Την επιλογή για έναν πόλεμο χωρίς κανόνες την έκανε η ηγεσία της Χαμάς. Η εισβολή στο Ισραήλ και η σφαγή των αμάχων δεν ήταν στρατιωτική επιχείρηση, ήταν σκέτη μαζική δολοφονία. Ως εκ τούτου ο επιτιθέμενος έθεσε αυτός τους κανόνες του πολέμου.
Το Ισραήλ όμως επειδή δεν είναι τρομοκρατική οργάνωση, αλλά το μόνο δημοκρατικό κράτος στη Μέση Ανατολή, προσπαθεί να περιορίσει, στο βαθμό που μπορεί, την ανθρωπιστική καταστροφή. Διότι δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως ο τελικός στόχος του είναι να καταστεί η Χαμάς ακίνδυνη για την ασφάλειά του. Για την επίτευξη αυτού του στόχου κάνει ό,τι μπορεί για να ελαχιστοποιηθούν οι παράπλευρες απώλειες. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο και προειδοποιεί για τα αεροπορικά του πλήγματα και συνεχώς ανανεώνει τις προθεσμίες που δίνει για την εκκένωση από τους αμάχους της βόρειας Γάζας.
Ας έχουμε κατά νου πως το Ισραήλ εκτελεί μια στρατιωτική επιχείρηση και όχι μια επιδρομή εκδίκησης. Τον ισραηλινό στρατό δεν τον ενδιαφέρει να σκοτώσει άμαχους Παλαιστίνιους. Αυτό συμβαίνει διότι η ηγεσία της Χαμάς κρύβει τις στρατιωτικές εγκαταστάσεις της σε νοσοκομεία, σε σχολεία, σε παιδικές χαρές. Αυτά είναι γνωστά. Και όταν οι στρατιωτικοί στόχοι, εκ προθέσεως και εκ συστήματος, βρίσκονται δίπλα ή μέσα σε τέτοιους χώρους είναι αναπόφευκτες οι απώλειες αμάχων.
Δηλαδή παρατηρούμε πως το Ισραήλ, ενώ είχε τη δυνατότητα ή την ευκαιρία, στο πλαίσιο του αρχαϊκού «οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος», να προχωρήσει σε τυφλά κτυπήματα, δεν το έπραξε. Το τι θα επακολουθήσει με τις χερσαίες επιχειρήσεις θα το δούμε, αλλά ας είμαστε ρεαλιστές. Ανθρωπιστική κρίση θα υπάρξει, διότι η μορφή του πολεμικού μετώπου είναι τέτοια που τις καθιστά αναπόφευκτες.
Όσοι εξακολουθούν και τηρούν την πολιτική των ίσων αποστάσεων, καλοπροαίρετα, δεν έχουν αντιληφθεί πως τα όσα συνέβησαν την 7η Οκτωβρίου με τους 1250 Ισραηλινούς νεκρούς –και κυρίως με το πώς σφαγιάστηκαν– θα αλλάξουν τον χάρτη στην περιοχή. Και αυτή η αλλαγή δε θα είναι μια απλή στρατιωτική επιχείρηση. Η στρατιωτική επιχείρηση θα είναι το μέσο. Το Ισραήλ θα κληθεί να δώσει την απάντηση στο ερώτημα: «και μετά, τι;» Και η απάντηση σε αυτό το ερώτημα δεν μπορεί να είναι παρά πολιτική και να αφορά στο καθεστώς της Γάζας. Το τι θα γίνει, θα φανεί, αλλά προηγείται το επώδυνο βήμα. Η πλήρης εκμηδένιση της Χαμάς, ώστε να μην μπορεί να πλήξει ξανά το Ισραήλ.
Με τις χερσαίες επιχειρήσεις το Ισραήλ θα λύσει ή θα επιδιώξει να λύσει το πρόβλημα της ασφάλειάς του, ένα πρόβλημα που το θεωρούσε λυμένο με τον πόλεμο του Γιομ-Κιπούρ και τη συμφωνία του Καμπ Ντέιβιντ. Σε αυτή τη φάση βρισκόμαστε την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές και δε γνωρίζουμε την έκταση των επιχειρήσεων, το εύρος του μετώπου ή των μετώπων, καθώς και όλους τους παίκτες.
Και στην προκειμένη περίπτωση δεν πρόκειται για την τηλεοπτική σειρά «Fauda».
