Η ολοκλήρωση των αμερικανορωσικών συζητήσεων στη Γενεύη δεν διαφώτισε περισσότερο για την τροπή που μπορεί να πάρει η κατάσταση συναγερμού μεταξύ των δύο δυνάμεων. Άλλωστε η τεταμένη κατάσταση στην Ουκρανία, χώρα-μήλο του έριδος για τους δύο, παραμένει.
Τόσο η Ουάσιγκτον, όσο και η Μόσχα διατήρησαν τις αρχικές θέσεις τους, τις οποίες ούτε καν δέχονται η κάθε μία ως βάση συζήτησης. Η Ρωσία εμφανίζεται αμετακίνητη για τις εγγυήσεις ασφαλείας που απαιτεί από τη Δύση, ζητώντας να αποσυρθεί η πρόσκληση προς την Ουκρανία, αλλά και τη Γεωργία, για συμμετοχή στη Βορειοατλαντική Συμμαχία.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες κραδαίνουν την απειλή των οικονομικών κυρώσεων σε περίπτωση ρωσικών στρατιωτικών επιχειρήσεων, αλλά κρατούν ένα πιο χαμηλό προφίλ. Στην Ουάσιγκτον φαίνεται να θεωρούν πως η τρέχουσα ισορροπία είναι προς όφελος τους, αρκεί η Μόσχα να μην επαναλάβει κάποια κίνηση, τύπου Κριμαίας του 2014, που θα αλλάξει τα δεδομένα.
Ενδεχομένως αυτή την οπτική ασπάζονται και οι Ρώσοι, θεωρώντας πως η κατάσταση στην Ανατολική Ευρώπη βαίνει εις βάρος τους. Η ρητορική των Αμερικανών πως οι Ουκρανοί θα πρέπει να ορίζουν εκείνοι την τύχη τους, πρακτικά μεταφράζεται στην ένταξη, εν τοις πράγμασι, της Ουκρανίας στις επιχειρήσεις της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας. Άλλωστε στην κεφαλή του Κιέβου, βρίσκεται ο Βολοντιμίρ Ζελένσκι, θιασώτης της πλήρους ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ. Αλλά ακόμα κι αν ο Πούτιν πιστέψει πως η προεδρία Μπάιντεν δεν θα επιδιώξει την προώθηση της ουκρανικής υποψηφιότητας για συμμετοχή στο ΝΑΤΟ, η Μόσχα θεωρεί πως ο συνεχής εξοπλισμός και ο επιχειρησιακός συντονισμός σημαίνει πως η Ουκρανία εντάσσεται στην ουσία στη Βορειοατλαντική Συμμαχία, απλά χωρίς να ανακοινώνεται.
Ίσως είναι αυτός ο λόγος που ο Βλαντιμίρ Πούτιν έχει επιλέξει την παρούσα χρονική στιγμή, ώστε να δείξει την ισχύ του. Η ισχυρή στρατιωτική παρουσία στα ρωσοουκρανικά σύνορα είναι ενδεικτική αυτής της τάσης και αποτελεί ένα από τα βασικά κίνητρα των Ηνωμένων Πολιτειών να ξεκινήσουν αυτές τις συζητήσεις.
Η Μόσχα βέβαια αρνείται πως οι παραπάνω από 100.000 στρατιώτες στα σύνορα με την Ουκρανία αποτελούν κάτι διαφορετικό, από κινήσεις ρουτίνας στο πλαίσιο των προγραμματισμένων ασκήσεων. Ωστόσο, στη Δύση πιστεύουν πως ανά πάσα στιγμή, οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις μπορούν να προχωρήσουν σε επιθετικές επιχειρήσεις.
Η Ρωσία βέβαια έχει έναν ιδιαίτερα ανεπτυγμένο και θεσμοθετημένο σύστημα στρατιωτικής κινητοποίησης που της επιτρέπει τη συγκέντρωση ενός τόσο μεγάλου αριθμού στρατιωτών. Από την άλλη πλευρά όμως, το μέγεθος αυτής της στρατιωτικής δύναμης είναι δύσκολο να διατηρηθεί για τόσο μεγάλο διάστημα.
Κατά συνέπεια, το επόμενο διάστημα αναμένεται με μεγάλο ενδιαφέρον. Είναι η ρωσική επίδειξη ισχύος ένας τρόπος να διεκδικήσει την χάραξη της δικής της σφαίρας επιρροής στην ανατολική Ευρώπη ή υπάρχει η πρόθεση για κινήσεις στο έδαφος προς ενίσχυση της πολιτικής απορρόφησης της Κριμαίας; Προς το παρόν οι δύο χώρες προετοιμάζονται για τις επόμενες συζητήσεις μεταξύ Ρωσίας και ΝΑΤΟ, που διοργανώνονται αυτή την εβδομάδα.
