Ακόμα περιμένουμε τα περίφημα αντίποινα του Ιράν για την εκτέλεση του ηγέτη της Χαμάς, Ισμαήλ Χανίγια, στην Τεχεράνη. Η πολιτική ηγεσία του το καλοσκέφτεται και καλά κάνει, πρωτίστως για να μην κλιμακωθεί η σύγκρουση στην περιοχή, κάτι που αν συμβεί θα της στοιχίσει ακριβά. Γνωρίζουν οι μουλάδες ότι οι πύραυλοι που θα εκτοξεύσουν κατά του Ισραήλ θα περάσουν από ένα πλέγμα αντιβαλλιστικών συστοιχιών πολλών κρατών, όπως συνέβη τον Απρίλιο, με αποτέλεσμα τελικά να μην προκαλέσουν ουσιαστικά καμιά ζημιά στο Ισραήλ. Είναι γνωστό ότι το Ιράν έχει ελάχιστες συμπάθειες στην περιοχή.
Αυτό που τρέμουν οι μουλάδες είναι τα αντίποινα του Ισραήλ. Ελάχιστα μάθαμε για την αεροπορική επιδρομή του Ισραήλ στο Ιράν τον περασμένο Απρίλιο, μετά το αποτυχημένο κτύπημα των ιρανικών πυραύλων. Και οι δύο πλευρές, για ευνόητους λόγους, τήρησαν σιγή ιχθύος. Πάντως, οι Ιρανοί γνωρίζουν τι ακριβώς συνέβη και για αυτό είναι πολύ προσεκτικοί στις κινήσεις τους.
Χθες, από το βήμα της Γ.Σ του ΟΗΕ, ο Β. Νετανιάχου δήλωσε: «δεν υπάρχει μέρος στο Ιράν που το μακρύ χέρι του Ισραήλ δεν μπορεί να φτάσει». Δε χρειάζεται ανάλυση αυτή η προειδοποίηση. Έτσι η ηγεσία του Ιράν παρακολουθεί απλώς την εξόντωση της Χεζμπολάχ στον Λίβανο, χωρίς καμιά αντίδραση. Θα παραμείνει απαθής μέχρι το τέλος; Θα αφήσει να καταστραφεί από τους ισραηλινούς βομβαρδισμούς ο πληρεξούσιος της στον Λίβανο, αλλά και στη Συρία; Θα αφήσει τον νότιο Λίβανο να γίνει κάτι σαν τη Γάζα; Αν ναι, θα έχει υποστεί μια στρατηγική ήττα. Αν αντιδράσει, τι θα κάνει; Τι περιθώρια κινήσεων έχει; Μια δύσκολη εξίσωση για τους μουλάδες, οι οποίοι είναι αλήθεια έχουν αναπτυγμένο το ένστικτο της αυτοσυντήρησης.
Γνωρίζουν ότι με το Ισραήλ δεν μπορούν να τα βάλουν, χωρίς να διακυβευτεί η ασφάλεια του καθεστώτος τους. Η πιο συνετή επιλογή που έχουν είναι να συμβουλεύσουν την ηγεσία της Χεζμπολάχ να συνθηκολογήσει, αποσύροντας τις δυνάμεις της από τον νότιο Λίβανο. Είναι άγνωστο όμως αν μια τέτοια λύση θα την αποδεχτεί το Ισραήλ, καθώς έχει την ευκαιρία να καταφέρει σημαντικά πλήγματα στην οργάνωση καταστρέφοντας τις υποδομές της και εκτελώντας στελέχη της. Συγχρόνως, και αυτό ήδη διαφαίνεται, αναβιώνει η αντιπαλότητα των Λιβανέζων προς τους Σιίτες της Χεζμπολάχ. Τους θεωρούν υπεύθυνους για ό,τι τους συμβαίνει.
Θα αποτολμήσει χερσαίες επιχειρήσεις στον νότιο Λίβανο ο IDF; Παρακινδυνευμένη αυτή η εκτίμηση. Πιθανόν, να συνεχιστούν οι στοχευμένοι βομβαρδισμοί και η εισβολή θα πραγματοποιηθεί μόνον εάν θα είναι σίγουρη η επιτυχία της, αλλά τέτοια βεβαιότητα δεν υπάρχει. Πάντως, φαίνεται ότι στη Γάζα το «παιχνίδι» έχει ουσιαστικά λήξει και ο Νετανιάχου από τη Νέα Υόρκη ζήτησε από την τρομοκρατική οργάνωση την άνευ όρων παράδοση και την απελευθέρωση όλων των ομήρων.
Όταν οι τρομοκράτες εξαπέλυαν την επίθεσή τους κατά του Ισραήλ δεν περίμεναν αυτή την ένταση της απάντησής του. Και καταστράφηκαν. Και η ηγεσία της Χεζμπολάχ δε διδάχτηκε από αυτό που συνέβη στη Χαμάς και ακολουθεί τον ίδιο δρόμο. Όσον αφορά το Ιράν, φαίνεται ότι αυτό που προέχει είναι η ασφάλεια του καθεστώτος του.
