Στην Ιστορία αρέσει να παίζει παιχνίδια. Τέτοιες μέρες του 1943 έγινε στο Κούρσκ η μεγαλύτερη αρματομαχία του Β΄Π.Π. Ήταν μια προσπάθεια του Χίτλερ για να αλλάξει τη ροή του πολέμου μέσα στο σοβιετικό έδαφος. Ήταν τόσο σημαντική αυτή η μάχη, ώστε μετέφερε μια τεθωρακισμένη μεραρχία από την Ιταλία, αποδυναμώνοντας τις εκεί δυνάμεις του Άξονα. Τελικά, η γερμανική επίθεση εκφυλίστηκε, με τεράστιες απώλειες. Τα σοβιετικά τανκς, έχοντας πολύ πιο κοντά τις γραμμές ανεφοδιασμού και αναπλήρωσης, βγήκαν νικητές από αυτή την αρματομαχία.
Αυτά τότε. Σήμερα γινόμαστε μάρτυρες μιας πρωτοφανούς κατάστασης. Ο ουκρανικός στρατός έχει εισβάλει σε αυτή την ιστορική περιοχή, έχει προελάσει περί τα 10 χιλιόμετρα και συνεχίζει. Φαίνεται πως αυτός ο ελιγμός αιφνιδίασε τους Ρώσους στρατηγούς. Τώρα τρέχουν και δε φτάνουν. Το κρίσιμο ερώτημα είναι πότε θα αναδιατάξουν τις δυνάμεις τους και μέχρι τότε τι εδάφη θα έχουν απολέσει.
Κάποιοι στρατιωτικοί αναλυτές ισχυρίστηκαν πως η εισβολή των ουκρανικών στρατευμάτων σε ρωσικό έδαφος είναι καταδικασμένη σε αποτυχία. Τα ίδια έλεγαν στις 24 Φεβρουαρίου 2022 όταν προέβλεπαν την πτώση του Κιέβου εντός των προσεχών ημερών. Τελικά, οι Ουκρανοί όχι μόνον αντέχουν, αλλά αντεπιτίθενται.
Εννοείται πως σημαντικό ρόλο σε αυτή τη σθεναρή αντίσταση παίζει η στρατιωτική βοήθεια της Δύσης. Τις πρώτες όμως κρίσιμες ημέρες ο ουκρανικός στρατός πολεμούσε τον εισβολέα -ο οποίος διέθετε συντριπτική υπεροχή σε όλους τους τομείς- μόνος του και άντεξε. Έναν πόλεμο ολίγων ημερών τον μετέτρεψε σε έναν μακροχρόνιο πόλεμο φθοράς. Από την άλλη πλευρά και ο ρωσικός στρατός έχει καταφύγει στη στρατιωτική βοήθεια από τις δυνάμεις του άξονα του Κακού, καθώς αδυνατεί να αναπληρώσει τις απώλειές του από τα ρωσικά εργοστάσια.
Προφανώς, ουδείς γνωρίζει την κατάληξη της ουκρανικής εισβολής στο ρωσικό έδαφος. Όμως οι εικόνες των ουκρανικών τανκς να προελαύνουν μέσα από ρωσικά χωριά, χωρίς να καταστρέφουν σπίτια και να δολοφονούν Ρώσους πολίτες αποτελούν μια γροθιά στο πρόσωπο του Πούτιν. Η εικόνα του έχει τσαλακωθεί.
Όσον αφορά τους εγχώριους πουτινόφιλους -με κανονική περιβολή ή με πολιτικά- προς το παρόν έχουν εξαφανιστεί. Θυμάμαι τις αναλύσεις τους οι οποίες πάντα -έστω υπαινικτικά για τους πιο διακριτικούς, εντελώς απροκάλυπτα για τους άλλους- πρόδιδαν την προτίμησή τους. Κάθε γεγονός το ερμήνευαν πως είχε αρνητικό αντίκτυπο για τους Ουκρανούς. Για να μη μιλήσω για τους δεξιούς εντός και εκτός Νέας Δημοκρατίας.
Επαναλαμβάνω πως κανένας δε γνωρίζει τι θα γίνει τελικά στο μέτωπο του Κούρσκ. Σχολιάζω τον αιφνιδιασμό που υπέστη το Κρεμλίνο και την αφωνία των απανταχού φίλων του Πούτιν. Και κυρίως χαίρομαι γιατί ο Ρώσος ηγεμόνας ντροπιάστηκε από έναν Ουκρανό ηθοποιό.
