«Η συλλογή “Προ του τέλους - Στη σκιά του πολέμου στην Ουκρανία” άρχισε να γράφεται στις 20 Φεβρουαρίου ενώ ήταν διάσπαρτες οι φήμες περί εισβολής της Ρωσίας του Πούτιν στην Ουκρανία. Και δεν έχει τελειώσει. Γράφεται ακόμη. Μέχρι σήμερα περιλαμβάνει 58 ποιήματα που αναφέρονται σε όλες τις φάσεις του επικείμενου κακού που είναι ο πόλεμος. Στα ποιήματα υπάρχουν πρόσφυγες πριν καν ξεκινήσουν οι μαζικές έξοδοι, υπάρχουν στρατιώτες πριν ξεκινήσουν οι εχθροπραξίες, υπάρχουν νέα από το μέτωπο πριν υπάρξουν μέτωπα συρράξεων. Σαν να ήμουν εκεί.»
Ο Ντίνος Σιώτης μόνο ποιητικά αντιλαμβάνεται τη ζωή. Και στις μέρες μας, όλα είναι πόλεμος, βομβαρδισμένες πόλεις, πρόσφυγες, άταφοι νεκροί.
Με τον καινούργιο ποιητικό κύκλο του ποιητή που αναφέρεται στον πόλεμο, το liberal.gr γιορτάζει την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης τη σημερινή.
Με μότο, από τους «Πέρσες» του Αισχύλου «Όταν ψηλώνει η έπαρση, τρέλα και βία καρπίζει∙ θρήνος αβάσταχτος ο χωρισμός και δάκρυα η σοδειά του» και με καθημερινά ποιήματα «μποτίλια στο πέλαγο», ο Ποιητής, μεταφραστής, εκδότης λογοτεχνικών περιοδικών, κριτικός και πεζογράφος που δεν σταματά να βρίσκεται μέσα στην τέχνη του ούτε λεπτό, αντιμετωπίζει σήμερα το «κατάμαυρο» της ζωής:
Θάψτε τους νεκρούς
Θάψτε τους νεκρούς, θάψτε τους να μην κρυώνουν,
θάψτε τους βαθιά στο χώμα να μη βλέπουν τη φρίκη
του πολέμου, να μην ακούνε τις βόμβες, τις οβίδες,
τους πυραύλους, θάψτε τους όσο συνεχίζονται οι
σφοδροί βομβαρδισμοί με αποτέλεσμα κι άλλοι
νεκροί να σωρεύονται στους δρόμους πρόχειρα
σκεπασμένοι με κουβέρτες, σεντόνια, ρούχα,
ανοίξτε τάφους όπου μπορείτε και θάψτε τους,
δε έχουν μια βαλίτσα να πάρουνε μαζί τους,
κουκουλωμένοι μέσα σάκους θέλουν να τους
θάψετε, ας πάνε αδιάβαστοι, ο Παντοδύναμος
ξέρει, διόλου δεν τους ενδιαφέρει αν είστε με
τη σωστή πλευρά της ιστορίας, μην τους αφήνετε
άταφους, δεν νιώθουν καλά στο λερωμένο χιόνι,
λυπηθείτε τους, δεν έχουν τίποτε να ελπίζουν
Τήνος, 17 Μαρτίου 2022
Σε βρίσκει ο πόλεμος…
«Ο πόλεμος με βρήκε πολύ μακριά από το τόπο που διεξάγεται, με βρήκε στην Τήνο. Η αλήθεια του πολέμου δεν υποφέρεται, δεν αντέχεται. Αμύνομαι στο κακό μέσω της ποίησης», ο Ντίνος Σιώτης μιλώντας στο Liberal.gr θα μας πει. Διευκρινίζοντας:
«Μεταφορικά μιλώντας η ποίηση είναι το τελευταίο μας καταφύγιο. Κυριολεκτικά μιλώντας, ένα καταφύγιο πάντα βοηθάει: σου παρέχει στέγη. Εκείνο που με φοβίζει είναι η πιθανότητα ο πόλεμος να μην περιοριστεί στην Ουκρανία. Δεν είμαι πολιτικός αναλυτής (αν και τα ποιήματα είναι μια πολιτική ανάλυση σε μορφή στίχων), αλλά όλα αυτοί οι γεωστρατηγικοί υπολογισμοί και η σύγκρουση Δύσης με την Ρωσία δεν μυρίζουν καλά, δεν προμηνύουν κάτι καλό.»
Ο Ντίνος Σιώτης έχει ταξιδέψει πολύ, έχει συνεργαστεί με τους πάντες, έχει γράψει εκατοντάδες χιλιάδες ποιήματα, έχει μεταφράσει κι έχει μεταφραστεί, γνωρίζει καλά και την άλλη όψη της ζωής:
«Υπάρχουν πολλά τρίστιχα ποιήματα, περίπου το ένα τρίτο της συλλογής, εν είδη τηλεγραφημάτων ή σημάτων SOS ή μιας μποτίλιας ριγμένης στο πέλαγο με μήνυμα προς άγνωστο παραλήπτη που δεν διαβάσει ποτέ κανείς. Υπάρχουν ποιήματα που αφηγούνται όσα βλέπουμε στην τηλεόραση, όσα ακούμε στο ραδιόφωνο, όσα διαβάζουμε στις εφημερίδες. Μια καταγραφή και μια μεταφορά εικόνων σε χαρτί είναι τα ποιήματα. Αλλά και όσα αποσιωπούνται και δεν βλέπουμε στις ειδήσεις είναι στα ποιήματα.»
Μας αποκαλύπτει και θέτει στη διάθεσή σας όλη την, μέχρι αυτή τη στιγμή, ποιητική συλλογή. Επιλέγουμε να παρουσιάσουμε άλλα τέσσερα ποιήματά του, για να γιορτάσουμε την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, για να ξορκίσουμε τον πόλεμο και τον θάνατο, με ζωή.
Ροή προγράμματος
Διακόπτουμε τη ροή του κανονικού μας προγράμματος
γιατί πίσω απ’ τα βουνά, πέρα απ’ τα πέλαγα, πέρα απ’
τους κάμπους, κάπου προς τα βόρεια, κάποιοι εισέβαλαν
απρόσκλητοι σε γειτονική τους χώρα, είν’ αναρίθμητοι
και ζητούν παράδοση άνευ όρων, σειρήνες συναγερμού
ακούγονται παντού κι εκρήξεις από βόμβες, πυραύλους
και πυροβόλα όπλα, οικογένειες κρύβονται στα υπόγεια
για να προστατευτούν, οι εισβολείς επιτίθενται από ξηράς,
αέρος και θαλάσσης, οι ποιητές έχουν χάσει τα λόγια τους
και οι μαθητές τα βιβλία τους, ακούγεται ότι τα πράγματα
είναι εκτός ορίων, πως σύντομα οι πόλεις θα πέσουν στα
χέρια του εχθρού, του κακού γείτονα, μιας υπερδύναμης
που δεν τρέφει μεγάλη εκτίμηση στη δημοκρατία και που
δεν εκτιμά πολύ την ελευθερία του λόγου, έχουν χάσει τον
ουρανό οι πολιορκούμενοι, είν’ εκεί αλλά δεν τον βλέπουν,
είναι σκοτεινός απ’ τους βομβαρδισμούς, τις εκρήξεις,
το μίσος, τους καπνούς του πολέμου, αόρατος είναι ο
ουρανός τους, έχει βουλιάξει, δεν έχουν από κάπου να
κρατηθούν πριν χαθεί η ελπίδα. Επιστρέφουμε στο
κανονικό μας πρόγραμμα ελπίζοντας πως δε θα γίνει
ειρηνική παρέμβαση με απεμπλουτισμένο ουράνιο
Τήνος, 27 Φεβρουαρίου 2022
Ουκρανία
Σε ραγισμένο πιάτο το κρύο φαΐ του πολιορκούμενου,
σε ραγισμένο φλιτζάνι το τσάι του, σε σακατεμένο
πάτωμα ο ύπνος του, το παραβάν που τον χωρίζει απ’
το βάπτισμα του πυρός σκισμένο, η νυχτερινή σκοπιά
στη γραμμή άμυνας δεν φράζει τις αερομαχίες, άλλοθι
δεν έχουν οι πολιορκητές, έχουν περικυκλώσει τον χρόνο
και ξεφυλλίζουν την άβυσσο σαν πονηρές αλεπούδες,
ο θάνατος είναι πολύ κοντά, σημαδεύει πολιορκητές
και πολιορκούμενους, όσοι γλιτώσουν θα είναι στον
αιώνα ορφανοί και ηττημένοι, θα γραφούν στη μαύρη
λίστα του μέλλοντος, θα γλιστρήσουν στον Καιάδα κι
όλα θα είναι πλημμυρισμένα από κατάμαυρη στάχτη
Τήνος, 28 Φεβρουαρίου 2022
Οι νεκροί
Μας εγκαταλείπουν οι νεκροί μας, ο ένας πάνω στον
άλλο βιάζονται κι απομακρύνονται από κοντά μας,
στα βήματά τους τα παρθενικά στην άλλη ζωή δεν
νοσταλγούν τίποτα, έφυγαν σκοτωμένοι άλλοι από
πυροβόλα, άλλοι από βόμβες, άλλοι από τανκς, το
χιόνι λιώνει στα πόδια τους, εκείνοι στριμωγμένοι
στα σύνορα αγρυπνίας και ερημιάς ξυπνούν νωρίς,
πίνουν τον καφέ τους και παίρνουν το όπλο τους
να ξεμουδιάσουν στα υπόγεια καταφύγιά μας
Τήνος, 4 Μαρτίου 2022
Κυριακή του Ορθόδοξου πολέμου
Σήμερα Κυριακή της Ορθοδοξίας καθολικός ο πόλεμος
στην Ουκρανία με εκατομμύρια διαμαρτυρόμενους σε
όλο τον κόσμο, καιρός να μάθουμε ότι ο πόλεμος δεν
είναι αστεία, χάνονται ζωές, σκοτώνονται άνθρωποι, οι
μάχες είναι σκληρές στη Μαριούπολη, στο Χάρκοβο, στο
Κίεβο, κάνουν ό,τι μπορούν οι πολιορκούμενοι αλλά δεν
μπορούν μόνοι τους, δεν υπάρχει φυγή, δεν υπάρχει ρεύμα,
τρόφιμα, νερό, μόνο βόμβες, ρουκέτες, πύραυλοι και ρίψεις
πυροβολικού και αεροπορικές επιδρομές, το χώμα ανάκατο
με το αίμα, ο εφιάλτης κυνηγά τους άμαχους που τρέχουν
με βαλίτσες και τα κατοικίδιά τους κάτω από γέφυρες να
σωθούν, ο κωμικός που έγινε πρόεδρος έχει ψυχή, τα δίνει
όλα, εμψυχώνει το λαό του και δεν εγκαταλείπει την
πατρίδα του, δεν σας λέω κάτι που δεν το ξέρετε, αλλά
αν χαθεί η Ουκρανία ο πλανήτης θα γεμίσει σβάστικες
