Στην Ελλάδα της σταδιακής και κλιμακωτής άρσης των περιορισμών που επέφερε στις ζωές μας η πανδημία, οι συζητήσεις για τον εμβολιασμό, τα -κακώς αποκαλούμενα ως τέτοια- προνόμια και την επόμενη ημέρα μετά την πανδημία αποτελούν καθημερινό φαινόμενο.
Και πώς θα μπορούσε άλλωστε να είναι διαφορετικά τα πράγματα, αφού όλοι ανεξαιρέτως αναγκαστήκαμε να βιώσουμε αλλαγές στην καθημερινότητά μας, στη δουλειά μας, σε κάθε μας δραστηριότητα;
Μετά από πολύ καιρό περιορισμών, χάρη στην πρόοδο της επιστήμης και τις προσπάθειες των υγειονομικών, είμαστε και πάλι σε θέση να επιστρέφουμε σε μεγάλο μέρος των δραστηριοτήτων μας, πάντοτε προσαρμοζόμενοι στα δεδομένα και με το βλέμμα προς μια νέα κανονικότητα. O λόγος που είμαστε σε θέση να τα κάνουμε όλα αυτά μπορεί να αποτυπωθεί με μία λέξη: ο εμβολιασμός.
Χάρη στον μαζικό εμβολιασμό δισεκατομμυρίων ανθρώπων σε όλο τον πλανήτη, είμαστε πλέον σε τροχιά να νικήσουμε την πανδημία. Χάρη στον μαζικό εμβολιασμό εκατομμυρίων συμπολιτών μας, υψώνουμε τείχος ανοσίας και κερδίζουμε το δικαίωμα να κινούμαστε, να εργαζόμαστε και να διασκεδάζουμε με ελευθερία και ασφάλεια. Και πολύ συνειδητά χαρακτηρίζω τα προλεχθέντα ως δικαιώματα, διότι δεν αποτελούν προνόμια.
Ξέρετε τι θα συνιστούσε προνόμιο; Το να έχεις τη δυνατότητα να προστατευτείς από την πανδημία, προστατεύοντας ταυτόχρονα τους γύρω σου, χάρη σε μια άρτια οργανωμένη εθνική εκστρατεία εμβολιασμού που αποτελεί διεθνές πρότυπο, αλλά να επιλέγεις να μην το κάνεις και ταυτόχρονα να απαιτείς να ζεις ακριβώς όπως πριν εμφανιστεί στις ζωές μας ο κορονοϊός. Αυτό, ναι, θα ήταν προνόμιο.
Έχει ο καθένας το δικαίωμα να αποφασίσει αν θα εμβολιαστεί ή όχι; Φυσικά. Θα προτιμούσαμε να πατήσουμε ένα κουμπί και να εξαφανιστεί η πανδημία και μαζί της η αναγκαιότητα θέσπισης και τήρησης υγειονομικών πρωτοκόλλων; Εξυπακούεται. Πρέπει να συνεχίσουμε να εξαντλούμε κάθε δυνατότητα που έχουμε προκειμένου να πείσουμε όλους εκείνους τους συμπολίτες μας που μέχρι και σήμερα δεν έχουν εμβολιαστεί ώστε να το πράξουν; Με βεβαιότητα.
Όλες αυτές οι καταφατικές απαντήσεις δεν μπορούν, όμως, να σημαίνουν ότι η οικονομία αντέχει νέους περιορισμούς, ότι το σύστημα υγείας πρέπει να υποστεί και τέταρτο κύμα, ούτε βέβαια ότι μπορούμε συμπεριφερόμαστε σαν να μην υπάρχει πανδημία.
Νέες εξάρσεις της νόσου COVID-19 νομοτελειακά θα σημάνουν περισσότερους ανθρώπους που θα κινδυνεύσουν να νοσήσουν σοβαρά ή να χάσουν τη ζωή τους, επιβάρυνση της δημόσιας υγείας και του ΕΣΥ και μικρότερη δυνατότητα αντιμετώπισης μη-COVID περιστατικών.
Νέοι περιορισμοί στις δραστηριότητες θα σημάνουν χαμηλότερη κίνηση σε όλους τους κλάδους της οικονομίας, λιγότερα έσοδα, λιγότερες θέσεις εργασίας. Και αυτά μας αφορούν άπαντες, εμβολιασμένους και ανεμβολίαστους.
Με άλλα λόγια, το δικαίωμα του καθενός να εμβολιαστεί ή όχι, δεν του παρέχει και το προνόμιο της αδιαφορίας για το κοινωνικό σύνολο.
Η ζωή και η υγεία δεν είναι προνόμια. Είναι τα υπέρτατα δικαιώματα και αυτά οφείλουμε όλοι να διαφυλάξουμε, όπως κάναμε από την αρχή της πανδημίας. Με όπλο μας τον εμβολιασμό, το ίδιο θα συνεχίσουμε να κάνουμε και στην επόμενη φάση που ήδη διανύουμε.
Το μήνυμα, λοιπόν, είναι ξεκάθαρο: Εμβολιασμός σημαίνει προστασία της υγείας μας, αλλά και της υγείας και της ζωής των συμπολιτών μας. Και αυτό συνιστά το μεγαλύτερο προνόμιο. Σε αυτή τη μετάβαση προς την επόμενη ημέρα, θα προχωρήσουμε ενωμένοι και ασφαλείς.
* Ο Βασίλης Γακόπουλος είναι Δικηγόρος, Υπεύθυνος Πολιτικού Σχεδιασμού ΟΝΝΕΔ
