναντώνται δύο ηγέτες χωρών, καθώς αποτελεί ένα εύκολο ζήτημα για να συμφωνήσουν. Στη συγκεκριμένη περίπτωση ωστόσο η προσπάθεια στον οικονομικό τομέα αποτελεί ένα πολύ σημαντικό ζήτημα, ιδιαίτερα για τον Βλαντιμίρ Πούτιν, έπειτα από την πληθώρα των κυρώσεων που έχουν επιβληθεί στη Μόσχα, μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Η στόχευση του Ρώσου προέδρου οπότε έχει ιδιαίτερη βαρύτητα.
Είναι σαφής πλέον η τάση της Ρωσίας να αναζητά νέους εταίρους για να παρακάμψει το πλέγμα κυρώσεων που έχει συσταθεί από τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Τουρκία αποτελεί ένα καίριο κομμάτι της νέας στρατηγικής της Ρωσίας, για να αντισταθμίσει τη μείωση των εμπορικών ροών και της υποβάθμισης των οικονομικών και εμπορικών δυνατοτήτων της.
Άλλωστε το τουρκικό καθεστώς έχει εμπειρία στο παρελθόν να εργάζεται σε γκρίζες ζώνες, ενώ και στη Μόσχα γνωρίζουν μεθόδους για να το κάνουν αυτό. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως η προηγούμενη από τις πολλές συναντήσεις τους τον τελευταίο καιρό, έγινε στην Τεχεράνη, που χρειάζεται ακόμα τρόπους για να ξεφεύγει από τις αμερικανικές κυρώσεις.
Υπάρχουν πολλές δυσκολίες και παράμετροι στην αναβάθμιση των ρωσοτουρκικών εμπορικών σχέσεων ωστόσο. Η Άγκυρα γνωρίζει πως σε περίπτωση που βοηθήσει τη Μόσχα να υπερβεί τις κυρώσεις, η αντίδραση των δυτικών θα είναι σφοδρή. Είναι ένα πράγμα να μην εφαρμόζεις τις κυρώσεις ως χώρα, όπως κάνει η Τουρκία κι εντελώς διαφορετικό να βοηθάς τη Ρωσία να τις παρακάμπτει. Σε αυτή την περίπτωση, η Άγκυρα διακινδυνεύει να τιμωρηθούν δικές της εταιρίες ή θεσμοί.
Ήδη η Μόσχα φαίνεται να είναι ικανοποιημένη με την τουρκική στάση ουδετερότητας στον πόλεμο στην Ουκρανία, όπως αποδεικνύεται με τη συμφωνία για τις εξαγωγές ουκρανικών σιτηρών από τη Μαύρη Θάλασσα, όπου η Άγκυρα αναδείχτηκε ως βασικός διαμεσολαβητής. Ο Πούτιν έδειξε και με αυτό τον τρόπο την ευχαρίστηση του προς στον Ερντογάν για τη σαφή διαφοροποίηση από την επιθετική πολιτική των νατοϊκών συμμάχων του, για παράδειγμα. Την ώρα που το ΝΑΤΟ επεκτείνονταν, η Άγκυρα προσπαθούσε να φανεί πως κρατά ίσες αποστάσεις.
Ταυτόχρονα, ο Πούτιν θα ήθελε η Τουρκία να απεμπλακεί από τις σχέσεις της με το Κίεβο, όπου το τουρκικό καθεστώς προσπαθεί να διεισδύσει πολύπλευρα. Η πρόταση Πούτιν να κατασκευάζονται τα τουρκικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη στη Ρωσία ήταν μία σαφής πρόσκληση να αντικαταστήσει την Ουκρανία ως εμπορικό εταίρο και να πάρει εκείνη το μερίδιο της. Για τη Μόσχα, άλλωστε η χρήση των τουρκικών drones από το Κίεβο στο ουκρανικό μέτωπο αποτελεί μία διαρκής ενόχληση.
Ωστόσο, ο Ερντογάν φαίνεται να κρατά στάση αναμονής στη συγκεκριμένη περίσταση. Λίγες ημέρες πριν εισέπραξε μία μεγαλοπρεπή άρνηση στην προσπάθεια να εκκινήσει νέες στρατιωτικές επιχειρήσεις κατά των Κούρδων στη Συρία. Όσο δύσκολο και να φαίνεται να πειστεί ο Πούτιν να πει το ναι, σε κάτι που προφανώς το συμμαχικό καθεστώς στη Συρία αντιδρά, ο Ερντογάν φαίνεται να είναι διατεθειμένος να επιμείνει.
