Κοινοτική (;) βιοτεχνία παρασκευής μπύρας στην Κύπρο της 3ης χιλιετίας π.Χ.

Κοινοτική (;) βιοτεχνία παρασκευής μπύρας στην Κύπρο της 3ης χιλιετίας π.Χ.

Από την Αγγελική Κώττη

Έπιναν μπύρα στην αρχαιότητα; Όπως έχουν αποκαλύψει ευρήματα από την Αίγυπτο, ναι, έπιναν ένα είδος μπύρας. Τώρα, ένας χώρος όπου παρασκευαζόταν μπύρα και φαγητό σε μεγάλες ποσότητες, ήρθε στο φως στην Κισσόνεργα της Κύπρου. Είχε εμβαδόν περίπου 1100 τετραγωνικά και φιλοξενούσε βιοτεχνικές εγκαταστάσεις, όπως εγκαταστάσεις παρασκευής μπύρας, μεγάλες εστίες μαγειρέματος, εγκαταστάσεις για κλώσιμο υφαντικών ινών και εγκαταστάσεις επεξεργασίας σιτηρών. Ήταν σε χρήση πιθανώς κατά τη Μέση Εποχή του Χαλκού (τέλη 3ης χιλιετίας π.Χ.).

Το σύμπλεγμα είχε κατασκευαστεί πιθανότατα από το σύνολο της κοινότητας, πάνω στα ερείπια κτισμάτων πρωιμότερης φάσης της εποχής του Χαλκού. Στον ασυνήθιστα μεγάλο αυτό χώρο πιθανόν να γίνονταν συγκεντρώσεις ή κάποια άλλη άγνωστη δραστηριότητα.

Ο πρόεδρος του κοινοτικού συμβουλίου Κισσόνεργας, Γιώργος Στυλιανού, σε ανακοίνωσή του, αναφέρει ότι τα ευρήματα είναι πολύ σημαντικά για την κοινότητα, η οποία προγραμματίζει να τα αναδείξει με τη συμπερίληψή τους στο χάρτη με τα σημεία ενδιαφέροντος της περιοχής. Σε αυτά περιλαμβάνεται επίσης ένα μοναδικό ειδώλιο της ίδιας εποχής, το οποίο είναι εξαιρετικά σπάνιο.

Σύμφωνα με τον απολογισμό του Τμήματος Αρχαιοτήτων, με τη λήξη των ανασκαφών για το 2017 που γίνονται στην Κισσόνεργα στην περιοχή Σκαλιά, από το Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ, έχουν εντοπιστεί σημαντικά ευρήματα τα οποία κατατάσσουν την περιοχή ως «το μακροβιότερο μέχρι στιγμής οικισμό της Εποχής του Χαλκού στην Κύπρο (2500 π.χ μέχρι 1600 π.χ.)».

Ο στόχος της έρευνας κατά το 2017 ήταν να συνεχιστεί η αποκάλυψη των καταλοίπων της τελευταίας φάσης χρήσης του οικισμού. Κατά την επέκταση των ανασκαφών, στο βόρειο τμήμα του χώρου εντοπίστηκαν κατάλοιπα παλαιότερης φάσης, τα οποία χρονολογούνται στη Χαλκολιθική περίοδο. Πρόκειται για χώρο νεκροταφείου, όπως μαρτυρούν τέσσερις λακκοειδείς τάφοι, με όστρακα που παραπέμπουν στη Μέση Εποχή του Χαλκού, αλλά όχι με κτερίσματα. Το πήλινο ειδώλιο βρέθηκε επάνω σε δάπεδο που είχε σκεπαστεί από νεότερο οικοδόμημα. Τα πολύ λίγα ειδώλια αυτής της περιόδου που είναι γνωστά παρουσιάζουν ποικιλία χαρακτηριστικών. Η διακόσμησή του αποτελείται από εμπίεστους κύκλους με στιγμή στο κέντρο και παράλληλες ευθείες που περιβάλλουν σειρά στιγμών. Η μορφή έχει τρυπημένα αυτιά και φέρει σύνθετο κάλυμμα στο κεφάλι.

Οι ανασκαφές, οι οποίες είναι κάτω από τη διεύθυνση της Dr. Lindy Crewe, αρχίζουν κάθε χρόνο στα μέσα του Ιουνίου και τελειώνουν στις αρχές Αυγούστου. Αναμένεται ότι η μελλοντική ανασκαφική έρευνα θα αποκαλύψει στοιχεία σχετικά με το χαρακτήρα των εγκαταστάσεων αυτών και των δραστηριοτήτων που εξυπηρετούσαν. Αναπάντητα, σύμφωνα με την ανακοίνωση του Τμήματος Αρχαιοτήτων, παραμένουν κύρια ερωτήματα, όπως γιατί κατασκευάστηκε ένα τόσο μεγάλο σύμπλεγμα που τελικά υπήρξε σε χρήση μόνο για μία ή δύο γενιές, ποια ήταν η χρήση αυτού του και γιατί υπήρχαν εδώ τόσο πολλές εγκαταστάσεις φωτιάς.