Αποτελεί πλέον κοινή συνείδηση στον επιχειρηματικό κόσμο ότι σήμερα υπάρχει μια ξεκάθαρη δυναμική για επενδύσεις και ανάπτυξη. Το βασικό δίλημμα όμως πολλών επιχειρήσεων κατά τη διάρκεια αυτής της μεταβατικής περιόδου είναι η αναζήτηση μιας νέας ταυτότητας που να συνδυάζει τα καλά του χθες με τις αλλαγές που είναι αναγκαίο να υιοθετήσουν για ένα καλύτερο και ασφαλέστερο μέλλον.
Αυτό το κλίμα αβεβαιότητας λόγω των διεθνών εξελίξεων - πρόσφατο παράδειγμα ο πόλεμος στην Ουκρανία - επιτείνει η αιφνίδια ανάγκη επαναπροσδιορισμού των υφιστάμενων επιχειρηματικών μοντέλων και η ταχύτατη υιοθέτηση νέων τεχνολογιών που επηρεάζει σημαντικά την πορεία των επιτυχημένων οικονομικών κλάδων του παρελθόντος.
Όλα δείχνουν ότι πρακτικά κανείς οργανισμός δεν θα μείνει πλήρως αλώβητος από τις αλλαγές που συντελούνται, με τους πιο προοδευτικούς να κατανοούν ότι η βασική ικανότητα που πρέπει συνεχώς να ενδυναμώνουν είναι η προσαρμοστικότητά τους και η εστίασή τους στον ανθρώπινο παράγοντα.
Σε αυτόν τον νέο, ψηφιακό κόσμο που αναδύεται, απαραίτητη συνθήκη είναι η δυνατότητα όλων να συμμετάσχουν, να βιώσουν, να μάθουν και να εργαστούν. Συνεπώς, η ανάγκη για κατάρτιση και επανεκπαίδευση του ανθρώπινου δυναμικού είναι πιο επιτακτική από ποτέ. Ωστόσο, ο τομέας της εργασίας με τις νέες δεξιότητες είναι μονάχα ένα μέρος μιας «Νέας Εξίσωσης» για να ορίσουμε το τι εστί επιτυχία σε αυτόν τον νέο κόσμο που αναδύεται.
Το άλλο μέρος της Εξίσωσης έχει να κάνει με τον επανασχεδιασμό των οργανισμών ο οποίος συχνά βρίσκεται αντιμέτωπος με ένα προσωποκεντρικό τρόπο στη λήψη αποφάσεων, που πολλές φορές αποδεικνύεται άκαμπτος, με μεγάλες δυσκολίες στην ταχύτητα αλλά και στην αξιοποίηση της πληθώρας των επιχειρηματικών ευκαιριών που υπάρχουν στην αγορά.
Για να ξεκλειδωθεί η δυναμική ενός οργανισμού χρειάζεται ένα νέο μοντέλο οργάνωσης και η διαμόρφωση ενός περιβάλλοντος που μπορεί να διαχειριστεί και να ενσωματώσει την αλλαγή στο DNA του οργανισμού. H εξωστρέφεια, η εισαγωγή νέων τρόπων εργασίας και παραγωγής, καθώς και η δημιουργία νέων και καινοτόμων προϊόντων δεν θα πραγματοποιηθεί αν δεν απαλλαγούμε από το βάρος των ιεραρχιών του παρελθόντος. Ποικιλομορφία σκέψης, ισότητα και διαφάνεια στον τρόπο με τον οποίο λειτουργούμε και ανταμείβουμε ο ένας τις συνεισφορές του άλλου είναι συμπεριφορές κομβικής σημασίας για την επίτευξη καλύτερων αποτελεσμάτων.
Για να επιτευχθεί αυτή η αλλαγή απαιτείται επαναπροσδιορισμός της οργάνωσης του εργασιακού περιβάλλοντος, επιτρέποντας σε ομάδες από διαφορετικά τμήματα και με διαφορετικές δεξιότητες να εργάζονται συλλογικά, με μεγαλύτερη ταχύτητα, να αξιοποιούν την τεχνογνωσία που φέρουν σε συνδυασμό με τη βαθιά κατανόηση της αγοράς και του πελάτη, και τελικά να προσθέτουν μεγαλύτερη αξία σε όλα τα ενδιαφερόμενα κοινά.
Την ίδια στιγμή, είναι σημαντικό οι εταιρείες να αντιληφθούν την ανάγκη για επένδυση στους ανθρώπους τους και στην εκπαίδευσή τους, με στόχο την απόκτηση νέων δεξιοτήτων ή την αναβάθμιση των υφιστάμενων. Εκπαιδευτικά προγράμματα που σχετίζονται με αναδυόμενες τάσεις στο σύγχρονο επαγγελματικό περιβάλλον όπως για παράδειγμα η διαχείριση αλλαγής, η συμπεριληπτική ηγεσία, η γνώση του σύγχρονου ψηφιακού περιβάλλοντος και εργαλείων κ.α., ενισχύουν την ικανότητα των επιχειρήσεων να προσελκύουν νέα ταλέντα, να προωθούν την ανταγωνιστικότητά τους και να ενδυναµώνουν τη δέσµευση των ανθρώπων τους στους εταιρικούς τους στόχους.
Σαφές παράδειγμα αποτελεί η προσέγγισή μας στην PwC: Ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα εκπαίδευσης και αναβάθμισης των δεξιοτήτων των ανθρώπων τους βοηθάει να προετοιμαστούν με τις κατάλληλες δεξιότητες και γνώσεις που θα τους επιτρέψουν να ανταποκριθούν αποτελεσματικά στις προκλήσεις της επόμενης μέρας. Παράλληλα η εφαρμογή ευέλικτων μοντέλων εργασίας (στην περίπτωση της PwC Ελλάδας το πρόγραμμα Wherever Works) δίνουν στους εργαζόμενους τη δυνατότητα να επιλέγουν τον τόπο από τον οποίο επιθυμούν να εργαστούν.
Διαμορφώνεται έτσι ένα περιβάλλον όπου ο εργαζόμενος και οι ανάγκες του τοποθετούνται στο επίκεντρο, ενώ παράλληλα ο ίδιος γίνεται συμμέτοχος στη δημιουργία και την εμπέδωση μιας συμπεριληπτικής κουλτούρας που τον παρακινεί κάθε μέρα να δίνει τον καλύτερο εαυτό του. Και αυτό που πλέον είναι ξεκάθαρο για πολλούς οργανισμούς στην Ελλάδα είναι ότι, σε ένα συνεχώς μεταβαλλόμενο περιβάλλον, είναι καλύτερα να διαμορφώνουμε δυναμικά και από κοινού τους στόχους μας, παρά να χάνουμε χρόνο και ενέργεια με το να προσπαθούμε με ακρίβεια να πετύχουμε ένα στόχο που μετακινείται συνέχεια.
*Ο κ. Τάκος είναι Head of People & Change Director της PwC Ελλάδας και ο κ. Κλήμη είναι Human Capital Director της PwC Ελλάδας
