Ανοικτή κρίση μεταξύ του Βερολίνου και του Ισραήλ

Ανοικτή κρίση μεταξύ του Βερολίνου και του Ισραήλ

Η κρίση στις σχέσεις μεταξύ Γερμανίας και Ισραήλ σοβούσε επί μήνες και πλέον έχει φτάσει σε ένα άνευ προηγουμένου επίπεδο έπειτα από περισσότερο από μισό αιώνα ιδιαίτερα στενών δεσμών εξαιτίας της ευθύνης του Βερολίνου στο Ολοκαύτωμα.

Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Benjamin Netanyahu ακύρωσε χθες Τρίτη μια συνάντηση με τον Γερμανό υπουργό Εξωτερικών και αντικαγκελάριο Sigmar Gabriel, διότι αυτός συναντήθηκε με εκπροσώπους δύο ισραηλινών μη κυβερνητικών οργανώσεων που επικρίνουν την κυβέρνηση. «Λυπάμαι πολύ για αυτό», σχολίασε ο Gabriel.

Το διπλωματικό αυτό φάλτσο θα αμαυρώσει «την ειδική σχέση» που συνδέει τη Γερμανία με το Ισραήλ περισσότερα από 70 χρόνια μετά τη γενοκτονία περισσότερων από 6 εκατομμυρίων Εβραίων από τους ναζί.

Και η κρίση αυτή ενδέχεται να προκαλέσει στροφή 180 μοιρών σε μια σχέση η οποία πλέον δεν καθορίζεται μόνο από τις τύψεις των Γερμανών.

«Η ειδική αντιμετώπιση του Ισραήλ για ιστορικούς λόγους έχει φτάσει στα όριά της με την κυβέρνηση Netanyuahu», σχολιάζει σήμερα το περιοδικό Der Spiegel. «Το ιστορικό μας λάθος δεν μπορεί να αναγκάσει τη Γερμανία να δεχθεί το γεγονός ότι η ισραηλινή κυβέρνηση απομακρύνεται ολοένα και περισσότερο από τις αξίες που μέχρι τώρα ήταν κοινές», προσθέτει.

Στην πραγματικότητα «εδώ και περίπου 20 χρόνια υπάρχει η τάση στη Γερμανία να “εξομαλυνθούν” οι σχέσεις με το Ισραήλ. Γενικά το “εξομαλύνω” έχει θετική χροιά, όμως εδώ ισχύει το αντίθετο. Πρόκειται για τον τερματισμό της ειδικής σχέσης με το Ισραήλ», εκτιμά ο Έλνταντ Μπεκ συγγραφέας του βιβλίου: «Η Μέρκελ, το Ισραήλ και οι Εβραίοι».

Σύμφωνα με τον ερευνητή των γερμανοϊσραηλινών σχέσεων, πρόκειται για μια βαθιά αλλαγή στη γερμανική κοινωνία και κυρίως μεταξύ των νέων «που θέλουν να διώξουν αυτή τη σκιά που εμποδίζει (τη Γερμανία) να είναι ένα κράτος όπως τα άλλα».

Μετά τη λήξη του Β' Παγκόσμιου Πολέμου το νέο εβραϊκό κράτος αποφάσισε να μποϊκοτάρει τη Δυτική Γερμανία μέχρι την υπογραφή το 1952 μιας «συμφωνίας οικονομικής αποζημίωσης», ενώ το 1965 οι δύο χώρες απέκτησαν διπλωματικές σχέσεις.

Τα 50 χρόνια αυτής της φιλίας γιορτάστηκαν το 2015 στο Βερολίνο και την Ιερουσαλήμ. Ήταν μια ευκαιρία για τη Γερμανία να επαναλάβει τη σταθερή της στήριξη στο εβραϊκό κράτος, για το οποίο η καγκελάριος Angela Merkel είχε πει το 2008 ότι η ύπαρξή του είναι «προς το εθνικό συμφέρον της Γερμανίας».

Τα πρώτα σύννεφα στις διμερείς σχέσεις εμφανίστηκαν τον Ιανουάριο όταν το γερμανικό υπουργείο Εξωτερικών είχε ανακοινώσει για πρώτη φορά ότι «αμφιβάλλει» για την επιθυμία του Netanyahu να υπάρξει μια λύση δύο κρατών με τους Παλαιστίνιους, μετά την επικύρωση στο ισραηλινό κοινοβούλιο ενός νομοσχεδίου που επέτρεπε στο Ισραήλ να οικειοποιηθεί εδάφη Παλαιστινίων στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη.

Αμέσως μετά τον Φεβρουάριο η Merkel ανακοίνωσε επισήμως εξαιτίας προβλημάτων στο πρόγραμμά της, τις ετήσιες διαβουλεύσεις μεταξύ των κυβερνήσεων των δύο χωρών.

Για διπλωματικούς λόγους «η ακύρωση των κυβερνητικών διαβουλεύσεων παρουσιάστηκε ως τεχνικό πρόβλημα. Υπήρξε επιθυμία να μην κλιμακωθεί αυτό το θέμα», επεσήμανε ο Φόλκερ Μπεκ πρόεδρος μιας επιτροπής του γερμανικού κοινοβουλίου που είναι αρμόδια για τις σχέσεις με το Ισραήλ.

«Η Merkel προσπάθησε να είναι ευγενική, όμως η ισραηλινή κυβέρνηση κατάλαβε τα υπονοούμενα», εκτίμησε ο Mose Zimmerman ειδικός σε θέματα Γερμανίας στο εβραϊκό πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ.

Ωστόσο η συνάντηση του Gabriel με εκπροσώπους επικριτικών προς την κυβέρνηση ισραηλινών ΜΚΟ αντιμετωπίστηκε επικριτικά από τον γερμανικό Τύπο.

«Συναντάμε τις ΜΚΟ της αντιπολίτευσης σε ένα απολυταρχικό καθεστώς, όχι σε μια δημοκρατία, σύμμαχό μας», σχολίασε η Frankfurter Allgemeine.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ