Οι αρχές του Ιράν έδωσαν στη δημοσιότητα τον κατάλογο με τους επτά υποψηφίους που έλαβαν έγκριση να συμμετάσχουν στις προεδρικές εκλογές του Ιουνίου, στον οποίο κυριαρχούν οι υπερσυντηρητικοί.
Όπως ήταν αναμενόμενο η υποψηφιότητα του πρώην προέδρου Μαχμούντ Αχμαντινεζάντ απορρίφθηκε, όπως είχε συμβεί και το 2017. Ωστόσο έκπληξη αποτέλεσε η απόρριψη των υποψηφιοτήτων του Αλί Λαριτζανί, του συντηρητικού, πρώην προέδρου του κοινοβουλίου όπως και αυτή του μεταρρυθμιστή αντιπροέδρου Εσάκ Τζαχανγκουιρί.
Σύμφωνα με τον κατάλογο που έδωσε στη δημοσιότητα το ιρανικό υπουργείο Εσωτερικών και δημοσίευσε το πρακτορείο Irna, υποψήφιοι για τις προεδρικές εκλογές της 18ης Ιουνίου είναι ο Αμιρχοσεΐν Γκαζιζαντέχ- Χασεμί (υπερσυντηρητικός), ο διοικητής της κεντρικής τράπεζας Αμπντολνασέρ Χεματί (μεταρρυθμιστής), ο Σαΐντ Τζαλιλί, πρώην γενικός γραμματέας του Ανώτατου Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας (υπερσυντηρητικός), ο Μοχσέν Μεχραλιζαντέχ, πρώην αντιπρόεδρος (μεταρρυθμιστής), ο επικεφαλής της δικαστικής αρχής Εμπραχίμ Ραϊσί (υπερσυντηρητικός), ο στρατηγός Μοχσέν Ρεζαΐ, πρώην διοικητής των Φρουρών της Επανάστασης (υπερσυντηρητικός) και ο βουλευτής Αλιρεζά Ζακανί (υπερσυντηρητικός).
Ο Ραϊσί, στενός σύμμαχος του αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ, είχε συγκεντρώσει το 38% των ψήφων στις προεδρικές εκλογές του 2017 και θεωρείται φαβορί να κερδίσει. O εξηντάχρονος Ραϊσί, που κατηγορείται ότι στη δεκαετία του 1980 ήταν υπεύθυνος για μαζικές εκτελέσεις πολιτικών κρατουμένων και είχε χάσει τις εκλογές του 2017 απέναντι στον Ρουχανί, προβάλλει το έργο που έχει κάνει για τη μεταρρύθμιση του δικαστικού συστήματος και υπογραμμίζει ότι μπορεί να δώσει τη μάχη για την καταπολέμηση της διαφθοράς, την ώρα που επιμένει σε μια σκληρή γραμμή στην εξωτερική πολιτική. Σημειώνεται ότι ο πρόεδρος είναι μεν επικεφαλής της κυβέρνησης, αλλά εξαρτάται από τον Ανώτατο Ηγέτη, μια θέση που κατέχει σήμερα ο Αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ, ο οποίος ασκεί την πραγματική εξουσία, τόσο σε εσωτερικούς όσο και σε εξωτερικούς τομείς πολιτικής.
Ο απερχόμενος, μετριοπαθής πρόεδρος Χασάν Ροχανί, ο οποίος επανεξελέγη το 2017, δεν μπορεί να υποβάλει εκ νέου υποψηφιότητα, καθώς το Σύνταγμα του 1979 απαγορεύει τρεις συνεχείς θητείες.
Στο περίπλοκο σύστημα της Ισλαμικής Δημοκρατίας υπάρχει μεν χώρος για να μπορούν να εκφραστούν οι ψηφοφόροι, κάτι που μπορεί να εξηγήσει και την αντοχή του καθεστώτος, εφόσον δεν πρόκειται για κάποια εκδοχή «δικτατορίας» αλλά περιλαμβάνει και πραγματικές μορφές πολιτικής διαπάλης, όμως την ίδια στιγμή υπάρχουν και συγκεκριμένα «φίλτρα» για να εξασφαλίζουν ότι οι υποψήφιοι θα κινούνται εντός ορίων κάτι που εξασφαλίζει το το Συμβούλιο των Θεματοφυλάκων.
Βάσει του Συντάγματος και των κατοπινών αναθεωρήσεών του, το Συμβούλιο των Θεματοφυλάκων, αποτελείται από 6 κληρικούς διορισμένους από τον Οδηγητή και 6 νομικούς διορισμένους από το Κοινοβούλιο (Majlis) και έχει τη δυνατότητα αναπομπής νόμων και την εξουσία να προεγκρίνει τις υποψηφιότητες στις εκλογές, βάσει της «καταλληλότητας» των υποψηφίων και της συμβατότητάς τους προς τις αρχές της Ισλαμικής Επανάστασης.
