Βάλτε σε ένα δωμάτιο τρία άτομα που δεν αντέχουν το ένα το άλλο και καταδικάστε τα να μείνουν εκεί για μια αιωνιότητα βασανίζοντας ο ένας τον άλλον, ενώ θα παρακολουθείτε την μακάβρια εξέλιξη της ιστορίας. Τι έχουμε τότε; Διερωτάται ο αρθρογράφος της Guardian Λάρι Έλιοτ θέλοντας να παρομοιάσει το ζήτημα του ελληνικού χρέους με το θεατρικό έργο του Ζαν Πολ Σαρτρ «Κεκλεισμένων των Θυρών».
Στο δημοσίευμα ο Αλέξης Τσίπρας, ο Βόλφγκανγκ και η Κριστίν Λαγκάρντ παρουσιάζονται ως «καταραμένες ψυχές» που διαπληκτίζονται σε ένα δωμάτιο για μία αιωνιότητα, ενώ προσθέτει και ένα νέο παράγοντα, τον Ντόναλντ Τραμπ τον οποίον μάλλον δεν ενδιαφέρει ιδιαίτερα η ελάφρυνση του ελληνικού χρέους.
Ο κ. Έλιοτ παρουσιάζει το «έργο» και τον ρόλο των τεσσάρων πρωταγωνιστών. Αρχίζει με την ελληνική οικονομία η οποία έχει συρρικνωθεί σε ποσοστό μεγαλύτερο του 25% και το αδιέξοδο που έχει δημιουργηθεί με την αξιολόγηση λόγω των διαφωνιών που συνεχίζουν να υπάρχουν.
Πρωταγωνιστικό ρόλο έχει ο έλληνας πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος υποχώρησε στην πίεση των δανειστών το καλοκαίρι του 2015 αν και προεκλογικά είχε πρόγραμμα κατά της λιτότητας, συμφώνησε τελικά σε πιο δρακόντειους όρους διάσωσης από τις προηγούμενες ελληνικές κυβερνήσεις. «Για έναν αυξανόμενο αριθμό Ελλήνων, ο Τσίπρας δεν είναι πλέον αντικομφορμιστής. Είναι απλά ένας ακόμη άνθρωπος με κοστούμι», γράφει χαρακτηρίστηκα ο κ. Έλιοτ, ενώ υπενθυμίζει την ένταση που προκλήθηκε από το μποναμά στους συνταξιούχους και το προσωρινό πάγωμα των βραχυπρόθεσμων μέτρων για το χρέος.
Στην συνέχεια ο αρθρογράφος επισημαίνει πως ο κ. Σόιμπλε βρίσκεται αντιμέτωπος με πολιτικές πιέσεις, καθώς οι Γερμανοί πιστεύουν ότι ήδη έχει δοθεί αρκετή βοήθεια στην Ελλάδα, μία χώρα που θεωρούν ότι δεν κάνει αρκετά για να βοηθήσει τον εαυτό της.
Από την πλευρά της η κα. Λαγκάρντ αντιμετωπίζει το πρόβλημα των κανόνων του ΔΝΤ που δεν του επιτρέπουν να βάλει χρήματα αν το χρέος δεν είναι βιώσιμο και «υπάρχουν αναφορές από την Ουάσιγκτον ότι το ΔΝΤ εκτιμά πως το ελληνικό χρέος θα φτάσει το 275% του ΑΕΠ μέχρι το 2060 και θα ενταχθεί έτσι στην κατηγορία του «μη βιώσιμου».
«Το ''''Κεκλεισμένων των Θυρών'''' είναι γνωστό στα αγγλικά ως ''''Χωρίς έξοδο''''. Για την Ελλάδα, αν η ζωή γίνει ακόμη πιο αφόρητη, υπάρχει μία έξοδος διαφυγής», καταλήγει ο αρθρογράφος του Guardian.
