Η εξαφάνιση των δικογραφιών δεν είναι πάντοτε τυχαία

Η εξαφάνιση των δικογραφιών δεν είναι πάντοτε τυχαία

Ο κ. Υπουργός Προστασίας του Πολίτη παράδωσε στον κ. Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου ένα πλήρη φάκελο που αφορούσε τις δραστηριότητες του υπόκοσμου, τα διάφορα δίκτυα εγκληματικότητας, τις ημεδαπές και αλλοδαπές συμμορίες, πληροφορίες για το εμπόριο ναρκωτικών, εμπόριο λευκής σαρκός, χαρτοπαίγνιο και διάφορες άλλες εγκληματικές δραστηριότητες, που με την εποπτεία ειδικού εισαγγελέως σιγά-σιγά θα εξιχνιασθούν και θα οδηγηθούν οι υπεύθυνοι στη Δικαιοσύνη.

Στο φάκελο όμως περιέχονται βάσιμα παράπονα και αιτιάσεις για την αποτελεσματικότητα και ανεπαρκή λειτουργία των δικαστηρίων με το πλέον επίκαιρο στην πρόσφατη δολοφονία από τον υπόκοσμο στη Μεταμόρφωση ενός κακοποιού ο φάκελος του οποίου με κακουργηματική παραπομπή έχει εξαφανιστεί από το 2011.

Το φαινόμενο εξαφανίσεως φακέλων δικογραφιών με διαφόρους τρόπους από την ολοσχερή καταστροφή ή βαθύ θάψιμο στο αρχείο είναι συνηθέστατο με πρόσφατο την περίπτωση δικαστικού λειτουργού στην Κέρκυρα που εξαφάνισε 512 φακέλους υποθέσεων ή σε άλλη περίπτωση, όπου οι δικογραφίες συγκεκριμένης δικαστού βρέθηκαν πεταμένες στο φωταγωγό του σπιτιού της.

Όταν προκύπτουν τέτοιες περιπτώσεις οι δικαστικές αρχές δεν τις δημοσιοποιούν για να προφυλάξουν το κύρος της Δικαιοσύνης και στις πιο σοβαρές περιπτώσεις υπάρχει εσωτερικός έλεγχος με μεγάλη δόση επιείκειας.

Το θάψιμο των υποθέσεων δεν γίνεται μόνο με την εξαφάνιση των φακέλων, αλλά για τις πολύ σοβαρές περιπτώσεις γνωστών σκανδάλων με την ατέρμονα διαδικασία της ανακρίσεως, όπου οι δικογραφίες παραδίδονται από ανακριτή σε ανακριτή χωρίς καμιά διαδικαστική πράξη ή στη καλύτερη περίπτωση ζητείται η μετάφραση κάποιων εγγράφων μέχρις ότου το αδίκημα παραγραφεί.

Κλασσική όμως περίπτωση καθυστέρησης είναι οι αλλεπάλληλες αναβολές που χορηγούν αφειδώς τα δικαστήρια για σημαντικά αίτια στο πρόσωπο του δικηγόρου ή για λόγους υγείας συνήθως για δικαστική ασθένεια δηλαδή που δεν μπορεί να διαπιστωθεί.

Η ευκολία με την οποία χορηγούνται οι αναβολές εκδικάσεως έχει δημιουργήσει την πεποίθηση, ότι κάθε διάδικος δικαιούται τουλάχιστον μία αναβολή. Σαφώς όμως το κώλυμα δικηγόρου πρέπει να περιορισθεί στις περιπτώσεις που ο δικηγόρος απουσιάζει εκτός έδρας, όχι όταν δικάζει στη διπλανή αίθουσα.

Οι εξαφανίσεις των δικογραφιών ή το θάψιμο στο αρχείο ή η συνεχής τοποθέτηση της τελευταίας στο πινάκιο ώστε να μην προφθάσει να δικασθεί και να αναβληθεί σπανίως γίνεται τυχαία. Στις περισσότερες περιπτώσεις κάποιο χέρι επεμβαίνει, χωρίς αυτό να μπορεί να βρεθεί, όπως και το αντάλλαγμα για το οποίο συνέβη, στο χάος που επικρατεί στα δικαστήρια με τα βουνά των δικογραφιών.

Πίστευα ότι πλέον με την ηλεκτρονική παρακολούθηση των υποθέσεων θα είχε βελτιωθεί κατά πολύ η κατάσταση, αλλά και πάλι κάποιες δικογραφίες εξαφανίζονται ίσως με μεγαλύτερο κόστος.

Σε κάθε περίπτωση όμως η βραδύτητα απονομής πολιτικής και ποινικής δικαιοσύνης έχει φθάσει σε αρκετές περιπτώσεις στα όρια της αρνησιδικίας. Μου έχει καταγγελθεί ότι για κάποιες πολιτικές υποθέσεις καθυστερεί η έκδοση τους μέχρι και τρία χρόνια και οι διάδικοι φοβούνται να καταγγείλουν το γεγονός.

Σαφώς υπάρχουν κάποιοι δικαστές που λόγω βραδυπορίας εκθέτουν τους αρίστους συναδέλφους τους χωρίς κυρώσεις λόγω της μη ικανοποιητικής λειτουργίας του συστήματος επιθεωρήσεως των δικαστών, όπως διαπίστωσε και η επιτροπή Πισσαρίδη. Πότε επιτέλους η δικαιοσύνη θα κάνει την αυτοκάθαρσή της;

*Ο Λέανδρος Τ. Ρακιντζής είναι Αρεοπαγίτης ε.τ.