Διάβασα την οδηγία της ΔΟΕ (Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδος) προς τους Συλλόγους δασκάλων και παρά λίγο να πέσω σε κατάθλιψη. Θυμήθηκα και τις διαμαρτυρίες κάποιων συνδικαλιστών και οπισθοδρομικών αρνητών της προόδου, που απαιτούσαν να μη συγχωνευτούν δύο τάξεις με 12 και 14 μαθητές, διότι το πλήθος 26 μαθητών σε μία τάξη είναι υπερβολικός (!!!). Δεν μπορούσα, βέβαια, να μη θυμηθώ και τις κορώνες του Α. Τσίπρα και του Ν. Φίλη, που διακήρυσσαν σε κάθε ευκαιρία ότι οι νόμοι για την αξιολόγηση των σχολικών μονάδων δεν θα περάσουν τώρα, ενώ όταν γίνουν κυβέρνηση θα τους καταργήσουν.
Ας δούμε λοιπόν πώς απευθύνεται στους δασκάλους η οδηγία της ΔΟΕ με αρ. πρωτ. 1940 και ημερομηνία 19/10/2021: «Όπως έχουμε ήδη τονίσει, ο αγώνας ενάντια στην επιβολή της εσωτερικής και εξωτερικής αξιολόγησης της σχολικής μονάδας, όπως αυτή προβλέπεται από την . . . . . . , είναι αγώνας διαρκείας, πολύμορφος και από την πλευρά του Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. δηλώνουμε ότι δεσμευόμαστε ότι θα πάμε μέχρι τέλους. Με αυτό το σκεπτικό αποστέλλουμε ενιαία κείμενα για την αποτίμηση της σχολικής χρονιάς 2020-2021 και τίτλους σχεδίων δράσης για τον προγραμματισμό (σε επόμενη φάση θα σταλούν αναλυτικά τα αντίστοιχα σχέδια) και καλούμε τους Συλλόγους Διδασκόντων να τα υιοθετήσουν αυτούσια χωρίς καμία απολύτως διαφοροποίηση. Στην λογική του Υπουργείου Παιδείας και των μηχανισμών του απαντάμε ενιαία.».
Ανέτρεξα λοιπόν στην αντίστοιχη Υπουργική Απόφαση, προκειμένου να διαβάσω τις σχετικές διατάξεις, που ψήφισε η Βουλή των Ελλήνων, δηλαδή την υπ’ αρ. 108906/ΓΔ4/10-9-2021 Υ.Α. «Συλλογικός προγραμματισμός, εσωτερική και εξωτερική αξιολόγηση των σχολικών μονάδων» (ΦΕΚ Β 4189/10-9-2021), κατ’ εντολήν των άρθρων 33, 34 και 35 του ν. 4692/2020, όπως συμπληρώθηκαν από τις διατάξεις του ν.4823/2021.
Το άρθρο 1 αναφέρει ότι «Σκοπός και στόχοι της εσωτερικής αξιολόγησης - αυτοαξιολόγησης της σχολικής μονάδας είναι η συνεχής βελτίωση της ποιότητας του παρεχόμενου εκπαιδευτικού έργου σε επίπεδο σχολικής μονάδας και κατ' επέκταση στο σύνολο του εκπαιδευτικού συστήματος. Η αξιολόγηση είναι μια διαρκής και δυναμική διαδικασία, στην οποία εμπλέκεται το σύνολο της σχολικής κοινότητας για τον εντοπισμό των θετικών σημείων, των αδυναμιών, των περιθωρίων βελτίωσης και των αναγκών που συνδέονται με το έργο που παρέχει η σχολική μονάδα. H διαδικασία αυτή αποτελεί τη βάση για τον προγραμματισμό του εκπαιδευτικού έργου, καθώς και για τον σχεδιασμό και την υλοποίηση δράσεων που θα συμβάλουν στη βελτίωση της ποιότητας των τριών βασικών λειτουργιών της σχολικής μονάδας: α) Της παιδαγωγικής και μαθησιακής λειτουργίας, β) της διοικητικής λειτουργίας, και γ) της λειτουργίας της ως επαγγελματικής κοινότητας μάθησης, που προωθεί την επαγγελματική ανάπτυξη των εκπαιδευτικών. Βασικός φορέας της διαδικασίας του προγραμματισμού και της εσωτερικής αξιολόγησης είναι η ίδια η σχολική μονάδα».
Αυτή λοιπόν είναι η... «τιμωρητική διαδικασία, που στοχεύει στην ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης και την ενίσχυση των μονοπωλίων», που θα καταργήσει ο κ. Τσίπρας όταν γίνει και πάλι πρωθυπουργός. Η επιτομή της ανοησίας, της κακοήθειας, της ασυναρτησίας και της δημαγωγίας.
Αξίζει να αναφέρουμε ότι κάποτε μαθαίναμε γράμματα σε τάξεις που έτρεχαν νερά από τα ταβάνια και δεν υπήρχε θέρμανση. Σε τάξεις, που είχαν 50 και 60 μαθητές, εάν ήσαν εξαθέσια και όχι τριθέσια, όπως ήταν πολλά δημοτικά σχολεία. Υπήρχαν βέβαια και τα «Σχολεία των Ελίτ», όπως χαρακτηρίζει ο Α. Τσίπρας και οι όμοιοί του τα Πρότυπα Σχολεία (π.χ. Βαρβάκειος Πρότυπος Σχολή) στα οποία οι τάξεις είχαν τον ελάχιστο αριθμό μαθητών, ήτοι 40.
Κι όμως, μαθαίναμε και ρουφούσαμε τα λόγια των δασκάλων μας, διότι είχαμε καθηγητές, που είχαν ως στόχο να μας μάθουν γνώσεις, να μας μεταφέρουν εμπειρίες, να μας εμφυσήσουν αισιοδοξία για τη ζωή και να μας μάθουν ότι «Αιέν αριστεύειν και υπείροχον έμμεναι άλλων, μηδέ γένος πατέρων αισχυνέμεν» (Ιλιάδα Ζ'208).
Δεν αμφιβάλλω ότι και σήμερα υπάρχουν χιλιάδες δασκάλων και καθηγητών, που έχουν το πάθος της μεταφοράς γνώσεων στους μαθητές, που θυσιάζονται για το λειτούργημά τους, που επινοούν μεθόδους διδασκαλίας για να παρακινήσουν τα παιδιά στην αφομοίωση της γνώσης. Είναι αυτοί, που αυτοαξιολογούνται καθημερινά και που θέτουν κατά εκατοντάδες υποψηφιότητα κάθε χρόνο για ένα βραβείο αριστείας και αναγνώρισης των προσπαθειών τους. Είναι αυτοί, που βρίσκονται στον αντίποδα της θέσης, που έχουν επιλέξει οι κομματάρχες και οι συνδικαλιστές, που έχουν φέρει σε απόγνωση την κοινωνία.
Υπάρχει, όμως, Κράτος Δικαίου, Θεσμοί και Σύνταγμα στην Κοινοβουλευτική Δημοκρατία μας. Και ευτυχώς υπάρχει και ένας πρωθυπουργός;, ο οποίος τολμά και έρχεται σε σύγκρουση με τις συντεχνίες και τα οργανωμένα συμφέροντα. Υπάρχει και μία υπουργός παιδείας, η οποία είναι νέα, μορφωμένη, φιλόδοξη και μέχρι σήμερα έχει τολμήσει να εναντιωθεί στην ισοπέδωση και στην αδράνεια, που επιδιώκουν τα κόμματα της Αριστεράς, οι μετριότητες όλων των κομμάτων και οι θιασώτες της ήσσονος προσπάθειας. Ας τολμήσουν, τώρα και όχι αύριο, να θέσουν στο περιθώριο όλους αυτούς, που αγνοούν τους νόμους της Πολιτείας και παροτρύνουν τους εκπαιδευτικούς σε απείθεια και υπονόμευση της κοινωνίας.
* Ο Ιωακείμ Γρυσπολάκης είναι πρώην πρύτανης του Πολυτεχνείου Κρήτης και μαθηματικός
